|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| | {{paper}} | | {{paper}} |
| − | [[File:Marcin_Gawlicki.JPG|thumb|Marcin Gawlicki]]'''MARCIN GAWLICKI''' (ur. 17 III 1951 Gdynia), architekt, konserwator. W 1973 absolwent q PG, 1989 dr na podstawie pracy ''Pomorskie dwory mieszczan gdańskich przy Polankach w Oliwie''. W 1991–2003 wojew. konserwator zabytków. Prowadził i nadzorował realizację wielu złożonych przedsięwzięć konserwatorskich na obszarze hist. Gd., m.in. konserwację fasad q Ratusza Głównego Miasta, odbudowę i konserwację wnętrza oraz fasad q Dworu Artusa wraz z odbudową wnętrza q Sieni Gdańskiej i rekonstrukcją Wielkiego Pieca, rekonstrukcję wnętrz q Domu Uphagena, konserwację fasad q Złotej Bramy i Dworu Bractwa św. Jerzego, kompleksową rewaloryzację q Zielonej Bramy, konserwację fasady i wnętrz q Kaplicy Królewskiej, wzmocnienie konstrukcji fundamentów i konserwację wyposażenia q kośc. św. Jana, dokończenie odbudowy q kośc. św. Piotra i Pawła, rewaloryzację fasad q Wielkiej Zbrojowni, kompleksową konserwację i adaptację budynku Komisarza Ligi Narodów (dawny q Klub Studentów Wybrzeża Żak) na siedzibę Rady Miasta Gd. (q Nowy Ratusz) oraz adaptację q Wielkiego Młyna i q Hali Targowej do współczesnych funkcji handl. W wypadku nowych inwestycji realizowanych na obszarach hist. za kluczową zasadę uznał konserwatorską ochronę powojennej koncepcji odbudowy Gd. Wprowadził wymóg wyprzedzających badań archeol., w miejscach realizacji nowych inwestycji, jako konsekwentny powrót do śrdw. planu miasta. Prowadził i nadzorował kompleksowe prace konserwatorskie i rewaloryzacyjne pocysterskiego założenia klasztornego wraz z kośc. katedralnym w Pelplinie oraz zespołu katedralnego i q klasztoru cystersów w Oliwie. W 2007–10 dyrektor Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie, 2010–11 pracownik Wydz. Architektury PG. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Marcin_Gawlicki.JPG|thumb|Marcin Gawlicki]]'''MARCIN GAWLICKI''' (ur. 17 III 1951 Gdynia), architekt, konserwator. W 1973 roku absolwent q PG, w 1989 doktor na podstawie pracy ''Pomorskie dwory mieszczan gdańskich przy Polankach w Oliwie''. W latach 1991–2003 wojewódzki konserwator zabytków. Prowadził i nadzorował realizację wielu złożonych przedsięwzięć konserwatorskich na obszarze historycznym Gdańska, m.in. konserwację fasad q Ratusza Głównego Miasta, odbudowę i konserwację wnętrza oraz fasad q Dworu Artusa wraz z odbudową wnętrza q Sieni Gdańskiej i rekonstrukcją Wielkiego Pieca, rekonstrukcję wnętrz q Domu Uphagena, konserwację fasad q Złotej Bramy i Dworu Bractwa św. Jerzego, kompleksową rewaloryzację q Zielonej Bramy, konserwację fasady i wnętrz q Kaplicy Królewskiej, wzmocnienie konstrukcji fundamentów i konserwację wyposażenia q kościoła św. Jana, dokończenie odbudowy q kościoła św. Piotra i Pawła, rewaloryzację fasad q Wielkiej Zbrojowni, kompleksową konserwację i adaptację budynku Komisarza Ligi Narodów (dawny q Klub Studentów Wybrzeża Żak) na siedzibę Rady Miasta Gdańska (q Nowy Ratusz) oraz adaptację q Wielkiego Młyna i q Hali Targowej do współczesnych funkcji handlowych. W wypadku nowych inwestycji realizowanych na obszarach historycznych za kluczową zasadę uznał konserwatorską ochronę powojennej koncepcji odbudowy Gdańska. Wprowadził wymóg wyprzedzających badań archeologicznych, w miejscach realizacji nowych inwestycji, jako konsekwentny powrót do średniowiecznego planu miasta. Prowadził i nadzorował kompleksowe prace konserwatorskie i rewaloryzacyjne pocysterskiego założenia klasztornego wraz z kościołem katedralnym w Pelplinie oraz zespołu katedralnego i q klasztoru cystersów w Oliwie. W latach 2007–2010 dyrektor Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie, a w okresie 2010–2011 pracownik Wydziału Architektury PG. {{author: CzB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 08:52, 5 lip 2013
MARCIN GAWLICKI (ur. 17 III 1951 Gdynia), architekt, konserwator. W 1973 roku absolwent q PG, w 1989 doktor na podstawie pracy
Pomorskie dwory mieszczan gdańskich przy Polankach w Oliwie. W latach 1991–2003 wojewódzki konserwator zabytków. Prowadził i nadzorował realizację wielu złożonych przedsięwzięć konserwatorskich na obszarze historycznym Gdańska, m.in. konserwację fasad q Ratusza Głównego Miasta, odbudowę i konserwację wnętrza oraz fasad q Dworu Artusa wraz z odbudową wnętrza q Sieni Gdańskiej i rekonstrukcją Wielkiego Pieca, rekonstrukcję wnętrz q Domu Uphagena, konserwację fasad q Złotej Bramy i Dworu Bractwa św. Jerzego, kompleksową rewaloryzację q Zielonej Bramy, konserwację fasady i wnętrz q Kaplicy Królewskiej, wzmocnienie konstrukcji fundamentów i konserwację wyposażenia q kościoła św. Jana, dokończenie odbudowy q kościoła św. Piotra i Pawła, rewaloryzację fasad q Wielkiej Zbrojowni, kompleksową konserwację i adaptację budynku Komisarza Ligi Narodów (dawny q Klub Studentów Wybrzeża Żak) na siedzibę Rady Miasta Gdańska (q Nowy Ratusz) oraz adaptację q Wielkiego Młyna i q Hali Targowej do współczesnych funkcji handlowych. W wypadku nowych inwestycji realizowanych na obszarach historycznych za kluczową zasadę uznał konserwatorską ochronę powojennej koncepcji odbudowy Gdańska. Wprowadził wymóg wyprzedzających badań archeologicznych, w miejscach realizacji nowych inwestycji, jako konsekwentny powrót do średniowiecznego planu miasta. Prowadził i nadzorował kompleksowe prace konserwatorskie i rewaloryzacyjne pocysterskiego założenia klasztornego wraz z kościołem katedralnym w Pelplinie oraz zespołu katedralnego i q klasztoru cystersów w Oliwie. W latach 2007–2010 dyrektor Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w Warszawie, a w okresie 2010–2011 pracownik Wydziału Architektury PG.
CzB
