INSTYTUT UBOGICH

[[File:Gdańska_biedota_miejska__według_Ernestyny_Friedrichsen__XIX_wiek.JPG|thumb|''Gdańska biedota miejska'', według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek]]'''INSTYTUT UBOGICH''' (Armeninstitut), instytucja wyłoniona staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji q Domu Dobroczynności, kupca Caspara Davida Selckego 1788 z q Urzędu Dobroczynności, celem niesienia pomocy coraz liczniejszym w Gd. końca XVIII w. ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finans., bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, nast. w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W 1823 przeniesiony do budynków q Domu Poprawy. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w q Dworze II przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; q dwory oliwskie), jako q Zakład Pracy i Ubogich. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]]