MATYSIK STANISŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Stanisław_Matysik.JPG|thumb|Stanisław Matysik]] | [[File:Stanisław_Matysik.JPG|thumb|Stanisław Matysik]] | ||
| − | '''STANISŁAW MATYSIK''' (9 III 1921 Trzemeszno – 1 III 1994 Gdańsk), naukowiec, specjalista prawa morskiego. Syn Józefa nauczyciela gimnazjalnego (zamordowanego 1939 przez Niemców). W 1939 absolwent liceum humanist. w Chojnicach. Od 1945 studiował prawo na UMK w Toruniu, od 1949 dr. Od 1950 pracował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (nast. Wyższej Szkole Ekonomicznej) w Sopocie. W 1951–70 kier. Katedry Prawa Morskiego, od 1 X 1953 prorektor, 1954–62 rektor. Od 1954 prof. tytularny, 1962 prof. zw. W 1958–70 równocześnie kier. Katedry Prawa Człowieka na UMK, 1967–70 dyr. Inst. Gospodarki Morskiej WSE w Sopocie. Po utworzeniu q UG 1970–74 dziekan Wydz. Prawa i Administracji i do 1977 dyr. Inst. Prawa Morskiego. W 1977–80 pracował także w Inst. Badania Prawa Sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W chwili wprowadzenia q stanu wojennego przebywał na wykładach w uniw. w Strasburgu. Pozostał we Francji do 1989, wykładając na kilku uczelniach. W r. akad. 1991–92 ponownie pracował na UG i w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor m.in.: ''Prawo nadbrzeżne (ius naufragii). Studium z historii prawa morskiego'' (1950), ''Podręcznik prawa morskiego'' (1963 i dalsze wydania), ''Prawo morskie: zarys systemu'', t. 1: ''Wprowadzenie, źródła, statek morski, armator, kapitan i załoga'' (1971), t. 2: ''Przewóz towarów, przewóz pasażerów, czarter na czas, usługi pomocnicze'' (1973), t. 3: ''Prawo morskie. Wypadki morskie, zderzenia statków, ratownictwo morskie, awaria wspólna, ubezpieczenia'' (1975). | + | '''STANISŁAW MATYSIK''' (9 III 1921 Trzemeszno – 1 III 1994 Gdańsk), naukowiec, specjalista prawa morskiego. Syn Józefa nauczyciela gimnazjalnego (zamordowanego 1939 przez Niemców). W 1939 absolwent liceum humanist. w Chojnicach. Od 1945 studiował prawo na UMK w Toruniu, od 1949 dr. Od 1950 pracował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (nast. Wyższej Szkole Ekonomicznej) w Sopocie. W 1951–70 kier. Katedry Prawa Morskiego, od 1 X 1953 prorektor, 1954–62 rektor. Od 1954 prof. tytularny, 1962 prof. zw. W 1958–70 równocześnie kier. Katedry Prawa Człowieka na UMK, 1967–70 dyr. Inst. Gospodarki Morskiej WSE w Sopocie. Po utworzeniu q UG 1970–74 dziekan Wydz. Prawa i Administracji i do 1977 dyr. Inst. Prawa Morskiego. W 1977–80 pracował także w Inst. Badania Prawa Sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W chwili wprowadzenia q stanu wojennego przebywał na wykładach w uniw. w Strasburgu. Pozostał we Francji do 1989, wykładając na kilku uczelniach. W r. akad. 1991–92 ponownie pracował na UG i w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor m.in.: ''Prawo nadbrzeżne (ius naufragii). Studium z historii prawa morskiego'' (1950), ''Podręcznik prawa morskiego'' (1963 i dalsze wydania), ''Prawo morskie: zarys systemu'', t. 1: ''Wprowadzenie, źródła, statek morski, armator, kapitan i załoga'' (1971), t. 2: ''Przewóz towarów, przewóz pasażerów, czarter na czas, usługi pomocnicze'' (1973), t. 3: ''Prawo morskie. Wypadki morskie, zderzenia statków, ratownictwo morskie, awaria wspólna, ubezpieczenia'' (1975). {{author:red.}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 13:08, 9 cze 2013
STANISŁAW MATYSIK (9 III 1921 Trzemeszno – 1 III 1994 Gdańsk), naukowiec, specjalista prawa morskiego. Syn Józefa nauczyciela gimnazjalnego (zamordowanego 1939 przez Niemców). W 1939 absolwent liceum humanist. w Chojnicach. Od 1945 studiował prawo na UMK w Toruniu, od 1949 dr. Od 1950 pracował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (nast. Wyższej Szkole Ekonomicznej) w Sopocie. W 1951–70 kier. Katedry Prawa Morskiego, od 1 X 1953 prorektor, 1954–62 rektor. Od 1954 prof. tytularny, 1962 prof. zw. W 1958–70 równocześnie kier. Katedry Prawa Człowieka na UMK, 1967–70 dyr. Inst. Gospodarki Morskiej WSE w Sopocie. Po utworzeniu q UG 1970–74 dziekan Wydz. Prawa i Administracji i do 1977 dyr. Inst. Prawa Morskiego. W 1977–80 pracował także w Inst. Badania Prawa Sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W chwili wprowadzenia q stanu wojennego przebywał na wykładach w uniw. w Strasburgu. Pozostał we Francji do 1989, wykładając na kilku uczelniach. W r. akad. 1991–92 ponownie pracował na UG i w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Autor m.in.: Prawo nadbrzeżne (ius naufragii). Studium z historii prawa morskiego (1950), Podręcznik prawa morskiego (1963 i dalsze wydania), Prawo morskie: zarys systemu, t. 1: Wprowadzenie, źródła, statek morski, armator, kapitan i załoga (1971), t. 2: Przewóz towarów, przewóz pasażerów, czarter na czas, usługi pomocnicze (1973), t. 3: Prawo morskie. Wypadki morskie, zderzenia statków, ratownictwo morskie, awaria wspólna, ubezpieczenia (1975).
