|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Kazimiera_Jeż.JPG|thumb|Kazimiera Jeż]]'''KAZIMIERA JEŻ''' (Jeżowa) z Paszkowskich (18 IX 1884 Dakowy Mokre k. Grodziska Wielkopolskiego – 10 XI 1957 Gdynia), nauczycielka, działaczka społ. Od 1925 żona q Piotra Jeża. W 1920–24 studiowała geografię i historię na uniw. w Poznaniu. W Gd. od 1924, nauczycielka geografii w q Gimnazjum Polskim, od 1925 dr. Prowadziła działalność oświatową w pol. organizacjach w II WMG, działała w q Towarzystwie Przyjaciół Nauki i Sztuki, publikowała po pol. i niem. prace nauk.-publicyst. o germanizacji Pomorza Wsch. Pod naciskiem władz oświatowych II WMG w 1931 przeszła w stan spoczynku. W 1933 opublikowała pracę ''Die Bevölkerungs- und Wirtschaftsverhältnisse im westlichen Polen (1772–1932)'', w której polemizowała z głośną książką q Hermanna Rauschninga ''Die Entdeutschung Westpreußens und Posens''. Od 1938 z mężem w Warszawie, 1945 powróciła na Wybrzeże. Pracowała w q Instytucie Bałtyckim (z siedzibą w Gdyni), 1947–53 w Archiwum Państwowym (q archiwa), gdzie m.in. współpracowała 1948 ze Stefanem Hrabecem przy nadawaniu pol. nazw w Gd. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Kazimiera_Jeż.JPG|thumb|Kazimiera Jeż]]'''KAZIMIERA JEŻ''' (Jeżowa) z Paszkowskich (18 IX 1884 Dakowy Mokre koło Grodziska Wielkopolskiego – 10 XI 1957 Gdynia), nauczycielka, działaczka społeczna Od 1925 roku żona q Piotra Jeża. W latach 1920–1924 studiowała geografię i historię na uniwersytecie w Poznaniu. W Gdańsku od roku 1924, nauczycielka geografii w q Gimnazjum Polskim, od 1925 doktor. Prowadziła działalność oświatową w polskich organizacjach w II WMG, działała w q Towarzystwie Przyjaciół Nauki i Sztuki, publikowała po polsku i niemiecku prace naukowo-publicystyczne o germanizacji Pomorza Wschodniego. Pod naciskiem władz oświatowych II WMG w 1931 przeszła w stan spoczynku. W 1933 roku opublikowała pracę ''Die Bevölkerungs- und Wirtschaftsverhältnisse im westlichen Polen (1772–1932)'', w której polemizowała z głośną książką q Hermanna Rauschninga ''Die Entdeutschung Westpreußens und Posens''. Od roku 1938 z mężem w Warszawie, w 1945 powróciła na Wybrzeże. Pracowała w q Instytucie Bałtyckim (z siedzibą w Gdyni), w latach 1947–1953 w Archiwum Państwowym (q archiwa), gdzie m.in. współpracowała w 1948 ze Stefanem Hrabecem przy nadawaniu polskich nazw w Gdańsku. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 10:32, 15 lip 2013
KAZIMIERA JEŻ (Jeżowa) z Paszkowskich (18 IX 1884 Dakowy Mokre koło Grodziska Wielkopolskiego – 10 XI 1957 Gdynia), nauczycielka, działaczka społeczna Od 1925 roku żona q Piotra Jeża. W latach 1920–1924 studiowała geografię i historię na uniwersytecie w Poznaniu. W Gdańsku od roku 1924, nauczycielka geografii w q Gimnazjum Polskim, od 1925 doktor. Prowadziła działalność oświatową w polskich organizacjach w II WMG, działała w q Towarzystwie Przyjaciół Nauki i Sztuki, publikowała po polsku i niemiecku prace naukowo-publicystyczne o germanizacji Pomorza Wschodniego. Pod naciskiem władz oświatowych II WMG w 1931 przeszła w stan spoczynku. W 1933 roku opublikowała pracę
Die Bevölkerungs- und Wirtschaftsverhältnisse im westlichen Polen (1772–1932), w której polemizowała z głośną książką q Hermanna Rauschninga
Die Entdeutschung Westpreußens und Posens. Od roku 1938 z mężem w Warszawie, w 1945 powróciła na Wybrzeże. Pracowała w q Instytucie Bałtyckim (z siedzibą w Gdyni), w latach 1947–1953 w Archiwum Państwowym (q archiwa), gdzie m.in. współpracowała w 1948 ze Stefanem Hrabecem przy nadawaniu polskich nazw w Gdańsku.
MA
