WIŚNIEWSKI ANDRZEJ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
(aktualizacja (BŚ) (e-mail z 21.01.2014)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ANDRZEJ WIŚNIEWSKI''' (ur. 16 XI 1948 Stary Barkoczyn koło Kościerzyny), naukowiec, chemik. W 1965 roku absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, w 1966 rozpoczął studia chemiczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym q Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, ukończył w 1971 na q Uniwersytecie Gdańskim (UG). W 1971 roku rozpoczął Asystenckie Studia Przygotowawcze, w listopadzie zapadł na ciężką chorobą ze znaczną utratą pamięci. Od 1 IX 1972 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Chemii Wyższego Seminarium Nauczycielskiego (WSN, jednostka składowa UG), gdzie odnawiał utraconą w wyniku choroby wiedzę z czasów studiów i wcześniejszą. Po rozwiązaniu WSN przeniesiony do Instytutu Chemii Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego UG na stanowisko asystenta. Od 1981 roku doktor, od 1983 zatrudniony na stanowisku adiunkta; od 1993 doktor habilitowany, od 1996 profesor UG, od 2002 profesor tytularny, od 2004 profesor zwyczajny. W latach 2000–2008 kierownik Zakładu Chemii Cukrów Wydziału Chemicznego, 2002–2008 prodziekan ds. nauki i równocześnie (2003–2008) kierownik Stacjonarnych Studiów Doktoranckich Chemii i Biochemii przy Wydziale Chemii. W okresie 2005–2008 przewodniczący Senackiej Komisji ds. Organizacji i Rozwoju Uniwersytetu. W latach 2008–2012 dziekan Wydziału Chemii UG. W kadencji 2012–2016 senator UG. Specjalista z zakresu kapilarnej chromatografii gazowej lotnych pochodnych cukrów, alditoli, anhydroalditoli i cyklitoli, analizą jakościową i ilościową związków polihydroksylowych w płynie mózgowo-rdzeniowym, krwi i moczu, syntezą oraz izomeryzacją i badaniem właściwości enitoli, anhydroaldtitoli, ''O''-glikopiranozydów, soli ''N''-D-glikopiranozyloaminiowych, pochodnymi diosgeniny, wykorzystując głównie CGC, CGC-MS i NMR, neutralizacją ścieków chromowych i galwanicznych. Twórca szkoły naukowej zajmującej się solami D-gliko i D-glikopiranozyloaminiowymi. Współautor m.in.: ''Isomerization during dehydration of pentitols in acid media'' (1981), ''Cyclization of pentitols via their O-tosyl derivatives'' (1989), ''CGC, MS and theoretical studies on the transformation mechanism of 3,4-di-O-acetyl-1,5-anhydro-2-deoxy-D-threo-pent-1-enitol in aqueous solutions'' (1995), ''Capillary GC determination of sugars and polyols in human cerebrospinal fluid'' (1995), ''Theoretical studies of the mechanism of the Brönsted-acid-catalyzed glycosidation of α- and β-D-glucofuranurono-6,3-lactone'' (2003), ''Two faces of chromium – polutant nad bioelement'' (2005), ''Synthesis of New quaternary ammonium salts – Derivatives of phenyl glucopyranosides'' (2006), ''Rational design N-alkylderivatives f 2-amino-2-deoxy-D-glucitol-6P as antifungal agent'' (2007), ''Synthesis of some quaternary N-(1,4-anhydro-5-deoxy-D,L-5-yl)ammonium salts'' (2009), ''Mutagenicity of quaternary ammonium salts containing carbohydrate moieties'' (2011). Od 1994 roku członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego i od 2001 q Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 2001 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ANDRZEJ WIŚNIEWSKI''' (ur. 16 XI 1948 Stary Barkoczyn koło Kościerzyny – 18 I 2014 Gdańsk), naukowiec, chemik. W 1965 roku absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, w 1966 rozpoczął studia chemiczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym q Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, ukończył w 1971 na q Uniwersytecie Gdańskim (UG). W 1971 roku rozpoczął Asystenckie Studia Przygotowawcze, w listopadzie zapadł na ciężką chorobą ze znaczną utratą pamięci. Od 1 IX 1972 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Chemii Wyższego Seminarium Nauczycielskiego (WSN, jednostka składowa UG), gdzie odnawiał utraconą w wyniku choroby wiedzę z czasów studiów i wcześniejszą. Po rozwiązaniu WSN przeniesiony do Instytutu Chemii Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego UG na stanowisko asystenta. Od 1981 roku doktor, od 1983 zatrudniony na stanowisku adiunkta; od 1993 doktor habilitowany, od 1996 profesor UG, od 2002 profesor tytularny, od 2004 profesor zwyczajny. W latach 2000–2008 kierownik Zakładu Chemii Cukrów Wydziału Chemicznego, 2002–2008 prodziekan ds. nauki i równocześnie (2003–2008) kierownik Stacjonarnych Studiów Doktoranckich Chemii i Biochemii przy Wydziale Chemii. W okresie 2005–2008 przewodniczący Senackiej Komisji ds. Organizacji i Rozwoju Uniwersytetu. W latach 2008–2012 dziekan Wydziału Chemii UG. W kadencji 2012–2016 senator UG. Specjalista z zakresu kapilarnej chromatografii gazowej lotnych pochodnych cukrów, alditoli, anhydroalditoli i cyklitoli, analizą jakościową i ilościową związków polihydroksylowych w płynie mózgowo-rdzeniowym, krwi i moczu, syntezą oraz izomeryzacją i badaniem właściwości enitoli, anhydroaldtitoli, ''O''-glikopiranozydów, soli ''N''-D-glikopiranozyloaminiowych, pochodnymi diosgeniny, wykorzystując głównie CGC, CGC-MS i NMR, neutralizacją ścieków chromowych i galwanicznych. Twórca szkoły naukowej zajmującej się solami D-gliko i D-glikopiranozyloaminiowymi. Współautor m.in.: ''Isomerization during dehydration of pentitols in acid media'' (1981), ''Cyclization of pentitols via their O-tosyl derivatives'' (1989), ''CGC, MS and theoretical studies on the transformation mechanism of 3,4-di-O-acetyl-1,5-anhydro-2-deoxy-D-threo-pent-1-enitol in aqueous solutions'' (1995), ''Capillary GC determination of sugars and polyols in human cerebrospinal fluid'' (1995), ''Theoretical studies of the mechanism of the Brönsted-acid-catalyzed glycosidation of α- and β-D-glucofuranurono-6,3-lactone'' (2003), ''Two faces of chromium – polutant nad bioelement'' (2005), ''Synthesis of New quaternary ammonium salts – Derivatives of phenyl glucopyranosides'' (2006), ''Rational design N-alkylderivatives f 2-amino-2-deoxy-D-glucitol-6P as antifungal agent'' (2007), ''Synthesis of some quaternary N-(1,4-anhydro-5-deoxy-D,L-5-yl)ammonium salts'' (2009), ''Mutagenicity of quaternary ammonium salts containing carbohydrate moieties'' (2011). Od 1994 roku członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego i od 2001 q Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 2001 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:44, 21 sty 2014
ANDRZEJ WIŚNIEWSKI (ur. 16 XI 1948 Stary Barkoczyn koło Kościerzyny – 18 I 2014 Gdańsk), naukowiec, chemik. W 1965 roku absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Józefa Wybickiego w Kościerzynie, w 1966 rozpoczął studia chemiczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym q Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku, ukończył w 1971 na q Uniwersytecie Gdańskim (UG). W 1971 roku rozpoczął Asystenckie Studia Przygotowawcze, w listopadzie zapadł na ciężką chorobą ze znaczną utratą pamięci. Od 1 IX 1972 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Chemii Wyższego Seminarium Nauczycielskiego (WSN, jednostka składowa UG), gdzie odnawiał utraconą w wyniku choroby wiedzę z czasów studiów i wcześniejszą. Po rozwiązaniu WSN przeniesiony do Instytutu Chemii Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego UG na stanowisko asystenta. Od 1981 roku doktor, od 1983 zatrudniony na stanowisku adiunkta; od 1993 doktor habilitowany, od 1996 profesor UG, od 2002 profesor tytularny, od 2004 profesor zwyczajny. W latach 2000–2008 kierownik Zakładu Chemii Cukrów Wydziału Chemicznego, 2002–2008 prodziekan ds. nauki i równocześnie (2003–2008) kierownik Stacjonarnych Studiów Doktoranckich Chemii i Biochemii przy Wydziale Chemii. W okresie 2005–2008 przewodniczący Senackiej Komisji ds. Organizacji i Rozwoju Uniwersytetu. W latach 2008–2012 dziekan Wydziału Chemii UG. W kadencji 2012–2016 senator UG. Specjalista z zakresu kapilarnej chromatografii gazowej lotnych pochodnych cukrów, alditoli, anhydroalditoli i cyklitoli, analizą jakościową i ilościową związków polihydroksylowych w płynie mózgowo-rdzeniowym, krwi i moczu, syntezą oraz izomeryzacją i badaniem właściwości enitoli, anhydroaldtitoli, O-glikopiranozydów, soli N-D-glikopiranozyloaminiowych, pochodnymi diosgeniny, wykorzystując głównie CGC, CGC-MS i NMR, neutralizacją ścieków chromowych i galwanicznych. Twórca szkoły naukowej zajmującej się solami D-gliko i D-glikopiranozyloaminiowymi. Współautor m.in.: Isomerization during dehydration of pentitols in acid media (1981), Cyclization of pentitols via their O-tosyl derivatives (1989), CGC, MS and theoretical studies on the transformation mechanism of 3,4-di-O-acetyl-1,5-anhydro-2-deoxy-D-threo-pent-1-enitol in aqueous solutions (1995), Capillary GC determination of sugars and polyols in human cerebrospinal fluid (1995), Theoretical studies of the mechanism of the Brönsted-acid-catalyzed glycosidation of α- and β-D-glucofuranurono-6,3-lactone (2003), Two faces of chromium – polutant nad bioelement (2005), Synthesis of New quaternary ammonium salts – Derivatives of phenyl glucopyranosides (2006), Rational design N-alkylderivatives f 2-amino-2-deoxy-D-glucitol-6P as antifungal agent (2007), Synthesis of some quaternary N-(1,4-anhydro-5-deoxy-D,L-5-yl)ammonium salts (2009), Mutagenicity of quaternary ammonium salts containing carbohydrate moieties (2011). Od 1994 roku członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego i od 2001 q Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. W 2001 roku odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
