AUGUSTYŃSKI JERZY (I), działacz polonijny
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JERZY AUGUSTYŃSKI''' (22 III 1908 Sanok – 11 XI 1939 Piaśnica), działacz Polonii gdańskiej. Syn | + | '''JERZY AUGUSTYŃSKI''' (22 III 1908 Sanok – 11 XI 1939 Piaśnica), działacz Polonii gdańskiej. Syn q Jana Augustyńskiego, ojciec q Jerzego Augustyńskiego (II). W 1926 roku ukończył Gimnazjum Klasyczne w Grudziądzu, następnie mieszkał z rodzicami w Gdańsku. W 1930 podjął studia na Wydziale Prawa i Ekonomii Sorbony w Paryżu. Po studiach pracował w Polskiej Agencji Eksportu Drewna (Paged) w Gdyni. W latach 1936–1939 mieszkał w Sopocie, przy Eissenhardtstraße 7 (ul. Chopina). Działacz społeczno-oświatowy, kierownik świetlicy polskiej na q Oruni, Misji Dworcowej i Portowej, wiceprezes Koła Pracy Kobiet, członek Polskiego Związku Zachodniego, q Gminy Polskiej i od 1937 q Gminy Polskiej Związku Polaków, Koła Przyjaciół Harcerstwa, Związku Pracowników Kupieckich. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do ochotniczego oddziału obrony Gdyni. Aresztowany 14 IX 1939 w Gdyni, przebywał kolejno: w obozie tzw. Sammelkonzentrationslager der polnischen Intelligenz, zorganizowanym w Etapie Emigracyjnym w Gdyni-Grabówku, w więzieniu w Gdańsku (q areszt śledczy), od listopada w więzieniu w Wejherowie. Zamordowany w masowej egzekucji 11 XI 1939 roku w Piaśnicy. Podczas ekshumacji w roku 1946 nie odnaleziono jego ciała – w sierpniu i wrześniu 1944 esesmani spalili większość zwłok ofiar. {{author:EG}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 13:12, 29 sie 2013
JERZY AUGUSTYŃSKI (22 III 1908 Sanok – 11 XI 1939 Piaśnica), działacz Polonii gdańskiej. Syn q Jana Augustyńskiego, ojciec q Jerzego Augustyńskiego (II). W 1926 roku ukończył Gimnazjum Klasyczne w Grudziądzu, następnie mieszkał z rodzicami w Gdańsku. W 1930 podjął studia na Wydziale Prawa i Ekonomii Sorbony w Paryżu. Po studiach pracował w Polskiej Agencji Eksportu Drewna (Paged) w Gdyni. W latach 1936–1939 mieszkał w Sopocie, przy Eissenhardtstraße 7 (ul. Chopina). Działacz społeczno-oświatowy, kierownik świetlicy polskiej na q Oruni, Misji Dworcowej i Portowej, wiceprezes Koła Pracy Kobiet, członek Polskiego Związku Zachodniego, q Gminy Polskiej i od 1937 q Gminy Polskiej Związku Polaków, Koła Przyjaciół Harcerstwa, Związku Pracowników Kupieckich. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do ochotniczego oddziału obrony Gdyni. Aresztowany 14 IX 1939 w Gdyni, przebywał kolejno: w obozie tzw. Sammelkonzentrationslager der polnischen Intelligenz, zorganizowanym w Etapie Emigracyjnym w Gdyni-Grabówku, w więzieniu w Gdańsku (q areszt śledczy), od listopada w więzieniu w Wejherowie. Zamordowany w masowej egzekucji 11 XI 1939 roku w Piaśnicy. Podczas ekshumacji w roku 1946 nie odnaleziono jego ciała – w sierpniu i wrześniu 1944 esesmani spalili większość zwłok ofiar.
