SZPITAL BONIFRATRÓW
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''SZPITAL BONIFRATRÓW''' (Hospital der Barmherzigen Brüder), założony wraz z klasztorem q bonifratrów i q kościołem św. Jana Chrzciciela (nieistniejącym) w 1646 roku w q Starych Szkotach, przy q Psim Zakątku. W roku 1652 dysponował ponad 25 łóżkami; przyjmował chorych i zniedołężniałych, katolików oraz protestantów, utrzymywał się z darowizn i jałmużny. W roku 1656 spalony wraz z zabudowaniami klasztornymi, odbudowany przed 1671. Rozbudowany w 1715, ponownie zniszczony w czasie działań wojennych 1734 roku. Odbudowany w 1741, ponownie zniszczony w 1807; w czasie oblężenia Gdańska zaprzestał działalności. Z powodu braku zgody władz pruskich oraz likwidacji klasztoru nieodbudowany po roku 1814. Jego dochody z nieruchomości i legaty finansowe przejął lazaret przy Bramie Oliwskiej (q Szpital Miejski ( | + | '''SZPITAL BONIFRATRÓW''' (Hospital der Barmherzigen Brüder), założony wraz z klasztorem q bonifratrów i q kościołem św. Jana Chrzciciela (nieistniejącym) w 1646 roku w q Starych Szkotach, przy q Psim Zakątku. W roku 1652 dysponował ponad 25 łóżkami; przyjmował chorych i zniedołężniałych, katolików oraz protestantów, utrzymywał się z darowizn i jałmużny. W roku 1656 spalony wraz z zabudowaniami klasztornymi, odbudowany przed 1671. Rozbudowany w 1715, ponownie zniszczony w czasie działań wojennych 1734 roku. Odbudowany w 1741, ponownie zniszczony w 1807; w czasie oblężenia Gdańska zaprzestał działalności. Z powodu braku zgody władz pruskich oraz likwidacji klasztoru nieodbudowany po roku 1814. Jego dochody z nieruchomości i legaty finansowe przejął lazaret przy Bramie Oliwskiej (q Szpital Miejski (Lazaret przy Bramie Oliwskiej)). {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:18, 16 sie 2013
SZPITAL BONIFRATRÓW (Hospital der Barmherzigen Brüder), założony wraz z klasztorem q bonifratrów i q kościołem św. Jana Chrzciciela (nieistniejącym) w 1646 roku w q Starych Szkotach, przy q Psim Zakątku. W roku 1652 dysponował ponad 25 łóżkami; przyjmował chorych i zniedołężniałych, katolików oraz protestantów, utrzymywał się z darowizn i jałmużny. W roku 1656 spalony wraz z zabudowaniami klasztornymi, odbudowany przed 1671. Rozbudowany w 1715, ponownie zniszczony w czasie działań wojennych 1734 roku. Odbudowany w 1741, ponownie zniszczony w 1807; w czasie oblężenia Gdańska zaprzestał działalności. Z powodu braku zgody władz pruskich oraz likwidacji klasztoru nieodbudowany po roku 1814. Jego dochody z nieruchomości i legaty finansowe przejął lazaret przy Bramie Oliwskiej (q Szpital Miejski (Lazaret przy Bramie Oliwskiej)).
