PSI ZAKĄTEK
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PSI ZAKĄTEK''' (Hundewinkel). W XVII–XVIII w | + | '''PSI ZAKĄTEK''' (Hundewinkel). W XVII–XVIII wieku w północnej części q Starych Szkotów, zakończenie drogi-grobli q Küperdamm (obecnie częściowo ul. Równa), prowadzącej na zapleczu Starych Szkotów i q Chmielników z q Oruńskiego Przedmieścia do wybudowanej w 1626 roku q Bramy Nizinnej. W miejscu tym droga-grobla łączyła się z ul. q Motławską, tworząc plac między Starymi Szkotami a q Zaroślakiem (tzw. zewnętrznym). Parcela u skrzyżowania dróg, nieodgrywająca przez dłuższy czas większej roli (stąd być może nazwa), wraz ze Starymi Szkotami należała do biskupów włocławskich. W 1. połowie XVI wieku użytkowana czasowo przez gdańskich q karmelitów, w roku 1555 przekazana (również czasowo) w użytkowanie luteranom z Gdańska. Do początku XVII wieku biskupi włocławscy oraz karmelici prowadzili procesy o odzyskanie parceli, zakończone polubownie ufundowaniem w 1646 klasztoru i q szpitala bonifratrów (zob. też q bonifratrzy). Po wybudowaniu Bramy Nizinnej rola Psiego Zakątku wzrosła; kierowała się tędy znaczna część ruchu kołowego do Gdańska z południa. Przy ul. Motławskiej i Psim Zakątku powstała gęsta zabudowa, a biskupi włocławscy czerpali znaczne korzyści z atrakcyjnego położenia tych gruntów. Po zniszczeniu osady w 1656 roku, zaprojektowano drogę do Bramy Nizinnej, od wschodu omijającą Stare Szkoty (obecnie ul. Sandomierska), ostatecznie ukończoną w początku XVIII wieku. Stara droga nadal jednak funkcjonowała. Po q oblężeniu Gdańska w 1734, w połowie XVIII wieku przy Psim Zakątku znajdowało się łącznie 7 posesji (nr. 154–159), w tym kościół (i klasztor) bonifratrów (nr 159). W 1807 roku zabudowa (wraz z klasztorem) uległa zagładzie. W 1852 budowa linii kolejowej do Gdańska zmieniła układ parcel i ukształtowanie terenu; obecnie byłe tereny zajmuje m.in. linia kolejowa między q Orunią a q Głównym Miastem. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:40, 20 wrz 2013
PSI ZAKĄTEK (Hundewinkel). W XVII–XVIII wieku w północnej części q Starych Szkotów, zakończenie drogi-grobli q Küperdamm (obecnie częściowo ul. Równa), prowadzącej na zapleczu Starych Szkotów i q Chmielników z q Oruńskiego Przedmieścia do wybudowanej w 1626 roku q Bramy Nizinnej. W miejscu tym droga-grobla łączyła się z ul. q Motławską, tworząc plac między Starymi Szkotami a q Zaroślakiem (tzw. zewnętrznym). Parcela u skrzyżowania dróg, nieodgrywająca przez dłuższy czas większej roli (stąd być może nazwa), wraz ze Starymi Szkotami należała do biskupów włocławskich. W 1. połowie XVI wieku użytkowana czasowo przez gdańskich q karmelitów, w roku 1555 przekazana (również czasowo) w użytkowanie luteranom z Gdańska. Do początku XVII wieku biskupi włocławscy oraz karmelici prowadzili procesy o odzyskanie parceli, zakończone polubownie ufundowaniem w 1646 klasztoru i q szpitala bonifratrów (zob. też q bonifratrzy). Po wybudowaniu Bramy Nizinnej rola Psiego Zakątku wzrosła; kierowała się tędy znaczna część ruchu kołowego do Gdańska z południa. Przy ul. Motławskiej i Psim Zakątku powstała gęsta zabudowa, a biskupi włocławscy czerpali znaczne korzyści z atrakcyjnego położenia tych gruntów. Po zniszczeniu osady w 1656 roku, zaprojektowano drogę do Bramy Nizinnej, od wschodu omijającą Stare Szkoty (obecnie ul. Sandomierska), ostatecznie ukończoną w początku XVIII wieku. Stara droga nadal jednak funkcjonowała. Po q oblężeniu Gdańska w 1734, w połowie XVIII wieku przy Psim Zakątku znajdowało się łącznie 7 posesji (nr. 154–159), w tym kościół (i klasztor) bonifratrów (nr 159). W 1807 roku zabudowa (wraz z klasztorem) uległa zagładzie. W 1852 budowa linii kolejowej do Gdańska zmieniła układ parcel i ukształtowanie terenu; obecnie byłe tereny zajmuje m.in. linia kolejowa między q Orunią a q Głównym Miastem.
