HUFELAND GOTTLIEB, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GOTTLIEB HUFELAND''' (19 X 1760 Gdańsk – 18 II 1817 Halle), profesor prawa. Syn pochodzącego ze Słupska kupca | + | '''GOTTLIEB HUFELAND''' (19 X 1760 Gdańsk – 18 II 1817 Halle), profesor prawa. Syn pochodzącego ze Słupska kupca gdańskiego (od 1738) Daniela. W 1769 roku był uczniem q Gimnazjum Akademickiego. Po uzyskaniu stypendium z gdańskiej Fundacji Diesseldorfów (q Johann G. Diesseldorf) w roku 1780 rozpoczął studia filozoficzne na uniwersytecie w Lipsku, następnie studiował prawo na uniwersytecie w Getyndze (1783) i Jenie, gdzie w 1785 uzyskał doktorat. Pracował na uniwersytecie w Jenie; od roku 1788 profesor tytularny, od 1790 profesor zwyczajny prawa; w roku 1803 pracował na uniwersytecie w Würzburgu, a w 1806 na uniwersytecie w Landshut (koło Monachium). Wezwany do Gdańska przez francuskiego generała-gubernatora q Jeana Rappa, przybył 16 V 1808, by objąć funkcję senatora I WMG, a od września tegoż roku prezydenta Senatu (q burmistrzowie). Głównym jego zadaniem było kierowanie pracami komisji przygotowującej projekt nowej konstytucji. Z powodu wielu rozbieżności poglądów i interesów pracy nad nią nie ukończono do roku 1813. Przewodniczył komisji, której zadaniem było m.in. wprowadzenie w Gdańsku q kodeksu Napoleona (do czego doszło 1 VII 1808). Stał również na czele komisji do uregulowania nałożonej przez Francję na Gdańsk kontrybucji. 10 X 1808 roku na czele delegacji gdańskiej spotkał się w Kwidzynie z carem Aleksandrem i, omawiając m.in. sprawy francuskich żądań, przekraczających możliwości płatnicze Gdańska. 12 IV 1812, po oskarżeniu o spłatę jego długów przez budżet Gdańska, zrezygnował z funkcji i 16 maja opuścił Gdańsk, powrócił do pracy na uniwersytecie w Landshut; w roku 1816 przeniósł się do Halle. {{author: MrGl}} {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 10:51, 12 lip 2013
GOTTLIEB HUFELAND (19 X 1760 Gdańsk – 18 II 1817 Halle), profesor prawa. Syn pochodzącego ze Słupska kupca gdańskiego (od 1738) Daniela. W 1769 roku był uczniem q Gimnazjum Akademickiego. Po uzyskaniu stypendium z gdańskiej Fundacji Diesseldorfów (q Johann G. Diesseldorf) w roku 1780 rozpoczął studia filozoficzne na uniwersytecie w Lipsku, następnie studiował prawo na uniwersytecie w Getyndze (1783) i Jenie, gdzie w 1785 uzyskał doktorat. Pracował na uniwersytecie w Jenie; od roku 1788 profesor tytularny, od 1790 profesor zwyczajny prawa; w roku 1803 pracował na uniwersytecie w Würzburgu, a w 1806 na uniwersytecie w Landshut (koło Monachium). Wezwany do Gdańska przez francuskiego generała-gubernatora q Jeana Rappa, przybył 16 V 1808, by objąć funkcję senatora I WMG, a od września tegoż roku prezydenta Senatu (q burmistrzowie). Głównym jego zadaniem było kierowanie pracami komisji przygotowującej projekt nowej konstytucji. Z powodu wielu rozbieżności poglądów i interesów pracy nad nią nie ukończono do roku 1813. Przewodniczył komisji, której zadaniem było m.in. wprowadzenie w Gdańsku q kodeksu Napoleona (do czego doszło 1 VII 1808). Stał również na czele komisji do uregulowania nałożonej przez Francję na Gdańsk kontrybucji. 10 X 1808 roku na czele delegacji gdańskiej spotkał się w Kwidzynie z carem Aleksandrem i, omawiając m.in. sprawy francuskich żądań, przekraczających możliwości płatnicze Gdańska. 12 IV 1812, po oskarżeniu o spłatę jego długów przez budżet Gdańska, zrezygnował z funkcji i 16 maja opuścił Gdańsk, powrócił do pracy na uniwersytecie w Landshut; w roku 1816 przeniósł się do Halle.
