REICHER MICHAŁ, rektor Akademii Lekarskiej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Michał_Reicher.JPG|thumb|Michał Reicher]] | [[File:Michał_Reicher.JPG|thumb|Michał Reicher]] | ||
| − | '''MICHAŁ REICHER''' (17 XI 1888 Sosnowiec – 31 VIII 1973 Gdańsk), antropolog i anatom. Pochodził z asymilowanej rodziny | + | '''MICHAŁ REICHER''' (17 XI 1888 Sosnowiec – 31 VIII 1973 Gdańsk), antropolog i anatom. Pochodził z asymilowanej rodziny żydowskiej, w latach międzywojennych przeszedł na wiarę rzymsko-katolicką. W latach 1907–1912 studiował antropologię na uniwersytecie w Zurychu, od 1912 roku doktor filozofii, 1912–1913 asystent Katedry Antropologii w Zurychu, w 1914 studia uzupełniające z embriologii na uniwersytecie w Baltimore. W okresie 1917–1921 prosektor Katedry Anatomii Opisowej uniwersytetu w Warszawie, 1921–1939 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej uniwersytetu w Wilnie, od 1922 profesor tytularny, od 1934 profesor zwyczajny. W 1945–1946 pracownik na uniwersytecie w Toruniu, 1946–1962 w ALG i AMG (q GUMed): 1946–1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, 1946–1947 dziekan Wydziału Lekarskiego, 1947–1948 rektor. Głównymi osiągnięciami naukowymi były ustalenie norm i metod badania płodów i noworodków na podstawie cech kraniologicznych i osteologicznych, opisanie różnic antropologicznych między Karaimami a Żydami (co przyczyniło się do uratowania ludności karaimskiej od zagłady hitlerowskiej). W okresie gdańskim zajmował się antropologią części miękkich i prymatologią, stając się międzynarodowym autorytetem. Wydał m.in. podręcznik ''Anatomia człowieka''. Od roku 1965 doktor honoris causa AMG. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:03, 22 wrz 2013
MICHAŁ REICHER (17 XI 1888 Sosnowiec – 31 VIII 1973 Gdańsk), antropolog i anatom. Pochodził z asymilowanej rodziny żydowskiej, w latach międzywojennych przeszedł na wiarę rzymsko-katolicką. W latach 1907–1912 studiował antropologię na uniwersytecie w Zurychu, od 1912 roku doktor filozofii, 1912–1913 asystent Katedry Antropologii w Zurychu, w 1914 studia uzupełniające z embriologii na uniwersytecie w Baltimore. W okresie 1917–1921 prosektor Katedry Anatomii Opisowej uniwersytetu w Warszawie, 1921–1939 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej uniwersytetu w Wilnie, od 1922 profesor tytularny, od 1934 profesor zwyczajny. W 1945–1946 pracownik na uniwersytecie w Toruniu, 1946–1962 w ALG i AMG (q GUMed): 1946–1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, 1946–1947 dziekan Wydziału Lekarskiego, 1947–1948 rektor. Głównymi osiągnięciami naukowymi były ustalenie norm i metod badania płodów i noworodków na podstawie cech kraniologicznych i osteologicznych, opisanie różnic antropologicznych między Karaimami a Żydami (co przyczyniło się do uratowania ludności karaimskiej od zagłady hitlerowskiej). W okresie gdańskim zajmował się antropologią części miękkich i prymatologią, stając się międzynarodowym autorytetem. Wydał m.in. podręcznik Anatomia człowieka. Od roku 1965 doktor honoris causa AMG.
