OMANKOWSKI WILLIBALD, poeta, radny
m (S.Danecki przeniósł stronę OMANKOWSKI (Omansen) WILLIBALD na OMANKOWSKI WILLIBALD, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Willibald_Omankowski.JPG|thumb|Willibald Omankowski]] | [[File:Willibald_Omankowski.JPG|thumb|Willibald Omankowski]] | ||
| − | '''WILLIBALD OMANKOWSKI''' (Omansen; 24 III 1886 Gdańsk – 5 VII 1976 Berlin | + | '''WILLIBALD OMANKOWSKI''' (Omansen; 24 III 1886 Gdańsk – 5 VII 1976 Berlin Zachodni), poeta, krytyk teatralny i muzyczny. Uprawiał różne gatunki literackie. Autor ''Danzig. Antlitz einer alten Stadt'' (1924) i ''Fackelträger'' (1925). Współpracował z q „Danziger Volksstimme”, q „Ostdeutsche Monatshefte” i pismami niemieckimi. Określany „najlepszym lirykiem Wschodu” i „największym talentem poetyckim Gdańska”. Od roku 1923 radny miejski. Należał do zarządu Freie Volksbühne (Wolna Scena; organizacja o charakterze amatorskim). Zmieniając nazwisko na Omansen, podkreślił swą niemiecką narodowość, jednocześnie po roku 1933 – nie chcąc być uznany za piewcę nazizmu – zrezygnował z publikowania własnej poezji. W latach 1948–1951 kierownik działu kulturalnego wydawanego przez q Ericha Brosta dziennika „Westdeutsche Allgemeine Zeitung”. Jego utwory znalazły się w wydanym przez q Bolesława Faca zbiorze ''Danziger Verse''. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:36, 3 wrz 2013
WILLIBALD OMANKOWSKI (Omansen; 24 III 1886 Gdańsk – 5 VII 1976 Berlin Zachodni), poeta, krytyk teatralny i muzyczny. Uprawiał różne gatunki literackie. Autor Danzig. Antlitz einer alten Stadt (1924) i Fackelträger (1925). Współpracował z q „Danziger Volksstimme”, q „Ostdeutsche Monatshefte” i pismami niemieckimi. Określany „najlepszym lirykiem Wschodu” i „największym talentem poetyckim Gdańska”. Od roku 1923 radny miejski. Należał do zarządu Freie Volksbühne (Wolna Scena; organizacja o charakterze amatorskim). Zmieniając nazwisko na Omansen, podkreślił swą niemiecką narodowość, jednocześnie po roku 1933 – nie chcąc być uznany za piewcę nazizmu – zrezygnował z publikowania własnej poezji. W latach 1948–1951 kierownik działu kulturalnego wydawanego przez q Ericha Brosta dziennika „Westdeutsche Allgemeine Zeitung”. Jego utwory znalazły się w wydanym przez q Bolesława Faca zbiorze Danziger Verse.
