MILEWSKI EDGAR, dziennikarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Okładka_książki_Edgara_Milewskiego.JPG|thumb|Okładka książki Edgara Milewskiego]] | [[File:Okładka_książki_Edgara_Milewskiego.JPG|thumb|Okładka książki Edgara Milewskiego]] | ||
| − | '''EDGAR MILEWSKI''' (25 V 1927 Gdańsk – 25 II 1983 Gdynia), dziennikarz i publicysta. Uczęszczał do q Gimnazjum Polskiego, należał do harcerstwa. Od 1933 roku mieszkał w Gdyni. Podczas II wojny światowej wraz z rodziną wysiedlony do | + | '''EDGAR MILEWSKI''' (25 V 1927 Gdańsk – 25 II 1983 Gdynia), dziennikarz i publicysta. Uczęszczał do q Gimnazjum Polskiego, należał do harcerstwa. Od 1933 roku mieszkał w Gdyni. Podczas II wojny światowej wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni, mieszkał m.in. w Warszawie. Kontynuował naukę na tajnych kompletach Gimnazjum im. Stefana Batorego, działał w konspiracji, ciężko ranny w powstaniu warszawskim. W Gdańsku od kwietnia 1945 roku jako łącznik i tłumacz q Morskiej Grupy Operacyjnej. W latach 1946–1950 studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego (obecnie Uniwersytet Adama Mickiewicza). Studiów medycznych nie ukończył, przeniósł się na socjologię na Uniwersytet Warszawski. Po otrzymaniu dyplomu wrócił w roku 1952 do Gdyni. W 1953 podjął pracę jako bibliotekarz i kierownik czytelni naukowej Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdyni. Pracował także w q Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej. Od 1956 roku zajął się pracą dziennikarską, najpierw jako redaktor w gdańskiej rozgłośni Polskiego Radia (PR; zob. q Radio Gdańsk), a następnie kierownik Redakcji Publicystyki Kulturalnej. W roku 1960 objął stanowisko kierownika Redakcji Programów Artystycznych i Kulturalnych Gdańskiego Ośrodka Telewizji Polskiej (q Telewizja Polska Gdańsk). W okresie 1963–1973 redaktor naczelny q „Liter”. Powołany 16 IX 1973 na dyrektora Oddziału Gdańskiego Wydawnictwa Zakładu im. Ossolińskich (biuro przy ul. Łagiewniki). Współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Marynistów Polskich. Od roku 1953 publikował na łamach prasy i czasopism Wybrzeża oraz ogólnopolskiej. Niektóre felietony i eseje ukazały się w cyklach: ''Paradoksy regionu'', ''Z małej litery'', ''Dialog z pamięcią'', ''Przedproża gdańskie''. Część opublikował w dwóch zbiorach: ''Gdański antykwariat'' (1960) i ''Opowieści gdańskich uliczek'' (1964, uzupełnione i rozszerzone w latach 1966 i 1972, zaktualizowane i poszerzone w roku 1979). Twórca opracowania literackiego powieści Brunona Zwarry ''Gdańszczanie'' (1976). Autor kilkuset audycji, felietonów, reportaży i słuchowisk emitowanych w gdańskiej rozgłośni PR oraz na antenie ogólnopolskiej, dotyczących przede wszystkim odbudowy q Głównego Miasta w Gdańsku, gdańskich zabytków i dokonań środowisk twórczych. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni. {{author: MGS}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 11:25, 16 sty 2014
EDGAR MILEWSKI (25 V 1927 Gdańsk – 25 II 1983 Gdynia), dziennikarz i publicysta. Uczęszczał do q Gimnazjum Polskiego, należał do harcerstwa. Od 1933 roku mieszkał w Gdyni. Podczas II wojny światowej wraz z rodziną wysiedlony do Generalnej Guberni, mieszkał m.in. w Warszawie. Kontynuował naukę na tajnych kompletach Gimnazjum im. Stefana Batorego, działał w konspiracji, ciężko ranny w powstaniu warszawskim. W Gdańsku od kwietnia 1945 roku jako łącznik i tłumacz q Morskiej Grupy Operacyjnej. W latach 1946–1950 studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego (obecnie Uniwersytet Adama Mickiewicza). Studiów medycznych nie ukończył, przeniósł się na socjologię na Uniwersytet Warszawski. Po otrzymaniu dyplomu wrócił w roku 1952 do Gdyni. W 1953 podjął pracę jako bibliotekarz i kierownik czytelni naukowej Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdyni. Pracował także w q Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej. Od 1956 roku zajął się pracą dziennikarską, najpierw jako redaktor w gdańskiej rozgłośni Polskiego Radia (PR; zob. q Radio Gdańsk), a następnie kierownik Redakcji Publicystyki Kulturalnej. W roku 1960 objął stanowisko kierownika Redakcji Programów Artystycznych i Kulturalnych Gdańskiego Ośrodka Telewizji Polskiej (q Telewizja Polska Gdańsk). W okresie 1963–1973 redaktor naczelny q „Liter”. Powołany 16 IX 1973 na dyrektora Oddziału Gdańskiego Wydawnictwa Zakładu im. Ossolińskich (biuro przy ul. Łagiewniki). Współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Marynistów Polskich. Od roku 1953 publikował na łamach prasy i czasopism Wybrzeża oraz ogólnopolskiej. Niektóre felietony i eseje ukazały się w cyklach: Paradoksy regionu, Z małej litery, Dialog z pamięcią, Przedproża gdańskie. Część opublikował w dwóch zbiorach: Gdański antykwariat (1960) i Opowieści gdańskich uliczek (1964, uzupełnione i rozszerzone w latach 1966 i 1972, zaktualizowane i poszerzone w roku 1979). Twórca opracowania literackiego powieści Brunona Zwarry Gdańszczanie (1976). Autor kilkuset audycji, felietonów, reportaży i słuchowisk emitowanych w gdańskiej rozgłośni PR oraz na antenie ogólnopolskiej, dotyczących przede wszystkim odbudowy q Głównego Miasta w Gdańsku, gdańskich zabytków i dokonań środowisk twórczych. Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
