STARGARD HERMAN, burmistrz Głównego Miasta Gdańska
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HERMAN STARGARD''' (zm. 4 X 1461 Gniew), burmistrz. Zapewne syn ławnika q Głównego Miasta | + | '''HERMAN STARGARD''' (zm. 4 X 1461 Gniew), burmistrz. Zapewne syn ławnika q Głównego Miasta Gdańska (1432) Johanna (zm. 1442/1444). Od 1442 roku ławnik, od 1443 rajca, sędzia w 1449, od 1452 burmistrz. W latach 1447–1453 był uczestnikiem 12 zjazdów stanów pruskich. W okresie istnienia Związku Pruskiego (od 1440) zajmował ugodową postawę wobec Krzyżaków, nie widząc powodu do zbrojnego przeciwko nim wystąpienia; jeszcze na przełomie 1453–1454 zapewniał komtura gdańskiego o niezaatakowaniu zamku gdańskiego, jeśli załoga nie podejmie działań wobec miasta, był przeciwnikiem oddawania spraw Związku Pruskiego do rozstrzygnięcia cesarzowi Fryderykowi III i rozpatrywania sporów w ramach państwa pruskiego. Pod naciskiem ogólnej sytuacji okazał się jednak w okresie q wojny trzynastoletniej (od roku 1454) jednym z najbardziej znaczących gdańskich polityków podejmujących działania przeciwko zakonowi krzyżackiemu. W czerwcu 1454, wraz z rajcą Głównego Miasta (od roku 1445, w 1451 także sędzią) Dietrichem Oldefeldem (zm. 8 XI 1464 Gdańsk) i rajcą (od 1453) Tidemanem Langenbeke (zm. 1468 Gdańsk), pożyczył królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi 6,5 tysiąca grzywien na opłacenie zaciężnych spod Chojnic, biorąc za to w zastaw Puck (w marcu 1456 przekazali go Radzie Miejskiej). W początkach q wojny trzynastoletniej (wiosna 1454) dowodził wojskami gdańskimi działającymi na Wielkich Żuławach. W końcu roku 1454 doprowadził do udzielenia zgody przez króla Kazimierza Jagiellończyka (w obozie pod obleganym Łasinem) na zburzenie q Młodego Miasta. W czasie q buntu Koggego usunięty 2 X 1456 przez rebeliantów z urzędu burmistrza (domagano się jego uwięzienia), po zaprowadzeniu spokoju, w 1457 powrócił na swój urząd. W 1457 roku był 1 z dowódców wojsk gdańskich walczących pod Gniewem. W 1461, wysłany przez Radę Miejską Gdańska z kolejnym poselstwem do Kazimierza Jagiellończyka, w okolicach Grudziądza dostał się do niewoli krzyżackiej. Przewieziony do pozostającego w rękach krzyżackich zamku w Gniewie, zmarł. Za życia czynił szczególne donacje dla q kościoła NMP (ustanowił w 1461 wikarię w kaplicy Św. Marcina, uposażoną z dochodów spichrza nad Motławą), q szpitala św. Gertrudy (zapisał ogród przy Holzgasse (ul. Kładki)) i q szpitala św. Ducha. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:12, 21 paź 2013
HERMAN STARGARD (zm. 4 X 1461 Gniew), burmistrz. Zapewne syn ławnika q Głównego Miasta Gdańska (1432) Johanna (zm. 1442/1444). Od 1442 roku ławnik, od 1443 rajca, sędzia w 1449, od 1452 burmistrz. W latach 1447–1453 był uczestnikiem 12 zjazdów stanów pruskich. W okresie istnienia Związku Pruskiego (od 1440) zajmował ugodową postawę wobec Krzyżaków, nie widząc powodu do zbrojnego przeciwko nim wystąpienia; jeszcze na przełomie 1453–1454 zapewniał komtura gdańskiego o niezaatakowaniu zamku gdańskiego, jeśli załoga nie podejmie działań wobec miasta, był przeciwnikiem oddawania spraw Związku Pruskiego do rozstrzygnięcia cesarzowi Fryderykowi III i rozpatrywania sporów w ramach państwa pruskiego. Pod naciskiem ogólnej sytuacji okazał się jednak w okresie q wojny trzynastoletniej (od roku 1454) jednym z najbardziej znaczących gdańskich polityków podejmujących działania przeciwko zakonowi krzyżackiemu. W czerwcu 1454, wraz z rajcą Głównego Miasta (od roku 1445, w 1451 także sędzią) Dietrichem Oldefeldem (zm. 8 XI 1464 Gdańsk) i rajcą (od 1453) Tidemanem Langenbeke (zm. 1468 Gdańsk), pożyczył królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi 6,5 tysiąca grzywien na opłacenie zaciężnych spod Chojnic, biorąc za to w zastaw Puck (w marcu 1456 przekazali go Radzie Miejskiej). W początkach q wojny trzynastoletniej (wiosna 1454) dowodził wojskami gdańskimi działającymi na Wielkich Żuławach. W końcu roku 1454 doprowadził do udzielenia zgody przez króla Kazimierza Jagiellończyka (w obozie pod obleganym Łasinem) na zburzenie q Młodego Miasta. W czasie q buntu Koggego usunięty 2 X 1456 przez rebeliantów z urzędu burmistrza (domagano się jego uwięzienia), po zaprowadzeniu spokoju, w 1457 powrócił na swój urząd. W 1457 roku był 1 z dowódców wojsk gdańskich walczących pod Gniewem. W 1461, wysłany przez Radę Miejską Gdańska z kolejnym poselstwem do Kazimierza Jagiellończyka, w okolicach Grudziądza dostał się do niewoli krzyżackiej. Przewieziony do pozostającego w rękach krzyżackich zamku w Gniewie, zmarł. Za życia czynił szczególne donacje dla q kościoła NMP (ustanowił w 1461 wikarię w kaplicy Św. Marcina, uposażoną z dochodów spichrza nad Motławą), q szpitala św. Gertrudy (zapisał ogród przy Holzgasse (ul. Kładki)) i q szpitala św. Ducha.
