DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW”
m (M.Ogonowska przeniósł stronę DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW" na DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW”, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW”''', ul. Abrahama 27 i 34. W XVII | + | '''DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW”''', ul. Abrahama 27 i 34. W XVII wieku właścicielem posesji był Heinrich Heine, następnie rodziny Baly’ów i de Husenów. Rezydencja zdewastowana podczas wojen szwedzkich. Pod koniec XVII wieku, gdy należała do Antoniego de Loche, zbudowano murowany pałacyk otoczony dziedzińcem, ogrodem i stawami. Na przełomie XVIII i XIX wieku właścicielem był Peter Adriel; nazwę (Dwór Reymannów) wziął od kolejnych właścicieli; w 1807 miał się tu zatrzymać Napoleon Bonaparte. Dwór spłonął w 1. połowie XIX wieku; nieodbudowany. Z pozostałych po nim cegieł zbudowano istniejący obecnie dom przy ul. Abrahama 27 (przetrwał w nim rokokowy portal z piaskowca). Śladem po dawnej rezydencji są zachowane budynki gospodarcze (ul. Abrahama 34): murowany budynek z klasycystyczną facjatką, pochodzący najprawdopodobniej z 1762 roku, oraz ustawiony prostopadle parterowy budynek ryglowy z XVIII wieku. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:58, 9 cze 2013
DWÓR VI „DWÓR REYMANNÓW”, ul. Abrahama 27 i 34. W XVII wieku właścicielem posesji był Heinrich Heine, następnie rodziny Baly’ów i de Husenów. Rezydencja zdewastowana podczas wojen szwedzkich. Pod koniec XVII wieku, gdy należała do Antoniego de Loche, zbudowano murowany pałacyk otoczony dziedzińcem, ogrodem i stawami. Na przełomie XVIII i XIX wieku właścicielem był Peter Adriel; nazwę (Dwór Reymannów) wziął od kolejnych właścicieli; w 1807 miał się tu zatrzymać Napoleon Bonaparte. Dwór spłonął w 1. połowie XIX wieku; nieodbudowany. Z pozostałych po nim cegieł zbudowano istniejący obecnie dom przy ul. Abrahama 27 (przetrwał w nim rokokowy portal z piaskowca). Śladem po dawnej rezydencji są zachowane budynki gospodarcze (ul. Abrahama 34): murowany budynek z klasycystyczną facjatką, pochodzący najprawdopodobniej z 1762 roku, oraz ustawiony prostopadle parterowy budynek ryglowy z XVIII wieku.
