LEITZSCH CONSTANTIN, tokarz, muzyk, lutnik
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
m (M.Ogonowska przeniósł stronę LEITZSCH (Leitsch) CONSTANTIN (Konstantin) na LEITZSCH CONSTANTIN, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CONSTANTIN''' (Konstantin) '''LEITZSCH''' (Leitsch; 2 III 1835 Koszalin – 3 VI 1890 Gdańsk), tokarz, muzyk, lutnik, syn i uczeń Johanna Leitzscha, również tokarza, lutnika i muzyka. Przez 8 lat oboista koszalińskiej orkiestry | + | '''CONSTANTIN''' (Konstantin) '''LEITZSCH''' (Leitsch; 2 III 1835 Koszalin – 3 VI 1890 Gdańsk), tokarz, muzyk, lutnik, syn i uczeń Johanna Leitzscha, również tokarza, lutnika i muzyka. Przez 8 lat oboista koszalińskiej orkiestry wojskowej, przed rokiem 1868 nadwornej opery w Petersburgu. Około 1869–1870 osiadł w Gdańsku, gdzie prowadził pracownię. Po chorobie, w 1872 roku pracował ponownie w Koszalinie, wspólnie z bratem Heinrichem Wilhelmem. Od 1877 ponownie w Gdańsku. 8 IV 1872 pruskie ministerstwo handlu przyznało mu na wniosek władz Gdańska nagrodę 100 talarów za wybitne osiągnięcia zawodowe. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:10, 5 sie 2013
CONSTANTIN (Konstantin) LEITZSCH (Leitsch; 2 III 1835 Koszalin – 3 VI 1890 Gdańsk), tokarz, muzyk, lutnik, syn i uczeń Johanna Leitzscha, również tokarza, lutnika i muzyka. Przez 8 lat oboista koszalińskiej orkiestry wojskowej, przed rokiem 1868 nadwornej opery w Petersburgu. Około 1869–1870 osiadł w Gdańsku, gdzie prowadził pracownię. Po chorobie, w 1872 roku pracował ponownie w Koszalinie, wspólnie z bratem Heinrichem Wilhelmem. Od 1877 ponownie w Gdańsku. 8 IV 1872 pruskie ministerstwo handlu przyznało mu na wniosek władz Gdańska nagrodę 100 talarów za wybitne osiągnięcia zawodowe.
