SANATORIUM (Dwór V)
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SANATORIUM''', Dom Towarzystwa Ubezpieczeniowego Urzędników (Kurheim der Angestelltenversicherung) na terenie q Dworu V (q Dwory oliwskie), przy ul. Polanki nr 117 (ob. obiekt q 7. Szpitala Marynarki Wojennej; q szpitale). Wybudowany wg projektu hamburskiego architekta Fritza Högera (1877–1949), wybranego w drodze konkursu, do którego zaproszono 8 gd. i 3 niem. architektów. Pracami budowlanymi kierował gd. architekt Felix Tiede, roboty prowadziła firma Tiede und Abraham. Program funkcjonalny zespołu zakładał włączenie istniejących budynków dworskich, co miało zapewnić ich zachowanie. Osiągnięto to poprzez połączenie budynków zadaszonym i przeszklonym korytarzem, wykorzystywanym jako miejsce do leżakowania. Prace budowlane zakończono 1931. Budynek skomponowany z 2 brył o różnej wysokości, nakrytych smukłymi dachami. W miejscu ich połączenia zlokalizowane zostało nakryte płaskim dachem zamknięte półkoliście parterowe skrzydło. Półkolisty taras i aneks dostawiono do elewacji bocznej. Elewacje wykonano z cegły licowej, dach pokryto dachówkami, okna oszklono w sposób nawiązujący – jak uważano – do budownictwa wiejskiego. Bryła i zastosowane materiały wykończeniowe miały wkomponować gmach w zabytkowe otoczenie. Sanatorium uważano za jeden z najwybitniejszych obiektów archit. okresu II | + | '''SANATORIUM''', Dom Towarzystwa Ubezpieczeniowego Urzędników (Kurheim der Angestelltenversicherung) na terenie q Dworu V (q Dwory oliwskie), przy ul. Polanki nr 117 (ob. obiekt q 7. Szpitala Marynarki Wojennej; q szpitale). Wybudowany wg projektu hamburskiego architekta Fritza Högera (1877–1949), wybranego w drodze konkursu, do którego zaproszono 8 gd. i 3 niem. architektów. Pracami budowlanymi kierował gd. architekt Felix Tiede, roboty prowadziła firma Tiede und Abraham. Program funkcjonalny zespołu zakładał włączenie istniejących budynków dworskich, co miało zapewnić ich zachowanie. Osiągnięto to poprzez połączenie budynków zadaszonym i przeszklonym korytarzem, wykorzystywanym jako miejsce do leżakowania. Prace budowlane zakończono 1931. Budynek skomponowany z 2 brył o różnej wysokości, nakrytych smukłymi dachami. W miejscu ich połączenia zlokalizowane zostało nakryte płaskim dachem zamknięte półkoliście parterowe skrzydło. Półkolisty taras i aneks dostawiono do elewacji bocznej. Elewacje wykonano z cegły licowej, dach pokryto dachówkami, okna oszklono w sposób nawiązujący – jak uważano – do budownictwa wiejskiego. Bryła i zastosowane materiały wykończeniowe miały wkomponować gmach w zabytkowe otoczenie. Sanatorium uważano za jeden z najwybitniejszych obiektów archit. okresu q II Wolnego Miasta Gdańska. W 1945 bez zniszczeń, częściowo przekształcony w latach 60. XX w. W 2006–07 przebudowany, co znacząco pozbawiło obiekt jego walorów archit. {{author: WS}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 00:12, 2 sie 2013
SANATORIUM, Dom Towarzystwa Ubezpieczeniowego Urzędników (Kurheim der Angestelltenversicherung) na terenie q Dworu V (q Dwory oliwskie), przy ul. Polanki nr 117 (ob. obiekt q 7. Szpitala Marynarki Wojennej; q szpitale). Wybudowany wg projektu hamburskiego architekta Fritza Högera (1877–1949), wybranego w drodze konkursu, do którego zaproszono 8 gd. i 3 niem. architektów. Pracami budowlanymi kierował gd. architekt Felix Tiede, roboty prowadziła firma Tiede und Abraham. Program funkcjonalny zespołu zakładał włączenie istniejących budynków dworskich, co miało zapewnić ich zachowanie. Osiągnięto to poprzez połączenie budynków zadaszonym i przeszklonym korytarzem, wykorzystywanym jako miejsce do leżakowania. Prace budowlane zakończono 1931. Budynek skomponowany z 2 brył o różnej wysokości, nakrytych smukłymi dachami. W miejscu ich połączenia zlokalizowane zostało nakryte płaskim dachem zamknięte półkoliście parterowe skrzydło. Półkolisty taras i aneks dostawiono do elewacji bocznej. Elewacje wykonano z cegły licowej, dach pokryto dachówkami, okna oszklono w sposób nawiązujący – jak uważano – do budownictwa wiejskiego. Bryła i zastosowane materiały wykończeniowe miały wkomponować gmach w zabytkowe otoczenie. Sanatorium uważano za jeden z najwybitniejszych obiektów archit. okresu q II Wolnego Miasta Gdańska. W 1945 bez zniszczeń, częściowo przekształcony w latach 60. XX w. W 2006–07 przebudowany, co znacząco pozbawiło obiekt jego walorów archit.
