ORLINKI
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ORLINKI''' (na niektórych mapach także: Orle) (Wordel), | + | '''ORLINKI''' (na niektórych mapach także: Orle) (Wordel), obecnie część jednostki pomocniczej Gdańska q Wyspa Sobieszewska (q administracyjny podział), między drogą z q Sobieszewa do q Świbna a plażą, 3 km na wschód od Sobieszewa. Wymienione w 1292 roku w nadaniu księcia q Mściwoja II dla cystersów pelplińskich jako ''locum… qui Worla nuncupatur''; leżały wówczas nad rzeką Wąską (Enge Water), stanowiącą granicę posiadłości zakonu krzyżackiego na Mierzei Wiślanej. W roku 1400 Wurle, w 1623 Worle, 1626 Wordel, 1733 (w dokumencie króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego) jako Worle. Od roku 1454 należały do miasta Gdańska, wypuszczane w dzierżawę, m.in. w XVI–XVII wieku (wraz z q Komarami) w posiadaniu gdańskiej rodziny Wider (Wieder). Od 1793 w granicach Królestwa Prus; liczyły wówczas 125 mieszkańców; w latach 1807–1813 w granicach q I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), od 1920 w granicach q II WMG. W roku 1920 zamieszkałe przez 119 osób. Po 1925 powstał tu dom – prewentorium dla dzieci chorych na gruźlicę, sąsiedni budynek powstały po roku 1933 mieścił centrum szkoleniowe Gd. NSDAP, w okresie 1940–1945 szpital wojskowy. Po 1945 – do 1991 ośrodek Funduszu Wczasów Pracowniczych „MEWA” . Obok w 1933–1945, przy szosie Sobieszewo – Świbno, w istniejącym i obecnie modrzewiowym dworku (q Forsterówka) mieściła się letnia rezydencja gauleitera q Alberta Forstera. Od czerwca 1945 roku w składzie Gminy Śpiewowo (obecne Świbno) jako część sołectwa Szczekanowo (obecne Komary). Obecna nazwa od roku 1947; od 1 I 1973 włączone w granice administracyjne Gdańska. W przeszłości wieś rybacka, obecnie kąpielisko i letnisko; ośrodki wczasowe (m.in. zbudowane w latach 70. XX wieku Bałtyckie Centrum Spotkań Młodzieży). Na wschód od O. znajduje się leśne wzniesienie Orla Góra (32 m n.p.m.). {{author: ZdK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:54, 3 wrz 2013
ORLINKI (na niektórych mapach także: Orle) (Wordel), obecnie część jednostki pomocniczej Gdańska q Wyspa Sobieszewska (q administracyjny podział), między drogą z q Sobieszewa do q Świbna a plażą, 3 km na wschód od Sobieszewa. Wymienione w 1292 roku w nadaniu księcia q Mściwoja II dla cystersów pelplińskich jako locum… qui Worla nuncupatur; leżały wówczas nad rzeką Wąską (Enge Water), stanowiącą granicę posiadłości zakonu krzyżackiego na Mierzei Wiślanej. W roku 1400 Wurle, w 1623 Worle, 1626 Wordel, 1733 (w dokumencie króla polskiego Stanisława Leszczyńskiego) jako Worle. Od roku 1454 należały do miasta Gdańska, wypuszczane w dzierżawę, m.in. w XVI–XVII wieku (wraz z q Komarami) w posiadaniu gdańskiej rodziny Wider (Wieder). Od 1793 w granicach Królestwa Prus; liczyły wówczas 125 mieszkańców; w latach 1807–1813 w granicach q I Wolnego Miasta Gdańska (WMG), od 1920 w granicach q II WMG. W roku 1920 zamieszkałe przez 119 osób. Po 1925 powstał tu dom – prewentorium dla dzieci chorych na gruźlicę, sąsiedni budynek powstały po roku 1933 mieścił centrum szkoleniowe Gd. NSDAP, w okresie 1940–1945 szpital wojskowy. Po 1945 – do 1991 ośrodek Funduszu Wczasów Pracowniczych „MEWA” . Obok w 1933–1945, przy szosie Sobieszewo – Świbno, w istniejącym i obecnie modrzewiowym dworku (q Forsterówka) mieściła się letnia rezydencja gauleitera q Alberta Forstera. Od czerwca 1945 roku w składzie Gminy Śpiewowo (obecne Świbno) jako część sołectwa Szczekanowo (obecne Komary). Obecna nazwa od roku 1947; od 1 I 1973 włączone w granice administracyjne Gdańska. W przeszłości wieś rybacka, obecnie kąpielisko i letnisko; ośrodki wczasowe (m.in. zbudowane w latach 70. XX wieku Bałtyckie Centrum Spotkań Młodzieży). Na wschód od O. znajduje się leśne wzniesienie Orla Góra (32 m n.p.m.).
