PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO''', ul. Gościnna 4, zał. w listopadzie 1947 z inicjatywy nauczycieli skupionych w Kolegium Nauczycieli Muzyki w Gd. jako szkoła umuzykalniająca dla dzieci, młodzieży i dorosłych o przekroczonym wieku szkolnym. W chwili powstania pracowało w niej 7 nauczycieli, uczyło się ok. 70 uczniów w wieku od 7 do 40 lat. Od 1947 korzystała z sal Miejskiej Niższej Szkoły Muzycznej (q Zespół Szkół Muzycznych), jesienią 1948 przeniesiona na q Orunię, korzystała z wypożyczanych klas w SP nr 9 przy ul. Młyńskiej 58. W 1950 była filią Państw. Szkoły Muzycznej (q Zespół Szkół Muzycznych). W wyniku zarządzenia ministra kultury i sztuki nastąpiło usamodzielnienie się szkoły, która 19 X 1954 otrzymała lokal przy ul. Gościnnej 4 i nazwę Państwowej Szkoły Muzycznej nr 2. Liczyła 26 nauczycieli i 226 uczniów. W 1964 przyjęła nazwę Państwowa Szkoła Muzyczna i stopnia, 1967 otrzymała imię Henryka Wieniawskiego. Obecnie kształci ok. 160 uczniów w wieku od 6 do 16 r. życia, w cyklu 6- i 4-letnim.{{author: WAW}} <br /><br /> Tabela: Dyrektorzy Państwowej Szkoły Muzycznej I Stopnia [[Category: Encyklopedia]] | + | '''PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO''', ul. Gościnna 4, zał. w listopadzie 1947 z inicjatywy nauczycieli skupionych w Kolegium Nauczycieli Muzyki w Gd. jako szkoła umuzykalniająca dla dzieci, młodzieży i dorosłych o przekroczonym wieku szkolnym. W chwili powstania pracowało w niej 7 nauczycieli, uczyło się ok. 70 uczniów w wieku od 7 do 40 lat. Od 1947 korzystała z sal Miejskiej Niższej Szkoły Muzycznej (q Zespół Szkół Muzycznych), jesienią 1948 przeniesiona na q Orunię, korzystała z wypożyczanych klas w SP nr 9 przy ul. Młyńskiej 58. W 1950 była filią Państw. Szkoły Muzycznej (q Zespół Szkół Muzycznych). W wyniku zarządzenia ministra kultury i sztuki nastąpiło usamodzielnienie się szkoły, która 19 X 1954 otrzymała lokal przy ul. Gościnnej 4 i nazwę Państwowej Szkoły Muzycznej nr 2. Liczyła 26 nauczycieli i 226 uczniów. W 1964 przyjęła nazwę Państwowa Szkoła Muzyczna i stopnia, 1967 otrzymała imię Henryka Wieniawskiego. Obecnie kształci ok. 160 uczniów w wieku od 6 do 16 r. życia, w cyklu 6- i 4-letnim. {{author: WAW}} <br /><br /> Tabela: Dyrektorzy Państwowej Szkoły Muzycznej I Stopnia [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 10:21, 29 cze 2013
PAŃSTWOWA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA IM. HENRYKA WIENIAWSKIEGO, ul. Gościnna 4, zał. w listopadzie 1947 z inicjatywy nauczycieli skupionych w Kolegium Nauczycieli Muzyki w Gd. jako szkoła umuzykalniająca dla dzieci, młodzieży i dorosłych o przekroczonym wieku szkolnym. W chwili powstania pracowało w niej 7 nauczycieli, uczyło się ok. 70 uczniów w wieku od 7 do 40 lat. Od 1947 korzystała z sal Miejskiej Niższej Szkoły Muzycznej (q Zespół Szkół Muzycznych), jesienią 1948 przeniesiona na q Orunię, korzystała z wypożyczanych klas w SP nr 9 przy ul. Młyńskiej 58. W 1950 była filią Państw. Szkoły Muzycznej (q Zespół Szkół Muzycznych). W wyniku zarządzenia ministra kultury i sztuki nastąpiło usamodzielnienie się szkoły, która 19 X 1954 otrzymała lokal przy ul. Gościnnej 4 i nazwę Państwowej Szkoły Muzycznej nr 2. Liczyła 26 nauczycieli i 226 uczniów. W 1964 przyjęła nazwę Państwowa Szkoła Muzyczna i stopnia, 1967 otrzymała imię Henryka Wieniawskiego. Obecnie kształci ok. 160 uczniów w wieku od 6 do 16 r. życia, w cyklu 6- i 4-letnim.
Tabela: Dyrektorzy Państwowej Szkoły Muzycznej I Stopnia
