MILWITZ BARTHOLOMÄUS, malarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Bartholom__us_Milwitz__Pożar_na_Długim_Targu__1650.JPG|thumb|Bartholomäus Milwitz ''Pożar na Długim Targu'', 1650]] | [[File:Bartholom__us_Milwitz__Pożar_na_Długim_Targu__1650.JPG|thumb|Bartholomäus Milwitz ''Pożar na Długim Targu'', 1650]] | ||
| − | '''BARTHOLOMÄUS MILWITZ''' (Miltwitz; | + | '''BARTHOLOMÄUS MILWITZ''' (Miltwitz; około 1590– 1656), malarz epoki baroku. Przypuszczalnie pochodził z Pomorza Zachodniego; w Gdańsku od 1615 roku, w 1621 mistrz cechu malarzy, w 1637 zastępca starszego cechu. W latach 1626–1629 przebywał prawdopodobnie w Niderlandach, co wpłynęło na ukształtowanie stylu artysty. Ceniony za techniczną biegłość i inwencję, malował obrazy sakralne, kompozycje historyczne i portrety. Cechą charakterystyczną przypisywanych mu obrazów jest połączenie sceny figuralnej z tłem rozległego pejzażu z widokiem Gdańska, który służy nie tylko zaznaczeniu miejsca akcji, ale jest też wartością estetyczną. Na przykład ''Stracenie skazańca'' z epitafium Henningów w q kościele św. Katarzyny (między rokiem 1629 a 1636, obecnie w q Muzeum Narodowym) rozgrywa się na nabrzeżnych wzgórzach na tle morskiego pejzażu z żaglowcami, z lewej strony zamkniętego kulisowo fragmentem zabudowy miasta z charakterystycznym masywem kościoła. Na obrazie ''Wjazd Marii Ludwiki Gonzagi do Gdańska w 1646 r.'' (obecnie Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Kraków) korowód drobnych postaci i jeźdźców z królewską karocą na pierwszym planie ciągnie się łukami od lewego naroża ku bramie w miejskich obwarowaniach, z widocznymi zza nich monumentalnymi masywami budowli, m.in. q kościoła NMP, q Ratusza Głównego Miasta czy q Wieży Więziennej. ''Pożar na Długim Targu'' (około 1650 roku, obecnie w gdańskim Muzeum Narodowym), niewielki obraz na desce, jest luministyczną wizją nocną z wewnętrznymi źródłami światła: wielką łuną nad płonącymi kamienicami w pobliżu q Dworu Artusa, jej odbiciami na elewacjach ratusza i przeciwległych domów, punktami latarni trzymanych przez krzątających się ludzi i księżyca przebłyskującego w górnym lewym narożu. Skomplikowaną treść ma pejzaż w tle obrazu ''Wjazd Chrystusa do Jerozolimy'' (datowany na rok 1654), z podniebia empory małych organów w kościele św. Katarzyny. Zza fryzowo ustawionego na przednich planach tłumu, z dominantą postaci Chrystusa (i domniemanymi portretami współczesnych artyście gdańszczan), wyłania się widok portu i miasta, na które składają się nie tylko budowle Jerozolimy, ale – przypominające gdańskie bramy – obwarowania czy arsenał. Do innego gatunku dzieł należy ''Portret Władysława IV w stroju koronacyjnym'' (około roku 1635, obecnie Muzeum Narodowe w Warszawie) z wpisaną w owal, siedzącą, ujętą do kolan i lekko zwróconą w bok postacią króla. Wiele obrazów autorstwa Milwitza zaginęło, znane są tylko z przekazów pisemnych i ikonograficznych, m.in. sygnowana ''Bitwa pod Oliwą'' z Ratusza Głównego Miasta (1650; q Muzeum Krajowe Historii Gdańska); autorstwo innych jest dyskusyjne z powodu braku sygnatur. Jego uczniem był q Adolf Boy. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:19, 20 sie 2013
BARTHOLOMÄUS MILWITZ (Miltwitz; około 1590– 1656), malarz epoki baroku. Przypuszczalnie pochodził z Pomorza Zachodniego; w Gdańsku od 1615 roku, w 1621 mistrz cechu malarzy, w 1637 zastępca starszego cechu. W latach 1626–1629 przebywał prawdopodobnie w Niderlandach, co wpłynęło na ukształtowanie stylu artysty. Ceniony za techniczną biegłość i inwencję, malował obrazy sakralne, kompozycje historyczne i portrety. Cechą charakterystyczną przypisywanych mu obrazów jest połączenie sceny figuralnej z tłem rozległego pejzażu z widokiem Gdańska, który służy nie tylko zaznaczeniu miejsca akcji, ale jest też wartością estetyczną. Na przykład Stracenie skazańca z epitafium Henningów w q kościele św. Katarzyny (między rokiem 1629 a 1636, obecnie w q Muzeum Narodowym) rozgrywa się na nabrzeżnych wzgórzach na tle morskiego pejzażu z żaglowcami, z lewej strony zamkniętego kulisowo fragmentem zabudowy miasta z charakterystycznym masywem kościoła. Na obrazie Wjazd Marii Ludwiki Gonzagi do Gdańska w 1646 r. (obecnie Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu, Kraków) korowód drobnych postaci i jeźdźców z królewską karocą na pierwszym planie ciągnie się łukami od lewego naroża ku bramie w miejskich obwarowaniach, z widocznymi zza nich monumentalnymi masywami budowli, m.in. q kościoła NMP, q Ratusza Głównego Miasta czy q Wieży Więziennej. Pożar na Długim Targu (około 1650 roku, obecnie w gdańskim Muzeum Narodowym), niewielki obraz na desce, jest luministyczną wizją nocną z wewnętrznymi źródłami światła: wielką łuną nad płonącymi kamienicami w pobliżu q Dworu Artusa, jej odbiciami na elewacjach ratusza i przeciwległych domów, punktami latarni trzymanych przez krzątających się ludzi i księżyca przebłyskującego w górnym lewym narożu. Skomplikowaną treść ma pejzaż w tle obrazu Wjazd Chrystusa do Jerozolimy (datowany na rok 1654), z podniebia empory małych organów w kościele św. Katarzyny. Zza fryzowo ustawionego na przednich planach tłumu, z dominantą postaci Chrystusa (i domniemanymi portretami współczesnych artyście gdańszczan), wyłania się widok portu i miasta, na które składają się nie tylko budowle Jerozolimy, ale – przypominające gdańskie bramy – obwarowania czy arsenał. Do innego gatunku dzieł należy Portret Władysława IV w stroju koronacyjnym (około roku 1635, obecnie Muzeum Narodowe w Warszawie) z wpisaną w owal, siedzącą, ujętą do kolan i lekko zwróconą w bok postacią króla. Wiele obrazów autorstwa Milwitza zaginęło, znane są tylko z przekazów pisemnych i ikonograficznych, m.in. sygnowana Bitwa pod Oliwą z Ratusza Głównego Miasta (1650; q Muzeum Krajowe Historii Gdańska); autorstwo innych jest dyskusyjne z powodu braku sygnatur. Jego uczniem był q Adolf Boy.
