DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE''', powstał | + | '''DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE''', powstał 1987–1992, w ramach projektu Centrum Apostolstwa Rodziny Chrześcijańskiej, przy q Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie, pod tym samym adresem (ul. Matemblewska 9), w części południowo-wschodniej kompleksu. Od 1989 roku przyjmował pierwsze pensjonariuszki, w roku 1992 poświęcony przez abp. q Tadeusza Gocłowskiego. Pierwszym administratorem był ks. Kazimierz Krucz, proboszcz brętowski, a następnie matemblewski, inicjator i promotor przedsięwzięcia. W latach 1990–1993 dom prowadzili wolontariusze z organizacji Gaudium Vitae. Od 1993 roku osiadły tam Siostry Kanoniczki Ducha Świętego (q duchaczki). Maksymalna liczba podopiecznych – 20 matek, maksymalny czas pobytu – 1 rok (pół roku przed porodem i pół roku po porodzie). W latach 1989–2005 przewinęło się przez dom 1200 podopiecznych, kobiet i dzieci. Dom współpracuje z miejskimi ośrodkami pomocy społecznej, utrzymywany jest z ofiar i dotacji. Na kompleks składają się pomieszczenia mieszkalne, gospodarcze i świetlica. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 12:12, 5 cze 2013
DIECEZJALNY DOM SAMOTNEJ MATKI W MATEMBLEWIE, powstał 1987–1992, w ramach projektu Centrum Apostolstwa Rodziny Chrześcijańskiej, przy q Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Matemblewie, pod tym samym adresem (ul. Matemblewska 9), w części południowo-wschodniej kompleksu. Od 1989 roku przyjmował pierwsze pensjonariuszki, w roku 1992 poświęcony przez abp. q Tadeusza Gocłowskiego. Pierwszym administratorem był ks. Kazimierz Krucz, proboszcz brętowski, a następnie matemblewski, inicjator i promotor przedsięwzięcia. W latach 1990–1993 dom prowadzili wolontariusze z organizacji Gaudium Vitae. Od 1993 roku osiadły tam Siostry Kanoniczki Ducha Świętego (q duchaczki). Maksymalna liczba podopiecznych – 20 matek, maksymalny czas pobytu – 1 rok (pół roku przed porodem i pół roku po porodzie). W latach 1989–2005 przewinęło się przez dom 1200 podopiecznych, kobiet i dzieci. Dom współpracuje z miejskimi ośrodkami pomocy społecznej, utrzymywany jest z ofiar i dotacji. Na kompleks składają się pomieszczenia mieszkalne, gospodarcze i świetlica.
