FÜRSTENBERG CARL, bankowiec
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CARL FÜRSTENBERG''' (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gd. – 1 I 1887 Gd.); nazwisko nadane przez władze prus. 1817. Naukę zawodu odbył w gd. firmie bankowej q Richarda Dammego, nast. był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Discont-Gesellschaft (największy ówczesny niem. bank aukcyjny) i pryw. banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finans. Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwł. ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, m.in. rozbudowy gł. ulicy Berlina – Kurfürstendamm, czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom F. był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków. Utrzymywał z Gd. stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kult.; 1912 ofiarował 50 tys. marek na potrzeby utworzenia muzeum w q Domu Uphagena i przeprowadzenia prac konserwatorskich, finansował też zakupy muzealiów dla q Muzeum Miejskiego. W okresie II WMG zaangażował się na prośbę q Senatu w pozyskiwanie inwestorów, wspierał Izbę Handlową w Gd. Wspomagał gd. instytucje bankowe; jego syn Hans należał do rady q Danziger Privat-Actien-Bank.{{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''CARL FÜRSTENBERG''' (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gd. – 1 I 1887 Gd.); nazwisko nadane przez władze prus. 1817. Naukę zawodu odbył w gd. firmie bankowej q Richarda Dammego, nast. był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Discont-Gesellschaft (największy ówczesny niem. bank aukcyjny) i pryw. banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finans. Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwł. ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, m.in. rozbudowy gł. ulicy Berlina – Kurfürstendamm, czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom F. był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków. Utrzymywał z Gd. stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kult.; 1912 ofiarował 50 tys. marek na potrzeby utworzenia muzeum w q Domu Uphagena i przeprowadzenia prac konserwatorskich, finansował też zakupy muzealiów dla q Muzeum Miejskiego. W okresie II WMG zaangażował się na prośbę q Senatu w pozyskiwanie inwestorów, wspierał Izbę Handlową w Gd. Wspomagał gd. instytucje bankowe; jego syn Hans należał do rady q Danziger Privat-Actien-Bank. {{author: EBSZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:46, 19 cze 2013
CARL FÜRSTENBERG (28 VIII 1850 Gdańsk – 9 II 1933 Berlin), bankowiec. Syn kupca i bursztynnika Rudolfa (1813 Gd. – 1 I 1887 Gd.); nazwisko nadane przez władze prus. 1817. Naukę zawodu odbył w gd. firmie bankowej q Richarda Dammego, nast. był krótko związany z zachodniopruską firmą tekstylną. Od 1869 w Berlinie; pracował w bankach Gebrüder Simon Discont-Gesellschaft (największy ówczesny niem. bank aukcyjny) i pryw. banku S. Bleichrödera, gdzie zajmował jedno z czołowych stanowisk. Od 1883 prezes Berlińskiego Towarzystwa Handlowego (Berliner Handelsgesellschaft), który to bank za jego prezesury stał się jedną z najważniejszych instytucji finans. Niemiec, a on sam czołową osobistością świata finansjery. Kierowany przez niego bank odegrał istotną rolę w finansowaniu rozwoju przemysłu w Niemczech, zwł. ciężkiego, przyczynił się też do wielu berlińskich inwestycji, m.in. rozbudowy gł. ulicy Berlina – Kurfürstendamm, czy powstania willowej dzielnicy Grunewald. Berliński dom F. był miejscem spotkań przedsiębiorców, artystów i polityków. Utrzymywał z Gd. stały kontakt. Angażował się w przedsięwzięcia kult.; 1912 ofiarował 50 tys. marek na potrzeby utworzenia muzeum w q Domu Uphagena i przeprowadzenia prac konserwatorskich, finansował też zakupy muzealiów dla q Muzeum Miejskiego. W okresie II WMG zaangażował się na prośbę q Senatu w pozyskiwanie inwestorów, wspierał Izbę Handlową w Gd. Wspomagał gd. instytucje bankowe; jego syn Hans należał do rady q Danziger Privat-Actien-Bank.
