URBANOWICZ WITOLD JAN, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Witold_Urbanowicz.JPG|thumb|Witold Urbanowicz]] | [[File:Witold_Urbanowicz.JPG|thumb|Witold Urbanowicz]] | ||
| − | '''WITOLD JAN URBANOWICZ''' (27 III 1905 Baku – 11 VIII 1998 Gdynia), inżynier budowy kadłubów okrętowych. Po maturze uzyskanej w Zgierzu, w latach 1925–1937 studiował na Wydziale Budownictwa Okrętowego q THD, z przerwami na odbycie służby wojskowej w polskiej Marynarce Wojennej i finansowanych przez MW staży w stoczniach francuskich (m.in. w 1934 roku był w St. Nazaire przy budowie transatlantyku „Normandia”, w 1935 w Hawrze przy budowie polskiego stawiacza min ORP „Gryf”). Pracował następnie w Gdyni, w przedsiębiorstwach armatorskich Żegluga Polska i Polsko-Brytyjskim Towarzystwie Okrętowym „Polbryt” SA; brał udział w tworzeniu pierwszych polskich projektów statków towarowych i pasażerskich (motorowca pasażersko-towarowego „Warszawa II”). W 1939 roku brał udział w obronie Helu, następnie w Generalnej Guberni od 1942 żołnierz AK (w strukturach „Alfy” – Wydział Marynarki Wojennej), walczył w powstaniu warszawskim. Po II wojnie światowej organizator przemysłu okrętowego na Wybrzeżu. Kierował grupą stoczniową q Morskiej Grupy Operacyjnej, która w 1945 zabezpieczała majątek stoczni, 1945–1950 dyrektor naczelny, następnie techniczny q Zjednoczenia Stoczni | + | '''WITOLD JAN URBANOWICZ''' (27 III 1905 Baku – 11 VIII 1998 Gdynia), inżynier budowy kadłubów okrętowych. Po maturze uzyskanej w Zgierzu, w latach 1925–1937 studiował na Wydziale Budownictwa Okrętowego q THD, z przerwami na odbycie służby wojskowej w polskiej Marynarce Wojennej i finansowanych przez MW staży w stoczniach francuskich (m.in. w 1934 roku był w St. Nazaire przy budowie transatlantyku „Normandia”, w 1935 w Hawrze przy budowie polskiego stawiacza min ORP „Gryf”). Pracował następnie w Gdyni, w przedsiębiorstwach armatorskich Żegluga Polska i Polsko-Brytyjskim Towarzystwie Okrętowym „Polbryt” SA; brał udział w tworzeniu pierwszych polskich projektów statków towarowych i pasażerskich (motorowca pasażersko-towarowego „Warszawa II”). W 1939 roku brał udział w obronie Helu, następnie w Generalnej Guberni od 1942 żołnierz AK (w strukturach „Alfy” – Wydział Marynarki Wojennej), walczył w powstaniu warszawskim. Po II wojnie światowej organizator przemysłu okrętowego na Wybrzeżu. Kierował grupą stoczniową q Morskiej Grupy Operacyjnej, która w 1945 zabezpieczała majątek stoczni, 1945–1950 dyrektor naczelny, następnie techniczny q Zjednoczenia Stoczni Polskich. Przeforsował projekt budowy statków dla polskiej floty w polskich stoczniach, bez zagranicznych zamówień. W roku 1950 organizator Morskiego Instytutu Technicznego (q Instytut Morski). Pracował także na q PG, gdzie od 1966 był profesorem tytularnym (profesor magister inżynier) i gdzie zainicjował nową dyscypliny naukową: architekturę okrętów. W 1991 roku doktor honoris causa PG. Autor m.in. ''Jak powstaje statek'' (1952), ''Architektura okrętów'' (1959, wydanie zmienione: 1965), ''Transatlantyki: zarys ich dziejów i techniki'' (1977). W 1945–1970 mieszkał w Gdańsku, następnie w Gdyni. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 13:39, 3 gru 2013
WITOLD JAN URBANOWICZ (27 III 1905 Baku – 11 VIII 1998 Gdynia), inżynier budowy kadłubów okrętowych. Po maturze uzyskanej w Zgierzu, w latach 1925–1937 studiował na Wydziale Budownictwa Okrętowego q THD, z przerwami na odbycie służby wojskowej w polskiej Marynarce Wojennej i finansowanych przez MW staży w stoczniach francuskich (m.in. w 1934 roku był w St. Nazaire przy budowie transatlantyku „Normandia”, w 1935 w Hawrze przy budowie polskiego stawiacza min ORP „Gryf”). Pracował następnie w Gdyni, w przedsiębiorstwach armatorskich Żegluga Polska i Polsko-Brytyjskim Towarzystwie Okrętowym „Polbryt” SA; brał udział w tworzeniu pierwszych polskich projektów statków towarowych i pasażerskich (motorowca pasażersko-towarowego „Warszawa II”). W 1939 roku brał udział w obronie Helu, następnie w Generalnej Guberni od 1942 żołnierz AK (w strukturach „Alfy” – Wydział Marynarki Wojennej), walczył w powstaniu warszawskim. Po II wojnie światowej organizator przemysłu okrętowego na Wybrzeżu. Kierował grupą stoczniową q Morskiej Grupy Operacyjnej, która w 1945 zabezpieczała majątek stoczni, 1945–1950 dyrektor naczelny, następnie techniczny q Zjednoczenia Stoczni Polskich. Przeforsował projekt budowy statków dla polskiej floty w polskich stoczniach, bez zagranicznych zamówień. W roku 1950 organizator Morskiego Instytutu Technicznego (q Instytut Morski). Pracował także na q PG, gdzie od 1966 był profesorem tytularnym (profesor magister inżynier) i gdzie zainicjował nową dyscypliny naukową: architekturę okrętów. W 1991 roku doktor honoris causa PG. Autor m.in. Jak powstaje statek (1952), Architektura okrętów (1959, wydanie zmienione: 1965), Transatlantyki: zarys ich dziejów i techniki (1977). W 1945–1970 mieszkał w Gdańsku, następnie w Gdyni.
