KSIĘGI GRUNTOWE

[[File:Najstarsza księga gruntowa Gdańska, 1354–1443.JPG|thumb|Najstarsza księga gruntowa Gdańska, 1354–1443]][[File:Tabliczki woskowe z zakazami czynszowymi z ulic Elbląskiej i Szopy, 1410.JPG|thumb|Tabliczki woskowe z zakazami czynszowymi z ulic Elbląskiej i Szopy, 1410]]'''KSIĘGI GRUNTOWE.''' Najstarsza seria ksiąg miejskich gdańskiej q kancelarii. Zawierały spisy właścicieli parceli, w późniejszych notowano także wysokość płaconego czynszu. Główne Miasto i przedmieścia: najstarsza zachowana księga gruntowa powstała w 1357 roku, jest częściowo przepisana ze starszej, niezachowanej, z około lat 1330–1331. Zawiera dodatkowe roczne wykazy przyjętych do prawa miejskiego w latach 1364–1434, wpisy dotyczą kupna, sprzedaży rent i czynszów z posesji znajdujących się na Głównym Mieście (1331–1359), także spichrzów i ogrodów na q Przedmieściu (1361–1405). Wykaz właścicieli działek ułożono według podziału na ulice. Każdorazowa zmiana właściciela wiązała się ze starciem nazwiska i wpisaniem następnego posiadacza. Nieczytelność kolejnych wpisów powodowała konieczność tworzenia następnych ksiąg w 1382 i 1633, z podobnym układem wpisów. W roku 1359 założono księgę ''Liber hereditarium bonorum divisionum'', zawierającą wpisy dotyczące różnego rodzaju transakcji nieruchomościami, obciążeń hipotecznych, fundacji i testamentów, prowadzoną do 1439. Do ustalenia dawnych właścicieli służyły tzw. ''libri memorandorum'' (zachowane od roku 1579), w których zapisywano czynności prawne dotyczące parcel. Prowadzono osobne księgi gruntowe dla spichrzów i posiadłości na przedmieściach Głównego Miasta (najstarsza zał. 1385). Od XVII w. zakładano osobne księgi gruntowe dla innych dzielnic (Dolne Miasto, Siedlce, Biskupia Górka) oraz miejscowości należących do obszaru patrymonialnego Gd. Od 1420 użytkowana była osobna k.g. dla jatek Głównego Miasta i Starego Przedmieścia. Księgi gruntowe stanowiły dla q tabliczek woskowych wykaz czynszów gruntowych, które z poszczególnych posiadłości zobowiązana była pobierać q Kamlaria. Stare Miasto: księgi gruntowe zakładano już w latach 1400 i 1500, zachowały się dopiero od 1581. Osobne księgi gruntowe, zakładane w XVI–XVII wieku, miały Osiek, q Zamczysko i q Wiadrownia nad Radunią. Od roku 1616 prowadzono księgi gruntowe dla jatek Starego Miasta, od 1744 Starych Szkotów. {{author: MG}} [[Category: Encyklopedia]]