OSTROWSKA RÓŻA, pisarka, patronka gdańskiej ulicy
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:R__ża_Ostrowska.JPG|thumb|Róża Ostrowska]] | [[File:R__ża_Ostrowska.JPG|thumb|Róża Ostrowska]] | ||
| − | '''RÓŻA OSTROWSKA''' (z d. Piotrowicz; 1 IX 1926 Wilno – 23 III 1975 Gdańsk), pisarka, aktorka, scenarzystka. Po edukacji w szkole powszechnej i gim. w Wilnie (częściowo na tajnych kompletach), od 1945 w Poznaniu, studiowała 2 semestry polonistykę na UAM, po wyjściu za mąż za aktora Leszka Ostrowskiego od 1948 w Gdyni. W 1950–55 pracowała jako red., nast. kier. redakcji lit. w gd. Rozgłośni PR, od 1955 była przedstawicielem na Gd. dwutygodnika „Pomorze” (pisała pod pseud. Kołodziej), 1957–59 była doradcą lit. w Wydawnictwie Morskim (w Gdyni), 1960–69 kier. lit. q Teatru Wybrzeże. Zwolniona za podpisanie protestu przeciwko wydarzeniom q marca 1968. Utrzymywała się z prac dorywczych. Od 1971 chorowała na nowotwór płuc. Autorka wierszy, nowel, słuchowisk radiowych, scenariuszy widowisk, recenzji teatr., powieści ''Wyspa'' (1960, wznowienia 1961, 1965, 1972), ''Bedekera Kaszubskiego'' (1974, współautorka q Izabella Trojanowska), niedokończoną powieść ''Mój czas osobny'' wydano pośmiertnie (1977). Pochowana na q cment. Srebrzysko. Od 1962 mieszkała we Wrzeszczu, przy ul. Partyzantów 99, jej imieniem nazwano jedną z ulic we Wrzeszczu (przecznicę ul. Partyzantów). {{author: | + | '''RÓŻA OSTROWSKA''' (z d. Piotrowicz; 1 IX 1926 Wilno – 23 III 1975 Gdańsk), pisarka, aktorka, scenarzystka. Po edukacji w szkole powszechnej i gim. w Wilnie (częściowo na tajnych kompletach), od 1945 w Poznaniu, studiowała 2 semestry polonistykę na UAM, po wyjściu za mąż za aktora Leszka Ostrowskiego od 1948 w Gdyni. W 1950–55 pracowała jako red., nast. kier. redakcji lit. w gd. Rozgłośni PR, od 1955 była przedstawicielem na Gd. dwutygodnika „Pomorze” (pisała pod pseud. Kołodziej), 1957–59 była doradcą lit. w Wydawnictwie Morskim (w Gdyni), 1960–69 kier. lit. q Teatru Wybrzeże. Zwolniona za podpisanie protestu przeciwko wydarzeniom q marca 1968. Utrzymywała się z prac dorywczych. Od 1971 chorowała na nowotwór płuc. Autorka wierszy, nowel, słuchowisk radiowych, scenariuszy widowisk, recenzji teatr., powieści ''Wyspa'' (1960, wznowienia 1961, 1965, 1972), ''Bedekera Kaszubskiego'' (1974, współautorka q Izabella Trojanowska), niedokończoną powieść ''Mój czas osobny'' wydano pośmiertnie (1977). Pochowana na q cment. Srebrzysko. Od 1962 mieszkała we Wrzeszczu, przy ul. Partyzantów 99, jej imieniem nazwano jedną z ulic we Wrzeszczu (przecznicę ul. Partyzantów). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 10:10, 29 cze 2013
RÓŻA OSTROWSKA (z d. Piotrowicz; 1 IX 1926 Wilno – 23 III 1975 Gdańsk), pisarka, aktorka, scenarzystka. Po edukacji w szkole powszechnej i gim. w Wilnie (częściowo na tajnych kompletach), od 1945 w Poznaniu, studiowała 2 semestry polonistykę na UAM, po wyjściu za mąż za aktora Leszka Ostrowskiego od 1948 w Gdyni. W 1950–55 pracowała jako red., nast. kier. redakcji lit. w gd. Rozgłośni PR, od 1955 była przedstawicielem na Gd. dwutygodnika „Pomorze” (pisała pod pseud. Kołodziej), 1957–59 była doradcą lit. w Wydawnictwie Morskim (w Gdyni), 1960–69 kier. lit. q Teatru Wybrzeże. Zwolniona za podpisanie protestu przeciwko wydarzeniom q marca 1968. Utrzymywała się z prac dorywczych. Od 1971 chorowała na nowotwór płuc. Autorka wierszy, nowel, słuchowisk radiowych, scenariuszy widowisk, recenzji teatr., powieści Wyspa (1960, wznowienia 1961, 1965, 1972), Bedekera Kaszubskiego (1974, współautorka q Izabella Trojanowska), niedokończoną powieść Mój czas osobny wydano pośmiertnie (1977). Pochowana na q cment. Srebrzysko. Od 1962 mieszkała we Wrzeszczu, przy ul. Partyzantów 99, jej imieniem nazwano jedną z ulic we Wrzeszczu (przecznicę ul. Partyzantów).
