KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
'''KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA''', Kiełpino Górne, ul. Goplańska 20. Pierwotnie luter., jednonawowy, w stylu tzw. bazylikowym, z drewnianym płaskim stropem i niewielką wieżyczką w dachu. Wybudowany 1926 przez Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej dla mieszkańców q Kiełpina Górnego i Otomina, przybyszów z włączonego do Polski Pomorza, obsługiwany przez pastora q kośc. św. Jana. W 1945 częściowo uszkodzony przez żołnierzy radzieckich, którzy drewniane elementy konstrukcji wykorzystali na opał. W 1948 osiedlający się tu katolicy podjęli starania o przejęcie świątyni; powstał społ. komitet odbudowy kośc.; w zmienionej sytuacji społ.-polit. 1958 kościół odbudowano  i utworzono przy nim samodzielny wikariat w ramach parafii przy q kośc. św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, obejmujący m.in. Jasień i Kiełpino Górne. Wtedy też nadano obecne wezwanie. W 1963 administrację wikariatu przeniesiono z Emaus do Kiełpina Górnego, a 1970, po wybudowaniu w Jasieniu prowizorycznej kaplicy, wikariat trafił tamże, by 1979 stać się ośrodkiem osobnej parafii przy q kośc. bł. Doroty z Mątów, której początkowo podporządkowano także Kiełpino Górne z kośc. św. Jana Chrzciciela jako filialnym. W 1980–85 wybudowano przy tym ostatnim kostnicę. W 1994 ustanowiono osobną parafię dla tego osiedla pw. św. Jana Chrzciciela. W 2000–05 na płn. od poewang. świątyni wg projektu inżynierów architektów Marii Żurek i Macieja Abramskiego wybudowano przestronny i nowoczesny kośc. docelowy, który przejął wezwanie parafii. Konsekrowany w 2005 przez abp. q Tadeusza Gocłowskiego. Stojący bezpośrednio przy ul. Goplańskiej stary kośc. pełni ob. funkcję świątyni pomocniczej. W ołtarzu stylizowany na gotyk tryptyk z centralnym malowidłem przedstawiającym chrzest Chrystusa w Jordanie. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego z poprzecznym transeptem, trzynawowy kośc. nowy, również nawiązujący do stylu bazylikowego, ale o znacznie większej kubaturze, wieńczy od fasady wysoka wieża dzwonnicy z 3 dzwonami, wzniesiona na planie kwadratu nad kruchtą i chórem. Na chórze wyjątkowej klasy 21-głosowe organy piszczałkowe. Nawy rozświetla zespół okien z witrażami przedstawiającymi popularnych, gł. pol. świętych, jedynie witraż nad wyjątkowo oszczędnie zdobionym prezbiterium nawiązuje do wezwania świątyni. {{author: SK}} <br /><br /> Tabela: Proboszczowie kościoła św. Jana Chrzciciela w Kiełpinie Górnym [[Category: Encyklopedia]]
+
'''KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA''', Kiełpino Górne, ul. Goplańska 20. Pierwotnie luterański, jednonawowy, w stylu tzw. bazylikowym, z drewnianym płaskim stropem i niewielką wieżyczką w dachu. Wybudowany w 1926 roku przez Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej dla mieszkańców q Kiełpina Górnego i Otomina, przybyszów z włączonego do Polski Pomorza, obsługiwany przez pastora q kościoła św. Jana. W roku 1945 częściowo uszkodzony przez żołnierzy radzieckich, którzy drewniane elementy konstrukcji wykorzystali na opał. W 1948 osiedlający się tu katolicy podjęli starania o przejęcie świątyni; powstał społeczny komitet odbudowy kościoła; w zmienionej sytuacji społeczno-politycznej. w 1958 roku kościół odbudowano  i utworzono przy nim samodzielny wikariat w ramach parafii przy q kościele św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, obejmujący m.in. Jasień i Kiełpino Górne. Wtedy też nadano obecne wezwanie. W 1963 administrację wikariatu przeniesiono z Emaus do Kiełpina Górnego, a w 1970, po wybudowaniu w Jasieniu prowizorycznej kaplicy, wikariat trafił tamże, by w 1979 stać się ośrodkiem osobnej parafii przy q kościele bł. Doroty z Mątów, której początkowo podporządkowano także Kiełpino Górne z kościołem św. Jana Chrzciciela jako filialnym. W latach 1980–1985 wybudowano przy tym ostatnim kostnicę. W 1994 roku ustanowiono osobną parafię dla tego osiedla pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. W okresie 2000–2005 na północ od poewangelickiej świątyni według projektu inżynierów architektów Marii Żurek i Macieja Abramskiego wybudowano przestronny i nowoczesny kościół docelowy, który przejął wezwanie parafii. Konsekrowany w 2005 przez abp. q Tadeusza Gocłowskiego. Stojący bezpośrednio przy ul. Goplańskiej stary kościół pełni obecnie funkcję świątyni pomocniczej. W ołtarzu stylizowany na gotyk tryptyk z centralnym malowidłem przedstawiającym chrzest Chrystusa w Jordanie. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego z poprzecznym transeptem, trzynawowy kościół nowy, również nawiązujący do stylu bazylikowego, ale o znacznie większej kubaturze, wieńczy od fasady wysoka wieża dzwonnicy z trzema dzwonami, wzniesiona na planie kwadratu nad kruchtą i chórem. Na chórze wyjątkowej klasy 21-głosowe organy piszczałkowe. Nawy rozświetla zespół okien z witrażami przedstawiającymi popularnych, głównie polskich świętych, jedynie witraż nad wyjątkowo oszczędnie zdobionym prezbiterium nawiązuje do wezwania świątyni. {{author: SK}} <br /><br /> Tabela: Proboszczowie kościoła św. Jana Chrzciciela w Kiełpinie Górnym [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 12:17, 25 lip 2013

KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA, Kiełpino Górne, ul. Goplańska 20. Pierwotnie luterański, jednonawowy, w stylu tzw. bazylikowym, z drewnianym płaskim stropem i niewielką wieżyczką w dachu. Wybudowany w 1926 roku przez Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej dla mieszkańców q Kiełpina Górnego i Otomina, przybyszów z włączonego do Polski Pomorza, obsługiwany przez pastora q kościoła św. Jana. W roku 1945 częściowo uszkodzony przez żołnierzy radzieckich, którzy drewniane elementy konstrukcji wykorzystali na opał. W 1948 osiedlający się tu katolicy podjęli starania o przejęcie świątyni; powstał społeczny komitet odbudowy kościoła; w zmienionej sytuacji społeczno-politycznej. w 1958 roku kościół odbudowano i utworzono przy nim samodzielny wikariat w ramach parafii przy q kościele św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, obejmujący m.in. Jasień i Kiełpino Górne. Wtedy też nadano obecne wezwanie. W 1963 administrację wikariatu przeniesiono z Emaus do Kiełpina Górnego, a w 1970, po wybudowaniu w Jasieniu prowizorycznej kaplicy, wikariat trafił tamże, by w 1979 stać się ośrodkiem osobnej parafii przy q kościele bł. Doroty z Mątów, której początkowo podporządkowano także Kiełpino Górne z kościołem św. Jana Chrzciciela jako filialnym. W latach 1980–1985 wybudowano przy tym ostatnim kostnicę. W 1994 roku ustanowiono osobną parafię dla tego osiedla pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. W okresie 2000–2005 na północ od poewangelickiej świątyni według projektu inżynierów architektów Marii Żurek i Macieja Abramskiego wybudowano przestronny i nowoczesny kościół docelowy, który przejął wezwanie parafii. Konsekrowany w 2005 przez abp. q Tadeusza Gocłowskiego. Stojący bezpośrednio przy ul. Goplańskiej stary kościół pełni obecnie funkcję świątyni pomocniczej. W ołtarzu stylizowany na gotyk tryptyk z centralnym malowidłem przedstawiającym chrzest Chrystusa w Jordanie. Zbudowany na planie krzyża łacińskiego z poprzecznym transeptem, trzynawowy kościół nowy, również nawiązujący do stylu bazylikowego, ale o znacznie większej kubaturze, wieńczy od fasady wysoka wieża dzwonnicy z trzema dzwonami, wzniesiona na planie kwadratu nad kruchtą i chórem. Na chórze wyjątkowej klasy 21-głosowe organy piszczałkowe. Nawy rozświetla zespół okien z witrażami przedstawiającymi popularnych, głównie polskich świętych, jedynie witraż nad wyjątkowo oszczędnie zdobionym prezbiterium nawiązuje do wezwania świątyni. SK

Tabela: Proboszczowie kościoła św. Jana Chrzciciela w Kiełpinie Górnym

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania