PAPÉE KAZIMIERZ, komisarz RP w Gdańsku
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Kazimierz_Pap__e.JPG|thumb|Kazimierz Papée]] | [[File:Kazimierz_Pap__e.JPG|thumb|Kazimierz Papée]] | ||
| − | '''KAZIMIERZ PAPÉE''' (10 I 1889 Lwów – 19 I 1979 Rzym), Komisarz Generalny RP w q II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Od 1919 roku zatrudniony w | + | '''KAZIMIERZ PAPÉE''' (10 I 1889 Lwów – 19 I 1979 Rzym), Komisarz Generalny Rzeczypospolitej Polskiej (RP) w q II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Od 1919 roku zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 1929–1932 Konsul Generalny RP w Królewcu, w Gdańsku od 18 III 1932 – 15 XII 1936. W okresie 1932–1933, w czasie pogorszenia stosunków polsko-gdańskich, realizował zaostrzony kurs władz RP wobec II WMG, np. wpłynięcie w czerwcu 1932 do portu gdańskiego polskiego niszczyciela ORP „Wicher” i incydent w marcu 1933 z ORP „Wilia”. Początkowo zwolennik popierania antyhitlerowskich ugrupowań, w okresie późniejszym sceptycznie wyrażał się o celowości oparcia polskiej polityki w II WMG na współpracy z partiami opozycyjnymi. Potrafił dostrzec, w jakim kierunku zmierzała polityka gdańskiej NSDAP. Popierając ideę utworzenia w 1933 roku q Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, faktycznie przyczynił się do pogłębienia rozbicia gdańskiej Polonii. Jego żona, Leonia z domu Dobrzańska (siostra mjr. „Hubala”), działała w polskich organizacjach. Po opuszczeniu Gdańska był w latach 1936–1939 posłem pełnomocnym RP w Pradze. Od połowy 1939 roku ambasador w Watykanie z ramienia rządu emigracyjnego od jesieni 1939 do 1958 roku (kiedy papież Jan XXIII nie przyjął od niego listów uwierzytelniających), następnie jako Administrator RP przy Stolicy Apostolskiej, od roku 1976 do śmierci nieoficjalny przedstawiciel w Watykanie Rządu RP na Uchodźstwie. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:40, 28 sty 2014
KAZIMIERZ PAPÉE (10 I 1889 Lwów – 19 I 1979 Rzym), Komisarz Generalny Rzeczypospolitej Polskiej (RP) w q II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Od 1919 roku zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 1929–1932 Konsul Generalny RP w Królewcu, w Gdańsku od 18 III 1932 – 15 XII 1936. W okresie 1932–1933, w czasie pogorszenia stosunków polsko-gdańskich, realizował zaostrzony kurs władz RP wobec II WMG, np. wpłynięcie w czerwcu 1932 do portu gdańskiego polskiego niszczyciela ORP „Wicher” i incydent w marcu 1933 z ORP „Wilia”. Początkowo zwolennik popierania antyhitlerowskich ugrupowań, w okresie późniejszym sceptycznie wyrażał się o celowości oparcia polskiej polityki w II WMG na współpracy z partiami opozycyjnymi. Potrafił dostrzec, w jakim kierunku zmierzała polityka gdańskiej NSDAP. Popierając ideę utworzenia w 1933 roku q Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku, faktycznie przyczynił się do pogłębienia rozbicia gdańskiej Polonii. Jego żona, Leonia z domu Dobrzańska (siostra mjr. „Hubala”), działała w polskich organizacjach. Po opuszczeniu Gdańska był w latach 1936–1939 posłem pełnomocnym RP w Pradze. Od połowy 1939 roku ambasador w Watykanie z ramienia rządu emigracyjnego od jesieni 1939 do 1958 roku (kiedy papież Jan XXIII nie przyjął od niego listów uwierzytelniających), następnie jako Administrator RP przy Stolicy Apostolskiej, od roku 1976 do śmierci nieoficjalny przedstawiciel w Watykanie Rządu RP na Uchodźstwie.
