DROST WILLY, dyrektor gdańskiego Muzeum Miejskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WILLY DROST''' (10 IX 1892 Gdańsk – 10 XI 1964 Bonn), historyk sztuki. Syn kupca zbożowego, przybyłego z Dzierzgonia. Od 1908 uczył się malarstwa i muzyki w Lipsku (1913 zdał maturę w Schleiz), w Lipsku studiował psychologię, języki i historię sztuki. Walczył na froncie podczas I wojny światowej, po wojnie dokończył studia w Lipsku, | + | '''WILLY DROST''' (10 IX 1892 Gdańsk – 10 XI 1964 Bonn), historyk sztuki. Syn kupca zbożowego, przybyłego z Dzierzgonia. Od 1908 roku uczył się malarstwa i muzyki w Lipsku (w 1913 zdał maturę w Schleiz), w Lipsku studiował psychologię, języki i historię sztuki. Walczył na froncie podczas I wojny światowej, po wojnie dokończył studia w Lipsku, następnie ukończył romanistykę i germanistykę na uniwersytecie w Marburgu. Od roku 1922 asystent w Instytucie Historii Sztuki na uniwersytecie w Lipsku i w Kolonii. W 1926 habilitowany na uniwersytecie w Królewcu. W Gdańsku od roku 1930: w latach 1930–1932 prywatny docent w q THD, w 1932 tamże profesor tytularny, od 1939 profesor zwyczajny. Jednocześnie od 1930 kustosz, a w latach 1938–1945 dyrektor q Muzeum Miejskiego. Od 1934 roku konserwator zabytków w II WMG i Państwowy Kurator Zbiorów Muzealnych Prus Zachodnich. 17 VI 1939 otrzymał gdańską nagrodę kulturalną w zakresie sztuki i ochrony zabytków przyznaną przez gdańskiego gauleitera NSDAP q Alberta Forstera. Pod koniec II wojny światowej (m.in. z q Erichem Volmarem) brał udział w zabezpieczaniu zbiorów muzealnych przed nadchodzącym frontem. Pozostał w Gdańsku, współpracował z polskimi naukowcami (m.in. q Janem Kilarskim) i wskazywał miejsca zdeponowanych zbiorów muzealnych. Opuścił Gdańsk jesienią 1946 roku, wywożąc część dokumentacji zbiorów Muzeum (m.in. kolekcja zdjęć dawnych zabytków gdańskich znajduje się obecnie w q Instytucie Herdera w Marburgu). Pracował na uniwersytecie w Hamburgu, od 1947 roku w Tybindze. Zajmował się dziejami malarstwa niemieckiego i zachodnioeuropejskiego, głównie gotyku i baroku. Autor syntezy dziejów gdańskiego malarstwa ''Danziger Malerei vom Mittelalter bis zum Ende des Barocks'' (1938), ''Das Jüngste Gericht von Hans Memling'' (1941). W RFN opublikował (1957–1972) pięć cennych monografii inwentaryzacyjnych Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, będących sfinalizowaniem jego wcześniejszych badań prowadzonych w Gdańsku (dotyczyły głównie opisów architektury i wnętrz q kościoła św. Jana, q św. Katarzyny, q św. Mikołaja, q NMP, q św. Trójcy). W 100. rocznicę jego urodzin, 10 IX 1992 roku, przed wejściem do q Muzeum Narodowego odsłonięto tablicę w języku polskim i niemieckim, upamiętniającą zasługi Drosta dla miasta. Mieszkał przy Hundegasse (ul. Ogarna), od 1937 roku w lokalu służbowym przy Muzeum Miejskim. {{author: MA}},{{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:49, 8 cze 2013
WILLY DROST (10 IX 1892 Gdańsk – 10 XI 1964 Bonn), historyk sztuki. Syn kupca zbożowego, przybyłego z Dzierzgonia. Od 1908 roku uczył się malarstwa i muzyki w Lipsku (w 1913 zdał maturę w Schleiz), w Lipsku studiował psychologię, języki i historię sztuki. Walczył na froncie podczas I wojny światowej, po wojnie dokończył studia w Lipsku, następnie ukończył romanistykę i germanistykę na uniwersytecie w Marburgu. Od roku 1922 asystent w Instytucie Historii Sztuki na uniwersytecie w Lipsku i w Kolonii. W 1926 habilitowany na uniwersytecie w Królewcu. W Gdańsku od roku 1930: w latach 1930–1932 prywatny docent w q THD, w 1932 tamże profesor tytularny, od 1939 profesor zwyczajny. Jednocześnie od 1930 kustosz, a w latach 1938–1945 dyrektor q Muzeum Miejskiego. Od 1934 roku konserwator zabytków w II WMG i Państwowy Kurator Zbiorów Muzealnych Prus Zachodnich. 17 VI 1939 otrzymał gdańską nagrodę kulturalną w zakresie sztuki i ochrony zabytków przyznaną przez gdańskiego gauleitera NSDAP q Alberta Forstera. Pod koniec II wojny światowej (m.in. z q Erichem Volmarem) brał udział w zabezpieczaniu zbiorów muzealnych przed nadchodzącym frontem. Pozostał w Gdańsku, współpracował z polskimi naukowcami (m.in. q Janem Kilarskim) i wskazywał miejsca zdeponowanych zbiorów muzealnych. Opuścił Gdańsk jesienią 1946 roku, wywożąc część dokumentacji zbiorów Muzeum (m.in. kolekcja zdjęć dawnych zabytków gdańskich znajduje się obecnie w q Instytucie Herdera w Marburgu). Pracował na uniwersytecie w Hamburgu, od 1947 roku w Tybindze. Zajmował się dziejami malarstwa niemieckiego i zachodnioeuropejskiego, głównie gotyku i baroku. Autor syntezy dziejów gdańskiego malarstwa Danziger Malerei vom Mittelalter bis zum Ende des Barocks (1938), Das Jüngste Gericht von Hans Memling (1941). W RFN opublikował (1957–1972) pięć cennych monografii inwentaryzacyjnych Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, będących sfinalizowaniem jego wcześniejszych badań prowadzonych w Gdańsku (dotyczyły głównie opisów architektury i wnętrz q kościoła św. Jana, q św. Katarzyny, q św. Mikołaja, q NMP, q św. Trójcy). W 100. rocznicę jego urodzin, 10 IX 1992 roku, przed wejściem do q Muzeum Narodowego odsłonięto tablicę w języku polskim i niemieckim, upamiętniającą zasługi Drosta dla miasta. Mieszkał przy Hundegasse (ul. Ogarna), od 1937 roku w lokalu służbowym przy Muzeum Miejskim. ,
