SIÓDMA ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA
m (S.Danecki przeniósł stronę SIÓDMA (7.) ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA na SIÓDMA ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Przysięga_wojskowa_żołnierzy_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej__1977.JPG|thumb|Przysięga wojskowa żołnierzy 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej, 1977]] | [[File:Przysięga_wojskowa_żołnierzy_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej__1977.JPG|thumb|Przysięga wojskowa żołnierzy 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej, 1977]] | ||
[[File:Żołnierz_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej_po_złożeniu_przysięgi__1976_.JPG|thumb|Żołnierz 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej po złożeniu przysięgi, 1976]] | [[File:Żołnierz_7__Łużyckiej_Dywizji_Desantowej_po_złożeniu_przysięgi__1976_.JPG|thumb|Żołnierz 7. Łużyckiej Dywizji Desantowej po złożeniu przysięgi, 1976]] | ||
| − | '''SIÓDMA (7.) ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA''' (potocznie niebieskie berety, desantowcy), związek taktyczny sił zbrojnych PRL, powołany 8 X 1963; sformowana na bazie 23. Dywizji Piechoty (powstała 1953), stacjonującej w | + | '''SIÓDMA (7.) ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA''' (potocznie niebieskie berety, desantowcy), związek taktyczny sił zbrojnych PRL, powołany 8 X 1963; sformowana na bazie 23. Dywizji Piechoty (powstała 1953), stacjonującej w Gdańsku oraz Lęborku, 3. Pułku Piechoty Morskiej z Dziwnowa oraz 34. Pułku Piechoty 8. Dywizjonu Piechoty ze Słupska. Struktura organizacyjna 7. ŁDD: pułki – 79. (Pomorski) Pułk Desantowy (Lębork), 34. (Budziszyński) Pułk Desantowy (Słupsk) i 35. (Gdański) Pułk Desantowy (Gdańsk); ponadto 11. batalion czołgów średnich (Słupsk); 41. dywizjon rakiet taktycznych: 20. dywizjon artylerii rakietowej (Gdańsk), 18. batalion saperów (Lębork), 7. batalion remontowy (Słupsk); samodzielne kompanie (baterie): kompania ochrony i regulacji ruchu sztabu dywizji (Gdańsk), 52. kompania rozpoznawcza (Lębork), 23. kompania łączności (Gdańsk), 29. bateria artylerii plot (Gdańsk), 7. kompania zaopatrzenia (Gdańsk), 23. kompania medyczna (Gdańsk) oraz Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia z piekarnią polową, polową łaźnią i pralnią, pocztą polową, oddziałem polowym NBP, szpitalem segregacyjno-ewakuacyjnym, medycznym batalionem wzmocnienia i eskadrą łącznikową śmigłowców (Gdańsk). W Gdańsku oddziały 7. ŁDD stacjonowały w q koszarach we Wrzeszczu. Jednostki 7. ŁDD brały udział w licznych paradach (w 1964 – 20-lecie PRL w Warszawie, w 1965 w Gdańsku, w 1966 – Defilada 1000-lecia), akcjach (np. w roku 1971 nadmorskie lotnisko – pokazowy desant między Brzeźnem a Jelitkowem i opanowanie lotniska we Wrzeszczu), w kręceniu filmów (''Czterej Pancerni i pies'', instruktażowy desant morski), międzynarodowych manewrach wojskowych (np. Braterstwo Broni z wojskiem NRD i ZSRR), misjach zagranicznych (w 1974 – w ramach Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie), robotach budowlanych w Gdańsku (np. w 1974 przy q lotnisku Rębiechowo, w 1984 elektrowni w Żarnowcu) i modernizacyjnych (np. w 1973 przy q stadionie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji przy ul. Traugutta), akcjach rozminowywania, a także zabezpieczania ważnych obiektów w czasie klęsk żywiołowych (np. zima 1979) i gaszeniu pożarów. Żołnierze 7. ŁDD brali udział w akcji ewakuacyjnej oblężonego w grudniu 1970 roku gmachu KW PZPR, a także zabezpieczeniu (blokadzie) niektórych obiektów. Od 2 VIII 1986 – 7. Brygada Obrony Wybrzeża, w 1989 przeformowanie na strukturę batalionową. Rozwiązana ostatecznie w roku 1993 (tradycje kontynuuje 7. Brygada Obrony Wybrzeża). {{author: JDan}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:51, 20 paź 2013
SIÓDMA (7.) ŁUŻYCKA DYWIZJA DESANTOWA (potocznie niebieskie berety, desantowcy), związek taktyczny sił zbrojnych PRL, powołany 8 X 1963; sformowana na bazie 23. Dywizji Piechoty (powstała 1953), stacjonującej w Gdańsku oraz Lęborku, 3. Pułku Piechoty Morskiej z Dziwnowa oraz 34. Pułku Piechoty 8. Dywizjonu Piechoty ze Słupska. Struktura organizacyjna 7. ŁDD: pułki – 79. (Pomorski) Pułk Desantowy (Lębork), 34. (Budziszyński) Pułk Desantowy (Słupsk) i 35. (Gdański) Pułk Desantowy (Gdańsk); ponadto 11. batalion czołgów średnich (Słupsk); 41. dywizjon rakiet taktycznych: 20. dywizjon artylerii rakietowej (Gdańsk), 18. batalion saperów (Lębork), 7. batalion remontowy (Słupsk); samodzielne kompanie (baterie): kompania ochrony i regulacji ruchu sztabu dywizji (Gdańsk), 52. kompania rozpoznawcza (Lębork), 23. kompania łączności (Gdańsk), 29. bateria artylerii plot (Gdańsk), 7. kompania zaopatrzenia (Gdańsk), 23. kompania medyczna (Gdańsk) oraz Dywizyjny Punkt Zaopatrzenia z piekarnią polową, polową łaźnią i pralnią, pocztą polową, oddziałem polowym NBP, szpitalem segregacyjno-ewakuacyjnym, medycznym batalionem wzmocnienia i eskadrą łącznikową śmigłowców (Gdańsk). W Gdańsku oddziały 7. ŁDD stacjonowały w q koszarach we Wrzeszczu. Jednostki 7. ŁDD brały udział w licznych paradach (w 1964 – 20-lecie PRL w Warszawie, w 1965 w Gdańsku, w 1966 – Defilada 1000-lecia), akcjach (np. w roku 1971 nadmorskie lotnisko – pokazowy desant między Brzeźnem a Jelitkowem i opanowanie lotniska we Wrzeszczu), w kręceniu filmów (Czterej Pancerni i pies, instruktażowy desant morski), międzynarodowych manewrach wojskowych (np. Braterstwo Broni z wojskiem NRD i ZSRR), misjach zagranicznych (w 1974 – w ramach Doraźnych Sił Zbrojnych ONZ na Bliskim Wschodzie), robotach budowlanych w Gdańsku (np. w 1974 przy q lotnisku Rębiechowo, w 1984 elektrowni w Żarnowcu) i modernizacyjnych (np. w 1973 przy q stadionie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji przy ul. Traugutta), akcjach rozminowywania, a także zabezpieczania ważnych obiektów w czasie klęsk żywiołowych (np. zima 1979) i gaszeniu pożarów. Żołnierze 7. ŁDD brali udział w akcji ewakuacyjnej oblężonego w grudniu 1970 roku gmachu KW PZPR, a także zabezpieczeniu (blokadzie) niektórych obiektów. Od 2 VIII 1986 – 7. Brygada Obrony Wybrzeża, w 1989 przeformowanie na strukturę batalionową. Rozwiązana ostatecznie w roku 1993 (tradycje kontynuuje 7. Brygada Obrony Wybrzeża).
