DREGIER ZBIGNIEW, koszykarz, olimpijczyk
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Zbigniew_Dregier__w_dolnym_rzędzie__drugi_od_prawej___1963.JPG|thumb|Zbigniew Dregier (w dolnym rzędzie, drugi od prawej), 1963]] | [[File:Zbigniew_Dregier__w_dolnym_rzędzie__drugi_od_prawej___1963.JPG|thumb|Zbigniew Dregier (w dolnym rzędzie, drugi od prawej), 1963]] | ||
| − | '''ZBIGNIEW DREGIER''' (ur. 17 VII 1935 Cumań, Ukraina), koszykarz. Absolwent | + | '''ZBIGNIEW DREGIER''' (ur. 17 VII 1935 Cumań, Ukraina), koszykarz. Absolwent gdańskiego Technikum Mechaniczno-Elektrycznego (technik elektryk; q Centrum Kształcenia Ustawicznego). Zawodnik AZS Gdańsk (1951–1955), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), q GKS Wybrzeże (1960–1970). W barwach tego ostatniego olimpijczyk z Rzymu (w roku 1960, reprezentacja Polski zajęła VII miejsce) i Tokio (w 1964, VI miejsce), czterokrotny uczestnik ME (debiut w Stambule 1959 – VI miejsce polskiej drużyny). Poprowadził reprezentację Polski do wicemistrzostwa Europy we Wrocławiu w 1963 roku i dwukrotnie brązowego medalu ME (Moskwa w 1965 i Helsinki w 1967). Uczestnik MŚ w Montevideo w 1967 roku (V miejsce polskiego zespołu). W latach 1956–1967 rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polski. Z zespołem GKS Wybrzeże wywalczył wicemistrzostwo kraju (1970). W roku 1963 wygrał plebiscyt q „Dziennika Bałtyckiego” na 10 najlepszych sportowców województwa gdańskiego. Karierę w Polsce zakończył w roku 1972, wyjechał do Francji (gdzie mieszka obecnie), grał tam dalej w klubach niższych klas z Le Porter, Marlies i Ornoux, następnie trener. {{author: WSZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:03, 8 cze 2013
ZBIGNIEW DREGIER (ur. 17 VII 1935 Cumań, Ukraina), koszykarz. Absolwent gdańskiego Technikum Mechaniczno-Elektrycznego (technik elektryk; q Centrum Kształcenia Ustawicznego). Zawodnik AZS Gdańsk (1951–1955), Spójni Gdańsk (1955–1957, 1959–1960), CWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1957–1959, służba wojskowa), q GKS Wybrzeże (1960–1970). W barwach tego ostatniego olimpijczyk z Rzymu (w roku 1960, reprezentacja Polski zajęła VII miejsce) i Tokio (w 1964, VI miejsce), czterokrotny uczestnik ME (debiut w Stambule 1959 – VI miejsce polskiej drużyny). Poprowadził reprezentację Polski do wicemistrzostwa Europy we Wrocławiu w 1963 roku i dwukrotnie brązowego medalu ME (Moskwa w 1965 i Helsinki w 1967). Uczestnik MŚ w Montevideo w 1967 roku (V miejsce polskiego zespołu). W latach 1956–1967 rozegrał 198 spotkań w reprezentacji Polski. Z zespołem GKS Wybrzeże wywalczył wicemistrzostwo kraju (1970). W roku 1963 wygrał plebiscyt q „Dziennika Bałtyckiego” na 10 najlepszych sportowców województwa gdańskiego. Karierę w Polsce zakończył w roku 1972, wyjechał do Francji (gdzie mieszka obecnie), grał tam dalej w klubach niższych klas z Le Porter, Marlies i Ornoux, następnie trener.
