STACHNIK RICHARD, ksiądz, poseł do Volkstagu
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''RICHARD STACHNIK''' (7 VII 1894 Piła – 28 II 1982 Coesfeld, Westfalia), ksiądz, poseł do q Volkstagu. Absolwent seminarium w Pelplinie, od 1924 | + | '''RICHARD STACHNIK''' (7 VII 1894 Piła – 28 II 1982 Coesfeld, Westfalia), ksiądz, poseł do q Volkstagu. Absolwent seminarium w Pelplinie, od 1924 roku doktor. W latach 1923–1928 – wikary w q kościele św. Mikołaja, od 1928 uczył religii w q Gimnazjum Miejskim, od 1930 duszpasterz gdańskich studentów. Od roku 1933 poświęcił się tylko polityce, w marcu po śmierci ks. Antona Sawatzkiego przejął kierownictwo partii Centrum i stał na jej czele do jej delegalizacji 21 X 1937. Poseł do Volkstagu V i VI kadencji (1933–1935 i 1935–1939). Występował przeciwko łamaniu prawa przez gdańską NSDAP, za co został pobity przez hitlerowskich bojówkarzy i spędził 6 miesięcy w więzieniu. W 1937 roku naziści zabronili mu działalności duszpasterskiej. Emeryt 1 IV 1939. Po 1945 w Niemczech. Kapelan środowisk byłych gdańszczan. Wydał informator biograficzny ''Danziger Priesterbuch 1920–1945; 1945–1965'' (1965). Autor artykułów w „Unser Danzig”. Miał duży wkład w organizację katolickich związków młodzieżowych w q II Wolnym Mieście Gdańsku. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:37, 21 paź 2013
RICHARD STACHNIK (7 VII 1894 Piła – 28 II 1982 Coesfeld, Westfalia), ksiądz, poseł do q Volkstagu. Absolwent seminarium w Pelplinie, od 1924 roku doktor. W latach 1923–1928 – wikary w q kościele św. Mikołaja, od 1928 uczył religii w q Gimnazjum Miejskim, od 1930 duszpasterz gdańskich studentów. Od roku 1933 poświęcił się tylko polityce, w marcu po śmierci ks. Antona Sawatzkiego przejął kierownictwo partii Centrum i stał na jej czele do jej delegalizacji 21 X 1937. Poseł do Volkstagu V i VI kadencji (1933–1935 i 1935–1939). Występował przeciwko łamaniu prawa przez gdańską NSDAP, za co został pobity przez hitlerowskich bojówkarzy i spędził 6 miesięcy w więzieniu. W 1937 roku naziści zabronili mu działalności duszpasterskiej. Emeryt 1 IV 1939. Po 1945 w Niemczech. Kapelan środowisk byłych gdańszczan. Wydał informator biograficzny Danziger Priesterbuch 1920–1945; 1945–1965 (1965). Autor artykułów w „Unser Danzig”. Miał duży wkład w organizację katolickich związków młodzieżowych w q II Wolnym Mieście Gdańsku.
