DOM DOBROCZYNNOŚCI
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Linia 3: | Linia 3: | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
− | |+ Prezesi zarządu Domu | + | |+ Prezesi zarządu Domu Dobroczynności i Sierot na Osieku |
|- | |- | ||
! Notowany w roku | ! Notowany w roku | ||
! Zawód | ! Zawód | ||
! Imię, nazwisko, daty życia | ! Imię, nazwisko, daty życia | ||
− | |- | + | |- |
| 1839 | | 1839 | ||
| kupiec | | kupiec | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
| Gustav Friedrich q Focking (1798–1862) | | Gustav Friedrich q Focking (1798–1862) | ||
|- | |- | ||
| 1869, 1874, 1884, 1892, 1897 | | 1869, 1874, 1884, 1892, 1897 | ||
− | | | + | | kupiec |
| Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898) | | Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898) | ||
|- | |- | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
| class="authorEgTab" | {{author:MrGl}} | | class="authorEgTab" | {{author:MrGl}} | ||
|} [[Category: Encyklopedia]] | |} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:51, 27 sty 2014
DOM DOBROCZYNNOŚCI / SIEROCINIEC (Spendhaus), Dom Dobroczynności i Sierot (Spend- und Waisenhaus), otwarty 7 XII 1699 roku na q Osieku, przy Am Spendhaus (ul. Sieroca), według projektu q Barthela Ranischa, powołany przez q Urząd Dobroczynności. Przeznaczony dla ubogich, zapewniał im utrzymanie i wychowywał przez pracę; jednocześnie wykorzystywany jako sierociniec. Po wydzieleniu w roku 1788 q Instytutu Ubogich opiekował się wyłącznie ubogimi nieletnimi. Zatrudniał nauczyciela (nauka czytania, pisania, rachowania, katechizmu) i kobiety uczące dziewczęta prząść, szyć i dziergać. Pełnoletni wychowankowie pozostawali pod jego kuratelą; starano się zapewnić im pracę w rzemiośle (chłopcy) i na służbie w domach mieszczan (dziewczęta). Z nauk korzystały też ubogie dziewczęta (około 40) mieszkające poza zakładem (tzw. Graue Mädchen). W roku 1752 objęty przywilejem króla polskiego Augusta II (przysługującym przedtem tylko q Domowi Dziecka), który zrównywał dzieci z nieprawego łoża z dziećmi poczętymi legalnie (w 1765 przywilej zatwierdzony przez króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego). W roku 1703 przebywało w nim 135 pensjonariuszy (w tym 90 dzieci), w 1742 – 307 (254 dzieci), 1771 – 502 (417 dzieci), 1788 – 455 (426 dzieci). Udzielał wsparcia finansowego ubogim spoza zakładu (w 1733 – 3092, 1745 – 4369, 1768 – 5238). Główny budynek istnieje i obecnie; początkowo miał na parterze: przedsionek, izby jałmużniczą, kobiet, chorych, dziewcząt, na piętrze: izbę prowizora, jadalnię oraz szkołę, a na poddaszu pomieszczenia gospodarcze i mieszkanie zarządcy. W 1702 roku na piętrze znajdowała się kaplica, w 1753 rozbudowana: rozebrano podłogę między piętrem a parterem. Budynek wielokrotnie przebudowywano; w sąsiedztwie wzniesiono w XVIII i XIX wieku inne zabudowania (m.in. w 1707 roku szkołę). 17 XI 1906 przeniesiony do Wrzeszcza, na Drewkeweg 1 (ul. Sosnowa), róg Steffensweg (ul. Stefana Batorego). Do 1945 roku przebywało w nim 70–80 dzieci obojga płci w wieku 6–14 lat.Notowany w roku | Zawód | Imię, nazwisko, daty życia |
---|---|---|
1839 | kupiec | Gustav Friedrich q Focking (1798–1862) |
1869, 1874, 1884, 1892, 1897 | kupiec | Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898) |