MILONIUS NICOLAUS, proboszcz kościoła NMP
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''NICOLAUS MILONIUS''' ( | + | '''NICOLAUS MILONIUS''' (zwany też Myloniuszem; 1545 Bregencja nad Jeziorem Bodeńskim – 23 X 1611 Gdańsk). Studiował w Rzymie w Collegium Germanicum, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Od 1571 roku przebywał na dworze królewskim w Szwecji. Był tam wychowawcą przyszłego króla polskiego Zygmunta III i spowiednikiem królowej Katarzyny Jagiellonki. W sierpniu 1580 roku przypłynął w towarzystwie legata Antonia Possevina do Gdańska, gdzie miał rezydować jako agent papieski i królewski w szwedzkich sprawach misyjno-kościelnych. Jednocześnie bp włocławski Stanisław Karnkowski powierzył mu opiekę nad gdańskimi q brygidkami. Zamieszkał w ich klasztorze, pełniąc funkcję kaznodziei. W roku 1583 król polski Stefan Batory mianował go proboszczem q kościoła NMP, chociaż urząd ten sprawował Mikołaj Kos, 10 V 1583 bp włocławski q Hieronim Rozrażewski, ustanowił go oficjałem archidiakonatu pomorskiego. Równocześnie Milonius nadal był kaznodzieją. W roku 1586, po rezygnacji M. Kosa, zatwierdzony został przez biskupa włocławskiego na proboszcza kościoła NMP, co było jednak funkcją nominalną, kościół przejęli bowiem protestanci. Czynił starania o jego odzyskanie dla katolików, po przygotowaniu plebanii przy kościele w 1587 roku przeniósł się do niej z klasztoru brygidek. W roku 1598 zamieszkali tu przybyli do Gdańska jezuici, pozostając pod opieką Miloniusa jako oficjała, czym umożliwił im pracę misyjną w Gdańsku. Wizytował parafie i klasztory pomorskie, wprowadził półroczne kongregacje dekanalne. W 1585 roku zwołał w Gdańsku synod dla całego Pomorza. Z powodu braku kapłanów wziął na siebie obowiązki proboszcza w Giemlicach i Tczewie. W wielkim poście udawał się na prywatne rekolekcje do q cystersów oliwskich. Zmarł na plebanii kościoła NMP, pochowany w kościele klasztornym w Oliwie. {{author: MAB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:15, 20 sie 2013
NICOLAUS MILONIUS (zwany też Myloniuszem; 1545 Bregencja nad Jeziorem Bodeńskim – 23 X 1611 Gdańsk). Studiował w Rzymie w Collegium Germanicum, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Od 1571 roku przebywał na dworze królewskim w Szwecji. Był tam wychowawcą przyszłego króla polskiego Zygmunta III i spowiednikiem królowej Katarzyny Jagiellonki. W sierpniu 1580 roku przypłynął w towarzystwie legata Antonia Possevina do Gdańska, gdzie miał rezydować jako agent papieski i królewski w szwedzkich sprawach misyjno-kościelnych. Jednocześnie bp włocławski Stanisław Karnkowski powierzył mu opiekę nad gdańskimi q brygidkami. Zamieszkał w ich klasztorze, pełniąc funkcję kaznodziei. W roku 1583 król polski Stefan Batory mianował go proboszczem q kościoła NMP, chociaż urząd ten sprawował Mikołaj Kos, 10 V 1583 bp włocławski q Hieronim Rozrażewski, ustanowił go oficjałem archidiakonatu pomorskiego. Równocześnie Milonius nadal był kaznodzieją. W roku 1586, po rezygnacji M. Kosa, zatwierdzony został przez biskupa włocławskiego na proboszcza kościoła NMP, co było jednak funkcją nominalną, kościół przejęli bowiem protestanci. Czynił starania o jego odzyskanie dla katolików, po przygotowaniu plebanii przy kościele w 1587 roku przeniósł się do niej z klasztoru brygidek. W roku 1598 zamieszkali tu przybyli do Gdańska jezuici, pozostając pod opieką Miloniusa jako oficjała, czym umożliwił im pracę misyjną w Gdańsku. Wizytował parafie i klasztory pomorskie, wprowadził półroczne kongregacje dekanalne. W 1585 roku zwołał w Gdańsku synod dla całego Pomorza. Z powodu braku kapłanów wziął na siebie obowiązki proboszcza w Giemlicach i Tczewie. W wielkim poście udawał się na prywatne rekolekcje do q cystersów oliwskich. Zmarł na plebanii kościoła NMP, pochowany w kościele klasztornym w Oliwie.
