KALWEIT PAUL FRIEDRICH MAX, pastor kościoła NMP
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: | + | '''PAUL FRIEDRICH MAX KALWEIT''' (17 II 1867 Domnau (Domnowo), powiat Friedland (Prawdinsk), Prusy Wschodnie – 19 X 1944 Gdańsk), pastor. Syn właściciela ziemskiego Paula Friedricha Maxa Kalweita. Maturę zdał 1 X 1885 roku w gimnazjum w Królewcu, w latach 1885–1889 studiował tam teologię. W roku 1900 uzyskał w Jenie doktorat z filozofii, w 1902 z teologii. Święcenia przyjął 25 II 1894 roku w Królewcu i został pastorem w parafii Eydtkuhnen (Czernyszewskoje) w diecezji Stallupönen (Niestierow) w Prusach Wschodnich. Od 15 IV 1898 roku dyrektor ośrodka wychowawczego w Nowogrodźcu (powiat Bolesławiec, Dolny Śląsk). Po licznych staraniach od 24 V 1912 proboszcz q kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i radca konsystorza, następnie także superintendent gdański (zwierzchnik kościoła luterańskiego; zob. q luteranie). Od 20 I 1924 roku superintendent w q II Wolnym Mieście Gdańsku. Po dojściu do władzy nazistów został zmuszony we wrześniu 1933 roku do przejścia na emeryturę (z dniem 1 I 1934). Od 10 XI 1911 doktor honoris causa uniwersytetu w Gießen (Hesja). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 13:39, 17 wrz 2013
PAUL FRIEDRICH MAX KALWEIT (17 II 1867 Domnau (Domnowo), powiat Friedland (Prawdinsk), Prusy Wschodnie – 19 X 1944 Gdańsk), pastor. Syn właściciela ziemskiego Paula Friedricha Maxa Kalweita. Maturę zdał 1 X 1885 roku w gimnazjum w Królewcu, w latach 1885–1889 studiował tam teologię. W roku 1900 uzyskał w Jenie doktorat z filozofii, w 1902 z teologii. Święcenia przyjął 25 II 1894 roku w Królewcu i został pastorem w parafii Eydtkuhnen (Czernyszewskoje) w diecezji Stallupönen (Niestierow) w Prusach Wschodnich. Od 15 IV 1898 roku dyrektor ośrodka wychowawczego w Nowogrodźcu (powiat Bolesławiec, Dolny Śląsk). Po licznych staraniach od 24 V 1912 proboszcz q kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i radca konsystorza, następnie także superintendent gdański (zwierzchnik kościoła luterańskiego; zob. q luteranie). Od 20 I 1924 roku superintendent w q II Wolnym Mieście Gdańsku. Po dojściu do władzy nazistów został zmuszony we wrześniu 1933 roku do przejścia na emeryturę (z dniem 1 I 1934). Od 10 XI 1911 doktor honoris causa uniwersytetu w Gießen (Hesja).
