|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:J__zef_Kaźmierczak.JPG|thumb|Józef Kaźmierczak]]'''JÓZEF KAŹMIERCZAK''' (17 XI 1903 Essen – 9 II 1953 Gdańsk), konstruktor, naukowiec. Szkołę powszechną ukończył 1914 w Essen, jego rodzina przebywała tam na emigracji. W 1920 powrócił do kraju, 1923 zdał egzamin do VI klasy gim. w Gnieźnie, maturę zdał 1925 i wstąpił na Wydz. Techniki Maszyn, Techniki Okrętowej i Elektrotechniki q THD. W 1930 uzyskał dyplom inż. budowy okrętów, specjalność maszyny okrętowe. W 1930–36 pracował w Stoczni Modlińskiej, opracowywał z zespołem konstrukcje statków rzecznych, trałowców dla Marynarki Wojennej, 1936–38 w Warsztatach Portowych MW w Pińsku, w styczniu 1938 przeniósł się do Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu, gdzie był kier. biura konstrukcyjnego. W pocz. września 1939 aresztowany przez Gestapo i wysiedlony z Gdyni razem z rodziną. Podczas II w. świat. w Kr. był stróżem nocnym w elektrowni, od 1941 w Zarządzie Stoczni Rzecznych GG w Kr. W marcu 1945 dołączył do tworzącego się w Kr. Oddziału q Morskiej Grupy Operacyjnej, która dotarła do Gd. na pocz. kwietnia. Po rozwiązaniu Grupy zajął się organizacją Wydz. Budowy Okrętów q PG, formalnie etat zast. prof. Katedry Teorii Okrętu i Napędu Okrętowego objął 23 I 1946. Wykładał jednocześnie teorię okrętu w Państwowym Liceum Budownictwa Okrętowego q Conradinum, był rzeczoznawcą Polskiego Rejestru Statków, do końca kwietnia 1948 dyr. Państwowego Przedsiębiorstwa Konstrukcji Stalowych we Wrzeszczu, od pocz. 1948 do 1 V 1950 dyr. Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych (CBKO) w Zjednoczeniu Stoczni Polskich (q stocznie). Za jego czasów dzięki CBKO pol. przemysł uniezależnił się od zagranicznych dokumentacji konstrukcyjnych. Również w ramach kierowanej przez niego Katedry Budowy Okrętów PG przygotowywano dokumentację techniczną i statecznościową remontu statków otrzymywanych przez Polskę w ramach reparacji wojennych. W 1945–1948 napisał 3 skrypty dotyczące teorii okrętu. Pośmiertnie wydano 1954 jego podręcznik ''Pływalność i stateczność okrętu''. Od 16 V 1950 pracował wyłącznie na PG. Zmarł nagle podczas sesji egzaminacyjnej. Pochowany na q cment. Srebrzysko. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:J__zef_Kaźmierczak.JPG|thumb|Józef Kaźmierczak]]'''JÓZEF KAŹMIERCZAK''' (17 XI 1903 Essen – 9 II 1953 Gdańsk), konstruktor, naukowiec. Szkołę powszechną ukończył w 1914 roku w Essen, jego rodzina przebywała tam na emigracji. W roku 1920 powrócił do kraju, w 1923 zdał egzamin do VI klasy gimnazjum w Gnieźnie, maturę zdał w 1925 i wstąpił na Wydział Techniki Maszyn, Techniki Okrętowej i Elektrotechniki q THD. W roku 1930 uzyskał dyplom inżyniera budowy okrętów, specjalność maszyny okrętowe. W latach 1930–1936 pracował w Stoczni Modlińskiej, opracowywał z zespołem konstrukcje statków rzecznych, trałowców dla Marynarki Wojennej, 1936–1938 w Warsztatach Portowych MW w Pińsku, w styczniu 1938 przeniósł się do Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu, gdzie był kierownikiem biura konstrukcyjnego. W początku września 1939 roku aresztowany przez Gestapo i wysiedlony z Gdyni razem z rodziną. Podczas II wojny światowej w Krakowie był stróżem nocnym w elektrowni, od 1941 w Zarządzie Stoczni Rzecznych GG w Krakowie. W marcu 1945 roku dołączył do tworzącego się w Krakowie Oddziału q Morskiej Grupy Operacyjnej, która dotarła do Gdańska na początku kwietnia. Po rozwiązaniu Grupy zajął się organizacją Wydziału Budowy Okrętów q PG, formalnie etat zastępcy profesora Katedry Teorii Okrętu i Napędu Okrętowego objął 23 I 1946. Wykładał jednocześnie teorię okrętu w Państwowym Liceum Budownictwa Okrętowego q Conradinum, był rzeczoznawcą Polskiego Rejestru Statków, do końca kwietnia 1948 dyrektor Państwowego Przedsiębiorstwa Konstrukcji Stalowych we Wrzeszczu, od początku 1948 do 1 V 1950 dyrektor Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych (CBKO) w Zjednoczeniu Stoczni Polskich (q stocznie). Za jego czasów dzięki CBKO polski przemysł uniezależnił się od zagranicznych dokumentacji konstrukcyjnych. Również w ramach kierowanej przez niego Katedry Budowy Okrętów PG przygotowywano dokumentację techniczną i statecznościową remontu statków otrzymywanych przez Polskę w ramach reparacji wojennych. W latach 1945–1948 napisał trzy skrypty dotyczące teorii okrętu. Pośmiertnie wydano w roku 1954 jego podręcznik ''Pływalność i stateczność okrętu''. Od 16 V 1950 pracował wyłącznie na PG. Zmarł nagle podczas sesji egzaminacyjnej. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:02, 19 lip 2013
JÓZEF KAŹMIERCZAK (17 XI 1903 Essen – 9 II 1953 Gdańsk), konstruktor, naukowiec. Szkołę powszechną ukończył w 1914 roku w Essen, jego rodzina przebywała tam na emigracji. W roku 1920 powrócił do kraju, w 1923 zdał egzamin do VI klasy gimnazjum w Gnieźnie, maturę zdał w 1925 i wstąpił na Wydział Techniki Maszyn, Techniki Okrętowej i Elektrotechniki q THD. W roku 1930 uzyskał dyplom inżyniera budowy okrętów, specjalność maszyny okrętowe. W latach 1930–1936 pracował w Stoczni Modlińskiej, opracowywał z zespołem konstrukcje statków rzecznych, trałowców dla Marynarki Wojennej, 1936–1938 w Warsztatach Portowych MW w Pińsku, w styczniu 1938 przeniósł się do Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu, gdzie był kierownikiem biura konstrukcyjnego. W początku września 1939 roku aresztowany przez Gestapo i wysiedlony z Gdyni razem z rodziną. Podczas II wojny światowej w Krakowie był stróżem nocnym w elektrowni, od 1941 w Zarządzie Stoczni Rzecznych GG w Krakowie. W marcu 1945 roku dołączył do tworzącego się w Krakowie Oddziału q Morskiej Grupy Operacyjnej, która dotarła do Gdańska na początku kwietnia. Po rozwiązaniu Grupy zajął się organizacją Wydziału Budowy Okrętów q PG, formalnie etat zastępcy profesora Katedry Teorii Okrętu i Napędu Okrętowego objął 23 I 1946. Wykładał jednocześnie teorię okrętu w Państwowym Liceum Budownictwa Okrętowego q Conradinum, był rzeczoznawcą Polskiego Rejestru Statków, do końca kwietnia 1948 dyrektor Państwowego Przedsiębiorstwa Konstrukcji Stalowych we Wrzeszczu, od początku 1948 do 1 V 1950 dyrektor Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych (CBKO) w Zjednoczeniu Stoczni Polskich (q stocznie). Za jego czasów dzięki CBKO polski przemysł uniezależnił się od zagranicznych dokumentacji konstrukcyjnych. Również w ramach kierowanej przez niego Katedry Budowy Okrętów PG przygotowywano dokumentację techniczną i statecznościową remontu statków otrzymywanych przez Polskę w ramach reparacji wojennych. W latach 1945–1948 napisał trzy skrypty dotyczące teorii okrętu. Pośmiertnie wydano w roku 1954 jego podręcznik
Pływalność i stateczność okrętu. Od 16 V 1950 pracował wyłącznie na PG. Zmarł nagle podczas sesji egzaminacyjnej. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko.
RED
