|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Tablica_pamiątkowa_Leona_Jana_Łuki_w_holu_budynku_Muzeum_Archeologicznego_przy_ul__Mariackiej.JPG|thumb|Tablica pamiątkowa Leona Jana Łuki w holu budynku Muzeum Archeologicznego przy ul. Mariackiej]]'''LEON JAN ŁUKA''' (1 IV 1918 Obrzyce k. Międzyrzecza Lubuskiego – 3 VIII 1983 Gdynia), archeolog, naukowiec. W 1937 ukończył gim. w Gnieźnie, 1937–39 studiował ekonomię na uniw. w Poznaniu. Podczas II w. świat. pracował jako robotnik (m.in. w Zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu). W 1945 nauczyciel w szkole podstawowej w Gnieźnie, nast. w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu (wolontariusz, asystent, adiunkt), 1946–49 studiował archeologię na tamtejszym uniw. (pod kierunkiem Konrada Jażdżewskiego). W 1951–53 asystent w Zakładzie Archeologii Polskiej uniw. w Poznaniu. Od 1 VI 1953 w Gd., kustosz nowego działu archeol. w Muzeum Pomorskim. Twórca Muzeum Archeologicznego, 1961–83 dyr. Od 1961 dr, od 1979 dr hab., od 1953 prowadził zajęcia z archeologii ziem pol. WSP i nast. (od 1970) UG, 1964–66 także na UW. W 1965 inicjator utworzenia i nast. red. 11 tomów gł. również dzisiaj periodyku gd. archeologów: „Pomorania Antiqua”, inicjator powołania komisji archeol. GTN. Specjalista w zakresie kultury wschodniopomorskiej w okresie żelaza, autor m.in. prac: ''Importy italskie i wschodnioalpejskie oraz ich naśladownictwa na obszarze kultury łużyckiej okresu halsztackiego w Polsce'' (1959), ''Obrządek pogrzebowy u plemion kultury wschodniopomorskiej na Pomorzu Gdańskim'' (1968/71), ''Kultura wejherowsko-krotoszyńska'' (1979). W 1975 został Gdańszczaninem Roku. Żonaty z Alicją, wieloletnią kustosz Muzeum Archeologicznego (zm. 14 I 1999 Gd.). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Tablica_pamiątkowa_Leona_Jana_Łuki_w_holu_budynku_Muzeum_Archeologicznego_przy_ul__Mariackiej.JPG|thumb|Tablica pamiątkowa Leona Jana Łuki w holu budynku Muzeum Archeologicznego przy ul. Mariackiej]]'''LEON JAN ŁUKA''' (1 IV 1918 Obrzyce koło Międzyrzecza Lubuskiego – 3 VIII 1983 Gdynia), archeolog, naukowiec. W 1937 roku ukończył gimnazjum w Gnieźnie, w latach 1937–1939 studiował ekonomię na uniwersytecie w Poznaniu. Podczas II wojny światowej pracował jako robotnik (m.in. w Zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu). W roku 1945 nauczyciel w szkole podstawowej w Gnieźnie, następnie w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu (wolontariusz, asystent, adiunkt), w 1946–1949 studiował archeologię na tamtejszym uniwersytecie (pod kierunkiem Konrada Jażdżewskiego). W okresie 1951–1953 asystent w Zakładzie Archeologii Polskiej uniwersytetu w Poznaniu. Od 1 VI 1953 w Gdańsku, kustosz nowego działu archeologicznego w Muzeum Pomorskim. Twórca Muzeum Archeologicznego, w 1961–1983 dyrektor. Od roku 1961 doktor, od 1979 doktor habilitowany, od 1953 prowadził zajęcia z archeologii ziem polskich WSP i następnie (od 1970) UG, w 1964–1966 także na UW. W 1965 inicjator utworzenia i następnie redaktor 11 tomów głównego również dzisiaj periodyku gdańskich archeologów: „Pomorania Antiqua”, inicjator powołania komisji archeologicznej GTN. Specjalista w zakresie kultury wschodniopomorskiej w okresie żelaza, autor m.in. prac: ''Importy italskie i wschodnioalpejskie oraz ich naśladownictwa na obszarze kultury łużyckiej okresu halsztackiego w Polsce'' (1959), ''Obrządek pogrzebowy u plemion kultury wschodniopomorskiej na Pomorzu Gdańskim'' (1968/1971), ''Kultura wejherowsko-krotoszyńska'' (1979). W 1975 roku został Gdańszczaninem Roku. Żonaty z Alicją, wieloletnią kustosz Muzeum Archeologicznego (zm. 14 I 1999 Gdańsk). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:41, 7 sie 2013
LEON JAN ŁUKA (1 IV 1918 Obrzyce koło Międzyrzecza Lubuskiego – 3 VIII 1983 Gdynia), archeolog, naukowiec. W 1937 roku ukończył gimnazjum w Gnieźnie, w latach 1937–1939 studiował ekonomię na uniwersytecie w Poznaniu. Podczas II wojny światowej pracował jako robotnik (m.in. w Zakładach im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu). W roku 1945 nauczyciel w szkole podstawowej w Gnieźnie, następnie w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu (wolontariusz, asystent, adiunkt), w 1946–1949 studiował archeologię na tamtejszym uniwersytecie (pod kierunkiem Konrada Jażdżewskiego). W okresie 1951–1953 asystent w Zakładzie Archeologii Polskiej uniwersytetu w Poznaniu. Od 1 VI 1953 w Gdańsku, kustosz nowego działu archeologicznego w Muzeum Pomorskim. Twórca Muzeum Archeologicznego, w 1961–1983 dyrektor. Od roku 1961 doktor, od 1979 doktor habilitowany, od 1953 prowadził zajęcia z archeologii ziem polskich WSP i następnie (od 1970) UG, w 1964–1966 także na UW. W 1965 inicjator utworzenia i następnie redaktor 11 tomów głównego również dzisiaj periodyku gdańskich archeologów: „Pomorania Antiqua”, inicjator powołania komisji archeologicznej GTN. Specjalista w zakresie kultury wschodniopomorskiej w okresie żelaza, autor m.in. prac:
Importy italskie i wschodnioalpejskie oraz ich naśladownictwa na obszarze kultury łużyckiej okresu halsztackiego w Polsce (1959),
Obrządek pogrzebowy u plemion kultury wschodniopomorskiej na Pomorzu Gdańskim (1968/1971),
Kultura wejherowsko-krotoszyńska (1979). W 1975 roku został Gdańszczaninem Roku. Żonaty z Alicją, wieloletnią kustosz Muzeum Archeologicznego (zm. 14 I 1999 Gdańsk).
RED
