PAŃSTWOWA WYTWÓRNIA WYROBÓW BURSZTYNOWYCH
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAŃSTWOWA WYTWÓRNIA WYROBÓW BURSZTYNOWYCH''' (Staatliche Bernstein-Manufaktur)z siedzibą w Królewcu (przy Sattlergasse 6). Powstała 1899 w miejsce | + | '''PAŃSTWOWA WYTWÓRNIA WYROBÓW BURSZTYNOWYCH''' (Staatliche Bernstein-Manufaktur)z siedzibą w Królewcu (przy Sattlergasse 6). Powstała w 1899 roku w miejsce prywatnej firmy q Stantien-Becker, po roku 1920 do 1945 działała jako sp. z o.o. (GmbH). Zajmowała się pozyskiwaniem bursztynu (q bursztyn bałtycki) z dzierżawionych od władz państwowych odkrywkowych kopalń na Mierzei Kurońskiej i jego obróbką. W roku 1912 zatrudniała 14 urzędników i 200 robotników przy obróbce w siedzibie firmy oraz 400 ajentów pracujących na powierzonym surowcu w domowych warsztatach, tzw. Bernsteinkratzer (szlifierze). W 1912 np. sprzedała 78 ton surowego bursztynu, wytworzyła 235 ton wyrobów z prasowanego bursztynu (Pressbernstein), 137 ton palonego bursztynu i wyprodukowała 16 ton oleju bursztynowego (wartość sprzedaży szacowana na 3,9 mln marek). Firma zaopatrywała Gdańsk w surowiec i gotowe wyroby (np. w 1919 roku – 21 tysięcy kg), miała w mieście przedstawicielstwo: w latach 1914–1928 był nim zakład gdańskiego bursztynnika q Hugona A. Bartha przy Langgarten 78 (ul. Długie Ogrody) i firmowana przez niego, założona około roku 1900, sp. Bernsteinkauf- Gesellschaft mbH (Towarzystwo Handlu Bursztynem). Po śmierci Bartha dyrektorem gdańskiej filii był q Richard Gompelsohn. Od 1927 roku posiadała w Gdańsku własną wytwórnię Zweigstelle Danzig, przerabiającą dostarczany z Królewca surowiec; w okresie 1931–1942 zakład mieścił się przy Lastadie 35D (q Lastadia). Działalność tej firmy w Gdańsku spowodowała po roku 1900 upadek wielu miejscowych zakładów bursztyniarskich, a ich pracownicy zmuszeni byli do zmiany zawodu (q bursztynnictwo, bursztyniarstwo; q bursztynnicy, cechy bursztynnicze). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:48, 6 wrz 2013
PAŃSTWOWA WYTWÓRNIA WYROBÓW BURSZTYNOWYCH (Staatliche Bernstein-Manufaktur)z siedzibą w Królewcu (przy Sattlergasse 6). Powstała w 1899 roku w miejsce prywatnej firmy q Stantien-Becker, po roku 1920 do 1945 działała jako sp. z o.o. (GmbH). Zajmowała się pozyskiwaniem bursztynu (q bursztyn bałtycki) z dzierżawionych od władz państwowych odkrywkowych kopalń na Mierzei Kurońskiej i jego obróbką. W roku 1912 zatrudniała 14 urzędników i 200 robotników przy obróbce w siedzibie firmy oraz 400 ajentów pracujących na powierzonym surowcu w domowych warsztatach, tzw. Bernsteinkratzer (szlifierze). W 1912 np. sprzedała 78 ton surowego bursztynu, wytworzyła 235 ton wyrobów z prasowanego bursztynu (Pressbernstein), 137 ton palonego bursztynu i wyprodukowała 16 ton oleju bursztynowego (wartość sprzedaży szacowana na 3,9 mln marek). Firma zaopatrywała Gdańsk w surowiec i gotowe wyroby (np. w 1919 roku – 21 tysięcy kg), miała w mieście przedstawicielstwo: w latach 1914–1928 był nim zakład gdańskiego bursztynnika q Hugona A. Bartha przy Langgarten 78 (ul. Długie Ogrody) i firmowana przez niego, założona około roku 1900, sp. Bernsteinkauf- Gesellschaft mbH (Towarzystwo Handlu Bursztynem). Po śmierci Bartha dyrektorem gdańskiej filii był q Richard Gompelsohn. Od 1927 roku posiadała w Gdańsku własną wytwórnię Zweigstelle Danzig, przerabiającą dostarczany z Królewca surowiec; w okresie 1931–1942 zakład mieścił się przy Lastadie 35D (q Lastadia). Działalność tej firmy w Gdańsku spowodowała po roku 1900 upadek wielu miejscowych zakładów bursztyniarskich, a ich pracownicy zmuszeni byli do zmiany zawodu (q bursztynnictwo, bursztyniarstwo; q bursztynnicy, cechy bursztynnicze).
