FERBER CONSTANTIN (I), burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CONSTANTIN FERBER''' (9 VI 1520 Gdańsk – 15 II 1588 Pruszcz | + | '''CONSTANTIN FERBER''' (9 VI 1520 Gdańsk – 15 II 1588 Pruszcz Gdański), burmistrz. Syn burmistrza q Eberharda Ferbera. W młodości przeszedł na protestantyzm. Od 1548 roku ławnik Głównego Miasta, od 1449 rajca, od 1550 sędzia, od 1555 burmistrz, w latach 1557, 1567 i 1578 burgrabia. Od 1554 roku reprezentował Gdańsk na zjazdach q Hanzy, od 1559 – przedstawiciel Gdańska na zjazdach stanów Prus Królewskich. Bronił przywilejów Gdańska, sprzeciwiał się ściślejszemu zespoleniu Gdańska i Prus Królewskich z Koroną. Stał na czele gdańskiej opozycji wobec q Komisji Morskiej. Po egzekucji kaprów królewskich (w czerwcu 1568) wezwany w roku 1569 na sejm do Lublina, oskarżony o obrazę królewskiego majestatu (q Komisja Karnkowskiego), pozbawiony urzędu i uwięziony na rok w Piotrkowie. Ułaskawiony przez króla, ponownie wybrany na burmistrza w styczniu 1571 roku. Jako przedstawiciel Gdańska uczestniczył w koronacji na króla polskiego Henryka Walezego, następnie w imieniu Gdańska poparł w roku 1575 jako kandydata do tronu polskiego cesarza Maksymiliana II. Wobec elekcji Stefana Batorego prowadził z nim pertraktacje o uznanie przywilejów miasta, w początku lutego 1577 roku został z rozkazu króla uwięziony w Łowiczu (q wojna Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym 1577). Uwolniony w końcu września, stał na czele delegacji miasta, która w grudniu 1577 roku, przepraszając króla, doprowadziła do zawarcia pokoju. Handlował drewnem i zbożem ze Szwecją i Niderlandami, udzielał pożyczek (np. w roku 1571 królowi Zygmuntowi Augustowi). W 1558 roku z burmistrzem q Georgem Kleefeldem przyczynił się do otwarcia wyższej szkoły ewangelickiej (partykularza) w dawnym klasztorze franciszkanów (q Gimnazjum Akademickie), którą uposażył z własnych dochodów. W roku 1550 otrzymał od bp. włocławskiego Andrzeja Zebrzydowskiego w dożywocie dwa łany gruntu, na którym powstała karczma q Trzy Świńskie Głowy. W 1555 roku nabył od władz Gdańska łąki, na których po osuszeniu powstała rezydencja Konstantinopel (q Niegowo). Pochowany w q kościele NMP. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 23:45, 2 lip 2013
CONSTANTIN FERBER (9 VI 1520 Gdańsk – 15 II 1588 Pruszcz Gdański), burmistrz. Syn burmistrza q Eberharda Ferbera. W młodości przeszedł na protestantyzm. Od 1548 roku ławnik Głównego Miasta, od 1449 rajca, od 1550 sędzia, od 1555 burmistrz, w latach 1557, 1567 i 1578 burgrabia. Od 1554 roku reprezentował Gdańsk na zjazdach q Hanzy, od 1559 – przedstawiciel Gdańska na zjazdach stanów Prus Królewskich. Bronił przywilejów Gdańska, sprzeciwiał się ściślejszemu zespoleniu Gdańska i Prus Królewskich z Koroną. Stał na czele gdańskiej opozycji wobec q Komisji Morskiej. Po egzekucji kaprów królewskich (w czerwcu 1568) wezwany w roku 1569 na sejm do Lublina, oskarżony o obrazę królewskiego majestatu (q Komisja Karnkowskiego), pozbawiony urzędu i uwięziony na rok w Piotrkowie. Ułaskawiony przez króla, ponownie wybrany na burmistrza w styczniu 1571 roku. Jako przedstawiciel Gdańska uczestniczył w koronacji na króla polskiego Henryka Walezego, następnie w imieniu Gdańska poparł w roku 1575 jako kandydata do tronu polskiego cesarza Maksymiliana II. Wobec elekcji Stefana Batorego prowadził z nim pertraktacje o uznanie przywilejów miasta, w początku lutego 1577 roku został z rozkazu króla uwięziony w Łowiczu (q wojna Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym 1577). Uwolniony w końcu września, stał na czele delegacji miasta, która w grudniu 1577 roku, przepraszając króla, doprowadziła do zawarcia pokoju. Handlował drewnem i zbożem ze Szwecją i Niderlandami, udzielał pożyczek (np. w roku 1571 królowi Zygmuntowi Augustowi). W 1558 roku z burmistrzem q Georgem Kleefeldem przyczynił się do otwarcia wyższej szkoły ewangelickiej (partykularza) w dawnym klasztorze franciszkanów (q Gimnazjum Akademickie), którą uposażył z własnych dochodów. W roku 1550 otrzymał od bp. włocławskiego Andrzeja Zebrzydowskiego w dożywocie dwa łany gruntu, na którym powstała karczma q Trzy Świńskie Głowy. W 1555 roku nabył od władz Gdańska łąki, na których po osuszeniu powstała rezydencja Konstantinopel (q Niegowo). Pochowany w q kościele NMP.
