|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Śmigłowiec sanitarny na pokazie akcji ratowniczej.JPG|thumb|Śmigłowiec sanitarny na pokazie akcji ratowniczej]]'''LOTNICTWO SANITARNE.''' W 1956 dokonano ujednolicenia strukturalnego pol. lotnictwa sanitarnego: obszar kraju podzielono na Zespoły Sanitarne, podporządkowane Wojew. Stacjom Pogotowia Ratunkowego. W powstałym Zespole L.S. Gd. pierwszym pilotem został Karol Hempel, który w październiku 1956 przyprowadził z Warszawy pierwszy sanitarny samolot typu S-13. Kolejnym zatrudnionym pilotem był Edmund Piotrzkowski. Zespół stacjonował na lotnisku we Wrzeszczu ( lotniska). Początkowo dzielił hangar z eskadrą Wojsk Ochrony Pogranicza, nast. został przeniesiony do hangaru Aeroklubu Gd. Pierwszymi mechanikami w zespole byli Wiesław Dziura, Jerzy Radomski i Bogdan Żebrowski, od 1 III 1965 na miejsce E. Piotrzkowskiego został przyjęty pilot Andrzej Brzuska. Na pocz. lat 60. zespół dysponował 2 samolotami S-13, jednym PZL-101 Gawron i dwusilnikowym Super Aero-45. 1 XII 1966 do zespołu przyjęto pilota Eugeniusza Doroszewicza, a do personelu tech. mechanika Mariana Brzezińskiego. Z końcem 1968 odszedł (z przyczyn zdrowotnych) K. Hempel, 1 IV 1969 stanowisko pierwszego pilota objął A. Brzuska. Od 1967 stan zespołu uzupełnił pilot Andrzej Rogóyski (w październiku 1967 ciężko ranny w wypadku samolotu sanitarnego pod Lipuszem, nie wrócił do zespołu). W grudniu 1967 zespół nawiązał współpracę z Urzędem Morskim w Gdyni, otrzymując do dyspozycji samolot l-200 Morava. W 1968 otrzymał drugi samolot PZL-101 Gawron, a w styczniu 1973 pierwszy śmigłowiec Mi-2 oraz samolot Jak-12a. Wraz z przeniesieniem lotniska komunikacyjnego do Rębiechowa A. Brzusce udało się po negocjacjach uzyskać dla zlikwidowanego formalnie lotniska we Wrzeszczu status lądowiska przygodnego. Ostateczne przenosiny zespołu do nowego hangaru w Rębiechowie (wybudowanego wg projektu architekta Eugeniusza Doroszewicza) nastąpiły jesienią 1976, gdzie działa i ob. Jedną z najsłynniejszych akcji ratunkowych przeprowadzonych przez zespół była akcja z 24 XI 1994 po pożarze Hali Sportowo-Widowiskowej Stoczni Gd., kiedy to samolotami sanitarnymi przewożono ciężko poparzonych uczestników koncertu do szpitala w Siemianowicach Śląskich. Lądowisko dla helikopterów sanitarnych posiada Szpital Miejski na Zaspie i nowe centrum kliniczne GUMed. {{author: MB}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Śmigłowiec sanitarny na pokazie akcji ratowniczej.JPG|thumb|Śmigłowiec sanitarny na pokazie akcji ratowniczej]]'''LOTNICTWO SANITARNE.''' W 1956 roku dokonano ujednolicenia strukturalnego polskiego lotnictwa sanitarnego: obszar kraju podzielono na Zespoły Sanitarne, podporządkowane Wojewódzkim Stacjom Pogotowia Ratunkowego. W powstałym Zespole Lotnictwa Sanitarnego Gdańska pierwszym pilotem został Karol Hempel, który w październiku 1956 przyprowadził z Warszawy pierwszy sanitarny samolot typu S-13. Kolejnym zatrudnionym pilotem był Edmund Piotrzkowski. Zespół stacjonował na lotnisku we Wrzeszczu (q lotniska). Początkowo dzielił hangar z eskadrą Wojsk Ochrony Pogranicza, następnie został przeniesiony do hangaru Aeroklubu Gdańskiego. Pierwszymi mechanikami w zespole byli Wiesław Dziura, Jerzy Radomski i Bogdan Żebrowski, od 1 III 1965 na miejsce E. Piotrzkowskiego został przyjęty pilot Andrzej Brzuska. Na początku lat 60. zespół dysponował dwoma samolotami S-13, jednym PZL-101 Gawron i dwusilnikowym Super Aero-45. 1 XII 1966 do zespołu przyjęto pilota Eugeniusza Doroszewicza, a do personelu technicznego mechanika Mariana Brzezińskiego. Z końcem 1968 roku odszedł (z przyczyn zdrowotnych) K. Hempel, 1 IV 1969 stanowisko pierwszego pilota objął A. Brzuska. Od 1967 stan zespołu uzupełnił pilot Andrzej Rogóyski (w październiku 1967 ciężko ranny w wypadku samolotu sanitarnego pod Lipuszem, nie wrócił do zespołu). W grudniu 1967 roku zespół nawiązał współpracę z Urzędem Morskim w Gdyni, otrzymując do dyspozycji samolot l-200 Morava. W roku 1968 otrzymał drugi samolot PZL-101 Gawron, a w styczniu 1973 pierwszy śmigłowiec Mi-2 oraz samolot Jak-12a. Wraz z przeniesieniem lotniska komunikacyjnego do Rębiechowa A. Brzusce udało się po negocjacjach uzyskać dla zlikwidowanego formalnie lotniska we Wrzeszczu status lądowiska przygodnego. Ostateczne przenosiny zespołu do nowego hangaru w Rębiechowie (wybudowanego według projektu architekta Eugeniusza Doroszewicza) nastąpiły jesienią roku 1976, gdzie działa i obecnie. Jedną z najsłynniejszych akcji ratunkowych przeprowadzonych przez zespół była akcja z 24 XI 1994 po pożarze Hali Sportowo-Widowiskowej Stoczni Gdańskiej, kiedy to samolotami sanitarnymi przewożono ciężko poparzonych uczestników koncertu do szpitala w Siemianowicach Śląskich. Lądowisko dla helikopterów sanitarnych posiada Szpital Miejski na Zaspie i nowe centrum kliniczne GUMed. {{author: MB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:06, 6 sie 2013
Śmigłowiec sanitarny na pokazie akcji ratowniczej
W 1956 roku dokonano ujednolicenia strukturalnego polskiego lotnictwa sanitarnego: obszar kraju podzielono na Zespoły Sanitarne, podporządkowane Wojewódzkim Stacjom Pogotowia Ratunkowego. W powstałym Zespole Lotnictwa Sanitarnego Gdańska pierwszym pilotem został Karol Hempel, który w październiku 1956 przyprowadził z Warszawy pierwszy sanitarny samolot typu S-13. Kolejnym zatrudnionym pilotem był Edmund Piotrzkowski. Zespół stacjonował na lotnisku we Wrzeszczu (q lotniska). Początkowo dzielił hangar z eskadrą Wojsk Ochrony Pogranicza, następnie został przeniesiony do hangaru Aeroklubu Gdańskiego. Pierwszymi mechanikami w zespole byli Wiesław Dziura, Jerzy Radomski i Bogdan Żebrowski, od 1 III 1965 na miejsce E. Piotrzkowskiego został przyjęty pilot Andrzej Brzuska. Na początku lat 60. zespół dysponował dwoma samolotami S-13, jednym PZL-101 Gawron i dwusilnikowym Super Aero-45. 1 XII 1966 do zespołu przyjęto pilota Eugeniusza Doroszewicza, a do personelu technicznego mechanika Mariana Brzezińskiego. Z końcem 1968 roku odszedł (z przyczyn zdrowotnych) K. Hempel, 1 IV 1969 stanowisko pierwszego pilota objął A. Brzuska. Od 1967 stan zespołu uzupełnił pilot Andrzej Rogóyski (w październiku 1967 ciężko ranny w wypadku samolotu sanitarnego pod Lipuszem, nie wrócił do zespołu). W grudniu 1967 roku zespół nawiązał współpracę z Urzędem Morskim w Gdyni, otrzymując do dyspozycji samolot l-200 Morava. W roku 1968 otrzymał drugi samolot PZL-101 Gawron, a w styczniu 1973 pierwszy śmigłowiec Mi-2 oraz samolot Jak-12a. Wraz z przeniesieniem lotniska komunikacyjnego do Rębiechowa A. Brzusce udało się po negocjacjach uzyskać dla zlikwidowanego formalnie lotniska we Wrzeszczu status lądowiska przygodnego. Ostateczne przenosiny zespołu do nowego hangaru w Rębiechowie (wybudowanego według projektu architekta Eugeniusza Doroszewicza) nastąpiły jesienią roku 1976, gdzie działa i obecnie. Jedną z najsłynniejszych akcji ratunkowych przeprowadzonych przez zespół była akcja z 24 XI 1994 po pożarze Hali Sportowo-Widowiskowej Stoczni Gdańskiej, kiedy to samolotami sanitarnymi przewożono ciężko poparzonych uczestników koncertu do szpitala w Siemianowicach Śląskich. Lądowisko dla helikopterów sanitarnych posiada Szpital Miejski na Zaspie i nowe centrum kliniczne GUMed.
MB
