MYRTA LUCJAN, bursztynnik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Lucjan_Myrta.JPG|thumb|Lucjan Myrta]] | [[File:Lucjan_Myrta.JPG|thumb|Lucjan Myrta]] | ||
| − | '''LUCJAN MYRTA''' (ur. 11 VII 1946 w Żelisławcach), bursztynnik. W 1979 roku otrzymał tytuł mistrza rzemiosła artystycznego nadany przez ministra kultury, w roku 1980 tytuł mistrza q bursztynnictwa. W latach | + | '''LUCJAN MYRTA''' (ur. 11 VII 1946 w Żelisławcach), bursztynnik. W 1979 roku otrzymał tytuł mistrza rzemiosła artystycznego nadany przez ministra kultury, w roku 1980 tytuł mistrza q bursztynnictwa. W latach 1968–1985 prowadził własną firmę Amberpol w Bytomiu, od 1985 w Sopocie. Jego pracownia znana jest na całym świecie: wiele dzieł wykonywał na zamówienie zagranicznych odbiorców. Na szczególne uznanie zasługuje perfekcyjna technika pracy, która w zgodnej opinii historyków i specjalistów dorównuje tradycji niedoścignionych dotąd warsztatów gdańskich bursztynników z XVII wieku (q burszynnicy, cechy bursztynnicze). Autor m.in. Bursztynowego Skarbca – ważącej prawie tonę szkatuły, ozdobionej rzeźbionymi scenami z życia Chrystusa. Skarbiec jest największym przedmiotem w dziejach ludzkości wykonanym z bursztynu (poświęcony zmarłej córce Ewelinie). Twórca kilkuset dzieł sztuki z bursztynu: szkatuł, zegarów, stołów, rzeźb, Gabinetu Sopockiego (wysokość 405 cm), kilkudziesięciu obrazów wykonanych w technice mozaikowej Pietra Dure. Właściciel największej na świecie kolekcji dużych brył bursztynowych, w tym okazu o wadze 5950 g. Kolekcja składa się z kilkunastu tysięcy inkluzji, w tym jaszczurki z kleszczem, największej na świecie kuli z bursztynu o średnicy 11 cm, największego jajka wykonanego z jednej bursztynowej bryły (1120 g) oraz rzeźby przedstawiającej postać śpiącej kobiety (2549 g). Prace M. były wystawiane w Paryżu, Tokio, Osace (1970–1971), Düsseldorfie (1986), na zamku w szwedzkim Kalmarze (1999) i w Malborku, w latach 2000–2006 stała ekspozycja w salach Ratusza w Gdańsku pt. ''Polskie klejnoty morza'', która stała się fundamentem powołania Muzeum Bursztynu w Gdańsku (2006). Ekspozycja była ponadto wystawiana w Niemczech (pod patronatem Władysława Bartoszewskiego, 2004), w Malborku (2006), na Wawelu (2007), w q Muzeum Narodowym w Zielonej Bramie (pod patronatem Ministra Kultury, 2008), na Zamku Królewskim w Warszawie (2009), w Muzeum Schafstall w Neuenstadt w Niemczech (pod patronatem Ministra Kultury Niemiec, przełom 2009–2010), w Centrum Kongresowo-Wystawienniczym na Wawelu (2010). Jego dzieła znajdują się w Muzeum Bursztynu w Gdańsku, muzeum w Japonii oraz w zbiorach prywatnych. Autor i wydawca dwóch albumów o bursztynie: dużego, bibliofilskiego (2004) oraz mniejszego, opublikowanego z okazji wystawy na Wawelu w (2007). Napisał 30-stronicowy rozdział o bursztynie w ''Wielkiej księdze miasta Gdańska''. Odznaczony Medalem Tysiąclecia Miasta Gdańska, Gryfem Pomorskim, Złotą Odznaką Izby Bursztynu, odznaczeniem „Gloria Artis”, przyznanym po raz pierwszy w Polsce przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuki użytkowej z bursztynu (2008). |
W 2011 roku za zasługi w dziedzinie promocji bursztynu Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników nadało mu honorowy tytuł Bursztynnika Roku. | W 2011 roku za zasługi w dziedzinie promocji bursztynu Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników nadało mu honorowy tytuł Bursztynnika Roku. | ||
{{author: ROP}} [[Category: Encyklopedia]] | {{author: ROP}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 14:28, 17 sty 2014
LUCJAN MYRTA (ur. 11 VII 1946 w Żelisławcach), bursztynnik. W 1979 roku otrzymał tytuł mistrza rzemiosła artystycznego nadany przez ministra kultury, w roku 1980 tytuł mistrza q bursztynnictwa. W latach 1968–1985 prowadził własną firmę Amberpol w Bytomiu, od 1985 w Sopocie. Jego pracownia znana jest na całym świecie: wiele dzieł wykonywał na zamówienie zagranicznych odbiorców. Na szczególne uznanie zasługuje perfekcyjna technika pracy, która w zgodnej opinii historyków i specjalistów dorównuje tradycji niedoścignionych dotąd warsztatów gdańskich bursztynników z XVII wieku (q burszynnicy, cechy bursztynnicze). Autor m.in. Bursztynowego Skarbca – ważącej prawie tonę szkatuły, ozdobionej rzeźbionymi scenami z życia Chrystusa. Skarbiec jest największym przedmiotem w dziejach ludzkości wykonanym z bursztynu (poświęcony zmarłej córce Ewelinie). Twórca kilkuset dzieł sztuki z bursztynu: szkatuł, zegarów, stołów, rzeźb, Gabinetu Sopockiego (wysokość 405 cm), kilkudziesięciu obrazów wykonanych w technice mozaikowej Pietra Dure. Właściciel największej na świecie kolekcji dużych brył bursztynowych, w tym okazu o wadze 5950 g. Kolekcja składa się z kilkunastu tysięcy inkluzji, w tym jaszczurki z kleszczem, największej na świecie kuli z bursztynu o średnicy 11 cm, największego jajka wykonanego z jednej bursztynowej bryły (1120 g) oraz rzeźby przedstawiającej postać śpiącej kobiety (2549 g). Prace M. były wystawiane w Paryżu, Tokio, Osace (1970–1971), Düsseldorfie (1986), na zamku w szwedzkim Kalmarze (1999) i w Malborku, w latach 2000–2006 stała ekspozycja w salach Ratusza w Gdańsku pt. Polskie klejnoty morza, która stała się fundamentem powołania Muzeum Bursztynu w Gdańsku (2006). Ekspozycja była ponadto wystawiana w Niemczech (pod patronatem Władysława Bartoszewskiego, 2004), w Malborku (2006), na Wawelu (2007), w q Muzeum Narodowym w Zielonej Bramie (pod patronatem Ministra Kultury, 2008), na Zamku Królewskim w Warszawie (2009), w Muzeum Schafstall w Neuenstadt w Niemczech (pod patronatem Ministra Kultury Niemiec, przełom 2009–2010), w Centrum Kongresowo-Wystawienniczym na Wawelu (2010). Jego dzieła znajdują się w Muzeum Bursztynu w Gdańsku, muzeum w Japonii oraz w zbiorach prywatnych. Autor i wydawca dwóch albumów o bursztynie: dużego, bibliofilskiego (2004) oraz mniejszego, opublikowanego z okazji wystawy na Wawelu w (2007). Napisał 30-stronicowy rozdział o bursztynie w Wielkiej księdze miasta Gdańska. Odznaczony Medalem Tysiąclecia Miasta Gdańska, Gryfem Pomorskim, Złotą Odznaką Izby Bursztynu, odznaczeniem „Gloria Artis”, przyznanym po raz pierwszy w Polsce przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuki użytkowej z bursztynu (2008). W 2011 roku za zasługi w dziedzinie promocji bursztynu Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników nadało mu honorowy tytuł Bursztynnika Roku.
