KURKIEWICZ GRZEGORZ LEON, dziennikarz, publicysta
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | [[File:Grzegorz_Kurkiewicz.JPG|thumb|Grzegorz Kurkiewicz]]'''GRZEGORZ LEON KURKIEWICZ''' (ur. 20 VI 1922 Kraków), dziennikarz, publicysta. Przed II w. świat. ukończył I klasę liceum humanist. w Kr., od przeł. 1942–43 żołnierz (podchorąży plutonowy) AK. W 1945 powołany do WP, zweryfikowany w stopniu ppor., od 1947 por., dowódca kompanii szkoły Podoficerskiej w Legionowie, zwolniony. W 1954 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, był asystentem na Wydz. Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. W Gd. od 1956, pracował w Stoczni Gd. W 1962 ukończył (ze stopniem dr.) Studium Doktoranckie w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie (q UG). Po ciężkim wypadku samochodowym 1969 podjął pracę dziennikarza. Pracował w „Głosie Stoczniowca” i w „Głosie Wybrzeża”. Od 1975 związany był gł. z tygodnikiem q „Czas”, w którym pracował do wprowadzenia stanu wojennego (13 XII 1981). Zajmował się gł. tematyką zagraniczną, pisał reportaże z podróży statkami PLO (1978 na statku „Zamość” z Kanadą i USA, 1979–80 na statku „Bydgoszcz” z Tanzanii, Kenii i Madagaskaru). W 1981 jako współautor ze Zbigniewem Michtą opublikował zbiór reportaży ''Łuna nad Karlinem''. W stanie wojennym, 1982 negatywnie zweryfikowany, zwolniony z pracy z zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. Pisywał mimo to do miesięcznika dominikanów „W drodze” i w gd. podziemnej gazetce „Solidarność”. Utrzymywał się z pracy tłumacza i lektora jęz. niem. W 1989 był współtwórcą q „Tygodnika Gdańskiego”, w którym publikował do jego zamknięcia 1991. Pracował w | + | [[File:Grzegorz_Kurkiewicz.JPG|thumb|Grzegorz Kurkiewicz]]'''GRZEGORZ LEON KURKIEWICZ''' (ur. 20 VI 1922 Kraków), dziennikarz, publicysta. Przed II w. świat. ukończył I klasę liceum humanist. w Kr., od przeł. 1942–43 żołnierz (podchorąży plutonowy) AK. W 1945 powołany do WP, zweryfikowany w stopniu ppor., od 1947 por., dowódca kompanii szkoły Podoficerskiej w Legionowie, zwolniony. W 1954 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, był asystentem na Wydz. Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. W Gd. od 1956, pracował w Stoczni Gd. W 1962 ukończył (ze stopniem dr.) Studium Doktoranckie w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie (q UG). Po ciężkim wypadku samochodowym 1969 podjął pracę dziennikarza. Pracował w „Głosie Stoczniowca” i w „Głosie Wybrzeża”. Od 1975 związany był gł. z tygodnikiem q „Czas”, w którym pracował do wprowadzenia stanu wojennego (13 XII 1981). Zajmował się gł. tematyką zagraniczną, pisał reportaże z podróży statkami PLO (1978 na statku „Zamość” z Kanadą i USA, 1979–80 na statku „Bydgoszcz” z Tanzanii, Kenii i Madagaskaru). W 1981 jako współautor ze Zbigniewem Michtą opublikował zbiór reportaży ''Łuna nad Karlinem''. W stanie wojennym, 1982 negatywnie zweryfikowany, zwolniony z pracy z zakazem wykonywania zawodu dziennikarza. Pisywał mimo to do miesięcznika dominikanów „W drodze” i w gd. podziemnej gazetce „Solidarność”. Utrzymywał się z pracy tłumacza i lektora jęz. niem. W 1989 był współtwórcą q „Tygodnika Gdańskiego”, w którym publikował do jego zamknięcia 1991. Pracował w q „Wieczorze Wybrzeża”, od 1991 związany z q „Dziennikiem Bałtyckim”, pod pseud. Jan Chrzan autor artykułów wspomnieniowych i felietonów. Autor powieści autobiograficznych: (z kluczem) ''Osobliwe przypadki Egona A. w Peerelu'' (2006) i rozdziału ''Stanu wojennego dzień powszedni'' (w zbiorze ''Świadkowie stanu wojennego'', 2006). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |