|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Paweł_Machcewicz.JPG|thumb|Paweł Machcewicz]]'''PAWEŁ MACHCEWICZ''' (ur. 27 IV 1966 Warszawa), historyk, politolog. W 1989 absolwent Wydz. Historycznego UW. Od 1990 pracuje w Zakładzie Najnowszej Historii Politycznej Inst. Studiów Politycznych PAN w Warszawie. Od 1993 dr, 2000 dr hab. Współtworzył IPN, od sierpnia 2000 do stycznia 2006 dyr. Biura Edukacji Publicznej IPN. W 2003–07 przew. zespołu historyków zajmującego się wyjaśnianiem wydarzeń bydgoskich z 3 i 4 IX 1939. W 2000–06 pracował w Collegium Civitas w Warszawie (w 2006 prorektor ds. akademickich), 2006–09 kier. Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny w Inst. Stosunków Międzynarodowych na Wydz. Nauk Historycznych UMK w Toruniu. Od 2009 prof. tytularny. Od 2009 w Inst. Dziennikarstwa na Wydz. Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 1 IX 2008 Pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów ds. Muzeum II Wojny Światowej, od 1 XII 2008 dyr. powstającego w Gd. q Muzeum II Wojny Światowej. Autor m.in.: Polski rok 1956 (1993; 2009 rozszerzona wersja ''Rebellious Satellite. Poland 1956'' ukazała się w USA), ''Władysław Gomułka'' (1995), ''Historia Hiszpanii'' (1998, wraz z Tadeuszem Miłkowskim), ''Emigracja w polityce międzynarodowej'' (1999), ''Wokół Jedwabnego. Studia i dokumenty'' (2002, red. wraz z Krzysztofem Persakiem), ''Monachijska menażeria. Walka z Radiem Wolna Europa 1950–1989'' (2007), ''Bydgoszcz. 3–4 września 1939. Studia i dokumenty'' (2008, red. wraz z Tomaszem Chincińskim), ''Spory o historię 2001–2011'' (2012). Zajmuje się także publicystyką hist. i popularyzacją historii (autor artykułów publikowanych m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Mówią Wieki”, „Polityki”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi”). W 1990–2000 red. Magazynu Historycznego „Mówią Wieki”. Stypendysta m.in. Programu Fulbrighta (1997–98 na Georgetown University w Waszyngtonie), Woodrow Wilson Center for International Scholars w Waszyngtonie, British Academy w Londynie, hiszp. Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Edukacji, Maison des Sciences de l’Homme w Paryżu. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Paweł_Machcewicz.JPG|thumb|Paweł Machcewicz]]'''PAWEŁ MACHCEWICZ''' (ur. 27 IV 1966 Warszawa), historyk, politolog. W 1989 roku absolwent Wydziału Historycznego UW. Od roku 1990 pracuje w Zakładzie Najnowszej Historii Politycznej Instytutu Studiów Politycznych PAN w Warszawie. Od 1993 doktor, od 2000 doktor habilitowany. Współtworzył IPN, od sierpnia 2000 do stycznia 2006 roku dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN. W latach 2003–2007 przewodniczący zespołu historyków zajmującego się wyjaśnianiem wydarzeń bydgoskich z 3 i 4 IX 1939. W 2000–2006 pracował w Collegium Civitas w Warszawie (w roku 2006 prorektor do spraw akademickich), w 2006–2009 kierownik Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny w Instytucie Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu. Od 2009 profesor tytularny. Od 2009 roku w Instytucie Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 1 IX 2008 Pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów do spraw Muzeum II Wojny Światowej, od 1 XII 2008 dyrektor powstającego w Gdańsku q Muzeum II Wojny Światowej. Autor m.in.: ''Polski rok 1956'' (1993; w roku 2009 rozszerzona wersja ''Rebellious Satellite. Poland 1956'' ukazała się w USA), ''Władysław Gomułka'' (1995), ''Historia Hiszpanii'' (1998, wraz z Tadeuszem Miłkowskim), ''Emigracja w polityce międzynarodowej'' (1999), ''Wokół Jedwabnego. Studia i dokumenty'' (2002, redaktor wraz z Krzysztofem Persakiem), ''Monachijska menażeria. Walka z Radiem Wolna Europa 1950–1989'' (2007), ''Bydgoszcz. 3–4 września 1939. Studia i dokumenty'' (2008, redaktor wraz z Tomaszem Chincińskim), ''Spory o historię 2001–2011'' (2012). Zajmuje się także publicystyką historyczną i popularyzacją historii (autor artykułów publikowanych m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Mówią Wieki”, „Polityki”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi”). W okresie 1990–2000 redaktor Magazynu Historycznego „Mówią Wieki”. Stypendysta m.in. Programu Fulbrighta (w 1997–1998 na Georgetown University w Waszyngtonie), Woodrow Wilson Center for International Scholars w Waszyngtonie, British Academy w Londynie, hiszpańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Edukacji, Maison des Sciences de l’Homme w Paryżu. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:12, 7 sie 2013
PAWEŁ MACHCEWICZ (ur. 27 IV 1966 Warszawa), historyk, politolog. W 1989 roku absolwent Wydziału Historycznego UW. Od roku 1990 pracuje w Zakładzie Najnowszej Historii Politycznej Instytutu Studiów Politycznych PAN w Warszawie. Od 1993 doktor, od 2000 doktor habilitowany. Współtworzył IPN, od sierpnia 2000 do stycznia 2006 roku dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN. W latach 2003–2007 przewodniczący zespołu historyków zajmującego się wyjaśnianiem wydarzeń bydgoskich z 3 i 4 IX 1939. W 2000–2006 pracował w Collegium Civitas w Warszawie (w roku 2006 prorektor do spraw akademickich), w 2006–2009 kierownik Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny w Instytucie Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu. Od 2009 profesor tytularny. Od 2009 roku w Instytucie Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Od 1 IX 2008 Pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów do spraw Muzeum II Wojny Światowej, od 1 XII 2008 dyrektor powstającego w Gdańsku q Muzeum II Wojny Światowej. Autor m.in.:
Polski rok 1956 (1993; w roku 2009 rozszerzona wersja
Rebellious Satellite. Poland 1956 ukazała się w USA),
Władysław Gomułka (1995),
Historia Hiszpanii (1998, wraz z Tadeuszem Miłkowskim),
Emigracja w polityce międzynarodowej (1999),
Wokół Jedwabnego. Studia i dokumenty (2002, redaktor wraz z Krzysztofem Persakiem),
Monachijska menażeria. Walka z Radiem Wolna Europa 1950–1989 (2007),
Bydgoszcz. 3–4 września 1939. Studia i dokumenty (2008, redaktor wraz z Tomaszem Chincińskim),
Spory o historię 2001–2011 (2012). Zajmuje się także publicystyką historyczną i popularyzacją historii (autor artykułów publikowanych m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Mówią Wieki”, „Polityki”, „Rzeczpospolitej”, „Tygodnika Powszechnego”, „Więzi”). W okresie 1990–2000 redaktor Magazynu Historycznego „Mówią Wieki”. Stypendysta m.in. Programu Fulbrighta (w 1997–1998 na Georgetown University w Waszyngtonie), Woodrow Wilson Center for International Scholars w Waszyngtonie, British Academy w Londynie, hiszpańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Edukacji, Maison des Sciences de l’Homme w Paryżu.
BŚ
