MELTER STEFAN, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''STEFAN MELTER''' (31 VIII 1904 Słowiniec, województwo poznańskie – 14 I 1990 Gdańsk). W latach | + | '''STEFAN MELTER''' (31 VIII 1904 Słowiniec, województwo poznańskie – 14 I 1990 Gdańsk). W latach 1924–1931 studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu w Poznaniu, od 1932 doktor medycyny. W okresie 1932–1939 pracował w Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych tegoż uniwersytetu. We wrześniu 1939 służył w Wojsku Polskim, uciekł z niewoli radzieckiej, pracował w szpitalu w Radomiu. W okresie 1945–1955 pracował w Poznaniu, początkowo w Klinice Położniczej uniwersytetu, następnie (1950–1955) jako ordynator Oddziału Położnictwa i Ginekologii szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od 1955 roku w Gdańsku; kierownik Katedry Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej (q Gdański Uniwersytet Medyczny), od 1971 dyrektor Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych, kierownik Kliniki Położniczej. W 1954 roku docent, od 1961 profesor tytularny. Wojewódzki specjalista do spraw położnictwa i chorób kobiecych, przyczynił się do obniżenia śmiertelności okołoporodowej kobiet i noworodków w województwie gdańskim. Zajmował się fizjologią i patologią ciąży, porodu i połogu oraz wczesną diagnostyką i leczeniem nowotworów narządu rodnego. W latach 1960–1962 przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:23, 13 sty 2014
STEFAN MELTER (31 VIII 1904 Słowiniec, województwo poznańskie – 14 I 1990 Gdańsk). W latach 1924–1931 studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu w Poznaniu, od 1932 doktor medycyny. W okresie 1932–1939 pracował w Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych tegoż uniwersytetu. We wrześniu 1939 służył w Wojsku Polskim, uciekł z niewoli radzieckiej, pracował w szpitalu w Radomiu. W okresie 1945–1955 pracował w Poznaniu, początkowo w Klinice Położniczej uniwersytetu, następnie (1950–1955) jako ordynator Oddziału Położnictwa i Ginekologii szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od 1955 roku w Gdańsku; kierownik Katedry Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej (q Gdański Uniwersytet Medyczny), od 1971 dyrektor Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych, kierownik Kliniki Położniczej. W 1954 roku docent, od 1961 profesor tytularny. Wojewódzki specjalista do spraw położnictwa i chorób kobiecych, przyczynił się do obniżenia śmiertelności okołoporodowej kobiet i noworodków w województwie gdańskim. Zajmował się fizjologią i patologią ciąży, porodu i połogu oraz wczesną diagnostyką i leczeniem nowotworów narządu rodnego. W latach 1960–1962 przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego.
