WEICKHMANN JOACHIM HEINRICH, nadburmistrz Gdańska
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: | + | '''JOACHIM HEINRICH WEICKHMANN''' (5 II 1769 Gdańsk – 28 X 1857 Gdańsk), urzędnik. Syn kupca Joachima Wilhelma (3 IX 1737 Gdańsk – 31 VII 1819 Gdańsk), od roku 1781 rajcy, od 1785 sędziego, w latach 1782, 1786 i 1789 burgrabiego. Uczył się w q szkole mariackiej, od 1785 w q Gimnazjum Akademickim. Od 1789 roku studiował prawo i ekonomię w Getyndze i Lipsku. Od 1793 w Gdańsku, do 1811 pracował w firmie handlowej ojca. Prezes Zarządu Miasta szpitala q Lazaretu przy Bramie Oliwskiej. Senator q I Wolnego Miasta Gdańska w latach 1807–1813. Opowiadał się za ścisłym powiązaniem Gdańska z ziemiami polskimi i za większą samodzielnością polityczną miasta. 14 II 1814 roku mianowany przez władze pruskie prezydentem, w 1817 dekretem króla Fryderyka Wilhelma III – nadburmistrzem Gdańska. W roku 1839 obchodzono uroczyście w Gdańsku 25-lecie pełnienia przez niego funkcji nadburmistrza, wybito okolicznościowy medal. 28 III 1850 w wieku 81 lat przeszedł na emeryturę. W latach 1852–1856 radny miejski, zasiadał w komisji zajmującej się problemami gospodarczymi miasta. W roku 1821 współzałożyciel i udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). Od roku 1814 członek q Towarzystwa Biblijnego, w latach 1819–1842 jego wiceprezes, 1842–1855 prezes; 1823–1857 prezes q Towarzystwa Pokoju oraz Towarzystwa Przemysłowego, w 1846 członek q Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Zarządzał Gdańskiem zubożonym po okresie napoleońskim i gospodarczej stagnacji, nie udało mu się jednak wyprowadzić miasta z kryzysu. Dużą uwagę poświęcał sprawom opieki społecznej, doprowadził do założenia domu starców przy Polankach w q Oliwie, wspierał finansowo inicjatywy charytatywne. Swój cenny księgozbiór rodzinny zapisał testamentem q Bibliotece Miejskiej. Mieszkał przy Jopengasse 69 (ul. Piwna). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:28, 21 cze 2013
JOACHIM HEINRICH WEICKHMANN (5 II 1769 Gdańsk – 28 X 1857 Gdańsk), urzędnik. Syn kupca Joachima Wilhelma (3 IX 1737 Gdańsk – 31 VII 1819 Gdańsk), od roku 1781 rajcy, od 1785 sędziego, w latach 1782, 1786 i 1789 burgrabiego. Uczył się w q szkole mariackiej, od 1785 w q Gimnazjum Akademickim. Od 1789 roku studiował prawo i ekonomię w Getyndze i Lipsku. Od 1793 w Gdańsku, do 1811 pracował w firmie handlowej ojca. Prezes Zarządu Miasta szpitala q Lazaretu przy Bramie Oliwskiej. Senator q I Wolnego Miasta Gdańska w latach 1807–1813. Opowiadał się za ścisłym powiązaniem Gdańska z ziemiami polskimi i za większą samodzielnością polityczną miasta. 14 II 1814 roku mianowany przez władze pruskie prezydentem, w 1817 dekretem króla Fryderyka Wilhelma III – nadburmistrzem Gdańska. W roku 1839 obchodzono uroczyście w Gdańsku 25-lecie pełnienia przez niego funkcji nadburmistrza, wybito okolicznościowy medal. 28 III 1850 w wieku 81 lat przeszedł na emeryturę. W latach 1852–1856 radny miejski, zasiadał w komisji zajmującej się problemami gospodarczymi miasta. W roku 1821 współzałożyciel i udziałowiec Gdańskiej Kasy Oszczędnościowej (Danziger Sparkasse). Od roku 1814 członek q Towarzystwa Biblijnego, w latach 1819–1842 jego wiceprezes, 1842–1855 prezes; 1823–1857 prezes q Towarzystwa Pokoju oraz Towarzystwa Przemysłowego, w 1846 członek q Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Zarządzał Gdańskiem zubożonym po okresie napoleońskim i gospodarczej stagnacji, nie udało mu się jednak wyprowadzić miasta z kryzysu. Dużą uwagę poświęcał sprawom opieki społecznej, doprowadził do założenia domu starców przy Polankach w q Oliwie, wspierał finansowo inicjatywy charytatywne. Swój cenny księgozbiór rodzinny zapisał testamentem q Bibliotece Miejskiej. Mieszkał przy Jopengasse 69 (ul. Piwna).
