ŁASIŃSKI WIESŁAW, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku

Wersja z 18:49, 28 cze 2013 (pokaż źródło) M.Ogonowska (dyskusja | edycje) ← poprzednia edycja		Wersja z 16:04, 7 sie 2013 (pokaż źródło) D.Szmit (dyskusja | edycje) następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
	{{paper}}		{{paper}}
−	[[File:Wiesław_Łasiński.JPG|thumb|Wiesław Łasiński]]'''WIESŁAW ŁASIŃSKI''' (25 XII 1915 Stary Sącz – 23 VII 2010 Łódź), lekarz, naukowiec, wojskowy (kadm.). Od 1933–39 studiował na Wydz. Lekarskim UW, równolegle w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie (po ukończeniu – podporucznik WP). Po wybuchu II w. świat., od 1 do 18 września 1939 dowódca plutonu med. 26. Dywizji Piechoty, dostał się do niewoli niem. podczas walk nad Bzurą. Przebywał w oflagach, pełniąc obowiązki lekarza obozowego, w XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg, był lekarzem w szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, skąd po próbie ucieczki został osadzony w twierdzy Chalons (Francja, region Rodan-Alpy). Po wyzwoleniu przez wojska amer. pracował w Badenii w szpitalu dla b. jeńców wojennych, prowadzonym pod patronatem United Nations Relief and Rehabilitation Administration ( UNRRA) przy ONZ. Od grudnia 1945 w Polsce, pracował w Klinice Chirurgicznej Wydz. Lekarskiego na uniw. w Kr. 10 II 1946 zmobilizowany do WP, od grudnia 1946 w stopniu kpt. Pracował w Gdyni, od 24 marca do 10 kwietnia w Szpitalu Marynarki Wojennej (MW) jako specjalista od gimnastyki leczniczej, od 10 IV 1946 do 1 VIII 1947 jako oficer lekarz flotylli trałowców i dywizjonu okrętów podwodnych. Sprawował obowiązki szefa lecznictwa MW. W 1948 w Gd., w AMG ( GUMed) uzyskał stopień dr. Od 1949 w szpitalu Marynarki Wojennej w Gd., asystent, zast. kmdt. szpitala, 1957–65 w stopniu kmdr. kierował tym szpitalem. Od 1962 jednocześnie pracował na stanowisku prof. w AMG, od 1962 kier. Katedry Anatomii Prawidłowej, prodziekan Wydz. Lekarskiego. W 1965 mianowany kmdt. rektorem Wojskowej AM w Łodzi, był nim do 1972, od 1966 nominowany na kontradmirała, 1970 otrzymał tytuł prof. zw. W stanie wojennym wyznaczony w październiku 1982 na rektora AMG. W 1983 złożył rezygnację, przeszedł w stan spoczynku. Otrzymał wówczas godność dr h.c. Wojskowej AM w Łodzi. Na emeryturze działał w utworzonym przez marszałków, admirałów i generałów państw Europy Zach. ruchu Emerytowani Generałowie Na Rzecz Pokoju i Rozbrojenia (od 1987 wchodził w skład pol. prezydium ruchu). Opublikował m.in. monografie: ''Anatomia głowy dla stomatologów'', ''Anatomia topograficzna i stosowana''. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]]	+	[[File:Wiesław_Łasiński.JPG|thumb|Wiesław Łasiński]]'''WIESŁAW ŁASIŃSKI''' (25 XII 1915 Stary Sącz – 23 VII 2010 Łódź), lekarz, naukowiec, wojskowy (kontradmirał). W latach 1933–1939 studiował na Wydziale Lekarskim UW, równolegle w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie (po ukończeniu – podporucznik WP). Po wybuchu II wojny światowej, od 1 do 18 września 1939 roku dowódca plutonu medycznego 26. Dywizji Piechoty, dostał się do niewoli niemieckiej podczas walk nad Bzurą. Przebywał w oflagach, pełniąc obowiązki lekarza obozowego, w XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg, był lekarzem w szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, skąd po próbie ucieczki został osadzony w twierdzy Chalons (Francja, region Rodan-Alpy). Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie pracował w Badenii w szpitalu dla byłych jeńców wojennych, prowadzonym pod patronatem United Nations Relief and Rehabilitation Administration (q UNRRA) przy ONZ. Od grudnia 1945 roku w Polsce, pracował w Klinice Chirurgicznej Wydz. Lekarskiego na uniwersytecie w Krakowie. 10 II 1946 zmobilizowany do WP, od grudnia 1946 w stopniu kapitana. Pracował w Gdyni, od 24 marca do 10 kwietnia 1946 roku w Szpitalu Marynarki Wojennej (MW) jako specjalista od gimnastyki leczniczej, a od 10 IV 1946 do 1 VIII 1947 jako oficer lekarz flotylli trałowców i dywizjonu okrętów podwodnych. Sprawował obowiązki szefa lecznictwa MW. W roku 1948 w Gdańsku, w AMG (q GUMed) uzyskał stopień doktora. Od 1949 w szpitalu Marynarki Wojennej w Gdańsku, asystent, zastępca komendanta szpitala, w latach 1957–1965 w stopniu komandora kierował tym szpitalem. Od 1962 roku jednocześnie pracował na stanowisku profesora w AMG, od 1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, prodziekan Wydziału Lekarskiego. W 1965 mianowany komendantem rektorem Wojskowej AM w Łodzi, był nim do roku 1972, od 1966 nominowany na kontradmirała, w 1970 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W stanie wojennym wyznaczony w październiku 1982 na rektora AMG. W 1983 złożył rezygnację, przeszedł w stan spoczynku. Otrzymał wówczas godność doktor honoris causa Wojskowej AM w Łodzi. Na emeryturze działał w utworzonym przez marszałków, admirałów i generałów państw Europy Zachodniej ruchu Emerytowani Generałowie Na Rzecz Pokoju i Rozbrojenia (od roku 1987 wchodził w skład polskiego prezydium ruchu). Opublikował m.in. monografie: ''Anatomia głowy dla stomatologów'', ''Anatomia topograficzna i stosowana''. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]]

---

Wersja z 16:04, 7 sie 2013

WIESŁAW ŁASIŃSKI (25 XII 1915 Stary Sącz – 23 VII 2010 Łódź), lekarz, naukowiec, wojskowy (kontradmirał). W latach 1933–1939 studiował na Wydziale Lekarskim UW, równolegle w Szkole Podchorążych Sanitarnych przy Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie (po ukończeniu – podporucznik WP). Po wybuchu II wojny światowej, od 1 do 18 września 1939 roku dowódca plutonu medycznego 26. Dywizji Piechoty, dostał się do niewoli niemieckiej podczas walk nad Bzurą. Przebywał w oflagach, pełniąc obowiązki lekarza obozowego, w XI B Braunschweig, XII A Hadamar, XII B Limburg, był lekarzem w szpitalach jenieckich w Koblencji i Trewirze, skąd po próbie ucieczki został osadzony w twierdzy Chalons (Francja, region Rodan-Alpy). Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie pracował w Badenii w szpitalu dla byłych jeńców wojennych, prowadzonym pod patronatem United Nations Relief and Rehabilitation Administration (q UNRRA) przy ONZ. Od grudnia 1945 roku w Polsce, pracował w Klinice Chirurgicznej Wydz. Lekarskiego na uniwersytecie w Krakowie. 10 II 1946 zmobilizowany do WP, od grudnia 1946 w stopniu kapitana. Pracował w Gdyni, od 24 marca do 10 kwietnia 1946 roku w Szpitalu Marynarki Wojennej (MW) jako specjalista od gimnastyki leczniczej, a od 10 IV 1946 do 1 VIII 1947 jako oficer lekarz flotylli trałowców i dywizjonu okrętów podwodnych. Sprawował obowiązki szefa lecznictwa MW. W roku 1948 w Gdańsku, w AMG (q GUMed) uzyskał stopień doktora. Od 1949 w szpitalu Marynarki Wojennej w Gdańsku, asystent, zastępca komendanta szpitala, w latach 1957–1965 w stopniu komandora kierował tym szpitalem. Od 1962 roku jednocześnie pracował na stanowisku profesora w AMG, od 1962 kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej, prodziekan Wydziału Lekarskiego. W 1965 mianowany komendantem rektorem Wojskowej AM w Łodzi, był nim do roku 1972, od 1966 nominowany na kontradmirała, w 1970 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W stanie wojennym wyznaczony w październiku 1982 na rektora AMG. W 1983 złożył rezygnację, przeszedł w stan spoczynku. Otrzymał wówczas godność doktor honoris causa Wojskowej AM w Łodzi. Na emeryturze działał w utworzonym przez marszałków, admirałów i generałów państw Europy Zachodniej ruchu Emerytowani Generałowie Na Rzecz Pokoju i Rozbrojenia (od roku 1987 wchodził w skład polskiego prezydium ruchu). Opublikował m.in. monografie: Anatomia głowy dla stomatologów, Anatomia topograficzna i stosowana. RED