ŚLEDZIŃSKI STEFAN, rektor Wyższej Szkoły Muzycznej
m (S.Danecki przeniósł stronę ŚLEDZIŃSKI (Śledziński-Lidzki) STEFAN na ŚLEDZIŃSKI STEFAN, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Stefan_Śledziński.JPG|thumb|Stefan Śledziński]] | [[File:Stefan_Śledziński.JPG|thumb|Stefan Śledziński]] | ||
| − | '''STEFAN ŚLEDZIŃSKI''' (Śledziński-Lidzki; 8 VIII 1907 Żytomierz – 19 VI 1986 Warszawa), artysta muzyk, dyrygent, muzykolog, pedagog. W 1914 w Legionach, | + | '''STEFAN ŚLEDZIŃSKI''' (Śledziński-Lidzki; 8 VIII 1907 Żytomierz – 19 VI 1986 Warszawa), artysta muzyk, dyrygent, muzykolog, pedagog. W 1914 roku w Legionach, w latach 1919–1920 oficer liniowy podczas wojny z Rosją, dyrygent orkiestry wojskowej w Wilnie, dyrygent orkiestry 36. pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie, major. W 1916–1921 studiował polonistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Warszawie, 1922–1924 w tamtejszym Państwowym Konserwatorium Muzycznym studiował dyrygenturę u Henryka Melcera i kompozycję u Romana Statkowskiego. Od roku 1932 doktor (UJ). W 1921–1925 kierownik referatu muzycznego w Ministerstwie Spraw Wojskowych, 1925–1927 w Wilnie współzałożyciel Towarzystwa Filharmonicznego i dyrygent Orkiestry Symfonicznej, dyrygent opery objazdowej Reduty Wileńskiej. W 1924–1925 i 1927–1939 profesor w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, 1934–1939 wizytator szkół muzycznych przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Podczas II wojny światowej wykładał w Staatliche Musikschule (Państwowa Szkoła Muzyczna) w Warszawie. Jako członek AK w 1944 roku zorganizował orkiestrę dętą i występował z nią podczas powstania warszawskiego. W 1946–1949 dyrektor artystyczny q Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, w 1949 dyrygent pierwszej wystawionej w Gdańsku po II wojnie światowej opery w Studiu Muzyczno-Dramatycznym przy q Teatrze Wybrze że (Halka S. Moniuszki, reżyseria Iwo Gall). W 1947 założyciel q PWSM (q Akademia Muzyczna), 1948–1951 jej rektor. W okresie 1951–1967 w PWSM w Warszawie. W roku 1981 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie. {{author: AZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:23, 7 lis 2013
STEFAN ŚLEDZIŃSKI (Śledziński-Lidzki; 8 VIII 1907 Żytomierz – 19 VI 1986 Warszawa), artysta muzyk, dyrygent, muzykolog, pedagog. W 1914 roku w Legionach, w latach 1919–1920 oficer liniowy podczas wojny z Rosją, dyrygent orkiestry wojskowej w Wilnie, dyrygent orkiestry 36. pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie, major. W 1916–1921 studiował polonistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Warszawie, 1922–1924 w tamtejszym Państwowym Konserwatorium Muzycznym studiował dyrygenturę u Henryka Melcera i kompozycję u Romana Statkowskiego. Od roku 1932 doktor (UJ). W 1921–1925 kierownik referatu muzycznego w Ministerstwie Spraw Wojskowych, 1925–1927 w Wilnie współzałożyciel Towarzystwa Filharmonicznego i dyrygent Orkiestry Symfonicznej, dyrygent opery objazdowej Reduty Wileńskiej. W 1924–1925 i 1927–1939 profesor w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, 1934–1939 wizytator szkół muzycznych przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Podczas II wojny światowej wykładał w Staatliche Musikschule (Państwowa Szkoła Muzyczna) w Warszawie. Jako członek AK w 1944 roku zorganizował orkiestrę dętą i występował z nią podczas powstania warszawskiego. W 1946–1949 dyrektor artystyczny q Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, w 1949 dyrygent pierwszej wystawionej w Gdańsku po II wojnie światowej opery w Studiu Muzyczno-Dramatycznym przy q Teatrze Wybrze że (Halka S. Moniuszki, reżyseria Iwo Gall). W 1947 założyciel q PWSM (q Akademia Muzyczna), 1948–1951 jej rektor. W okresie 1951–1967 w PWSM w Warszawie. W roku 1981 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie.
