HOTEL DANZIGER HOF
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Druk reklamowy hotelu Danziger Hof, około 1915.JPG|thumb|Druk reklamowy hotelu Danziger Hof, około 1915]][[File:Hotel Continental, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Continental, początek XX wieku]]'''HOTEL DANZIGER HOF''', Dominikswall 6 (ul. Wały Jagiellońskie, powstała z byłych Dominikswall i Elisabethwall), obok ob. tzw. budynku LOT-u. Wybudowany 1896–98 wg planów berlińskiego architekta Karla Gausego, wykonanych przez jego firmę pod nadzorem gd. mistrza budowlanego q Aleksa Feya. Najwytworniejszy i najbardziej luksusowy hotel w Gd. w 1. poł. XX w. Pierwszym właścicielem był Heinrich Teute, b. właściciel hotelu Walter’s. Hotel pierwszych gości przyjął w lipcu 1898; dysponował 120 pokojami ze 157 łóżkami, restauracją na 100 miejsc, kawiarnią, cukiernią, salą balową na 400 osób, z estradą (22,8 × 12,15 m), miał centralne ogrzewanie, oświetlenie elektryczne, windy towarowe i osobowe, pralnię oraz kuchnię. Do jego wnętrz prowadziły 2 westybule:od Dominikswall i od q Targu Węglowego. Na parterze umiejscowiono salę konferencyjną (wychodzącą na ob. ul. Wały Jagiellońskie) oraz czytelnię. Pomieszczenia restauracyjne znajdowały się obok sali konferencyjnej, część dziedzińca była zajmowana wyłącznie w sezonie letnim. Na piętra prowadziły schody z białego marmuru lub stylowa winda. Hotel gościł m.in. króla Alberta von Sachsen z małżonką, księżną Fryderykę Leopoldę von Preußen, księcia Johanna Georga von Sachsen, księcia Aleksieja, amer. miliardera Vanderbilta, cesarzową Augustę Viktorię i cesarza Wilhelma II, Ignacego Paderewskiego (w grudniu 1918). W okresie od 8 lutego do 6 VI 1920 urzędował w nim pierwszy (oficjalny) komisarz RP q Maciej Biesiadecki (q Komisariat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w II WMG). W 1929 zadłużony obiekt wydzierżawił Bank Polsko-Brytyjski, rozważając możliwość przekształcenia go w biurowiec. W pocz. 1930 nabył go (za 60% wartości) Stanisław Vogel, właściciel q hotelu Reichshof. Po renowacji liczył 80 pokoi ze 110 łóżkami, z łazienkami z bieżącą ciepłą i zimną wodą. Większość stylowych mebli zamówiono w firmie Oskara Olschewskiego (q przedsiębiorstwa). Na | + | [[File:Druk reklamowy hotelu Danziger Hof, około 1915.JPG|thumb|Druk reklamowy hotelu Danziger Hof, około 1915]][[File:Hotel Continental, początek XX wieku.JPG|thumb|Hotel Continental, początek XX wieku]]'''HOTEL DANZIGER HOF''', Dominikswall 6 (ul. Wały Jagiellońskie, powstała z byłych Dominikswall i Elisabethwall), obok ob. tzw. budynku LOT-u. Wybudowany 1896–98 wg planów berlińskiego architekta Karla Gausego, wykonanych przez jego firmę pod nadzorem gd. mistrza budowlanego q Aleksa Feya. Najwytworniejszy i najbardziej luksusowy hotel w Gd. w 1. poł. XX w. Pierwszym właścicielem był Heinrich Teute, b. właściciel hotelu Walter’s. Hotel pierwszych gości przyjął w lipcu 1898; dysponował 120 pokojami ze 157 łóżkami, restauracją na 100 miejsc, kawiarnią, cukiernią, salą balową na 400 osób, z estradą (22,8 × 12,15 m), miał centralne ogrzewanie, oświetlenie elektryczne, windy towarowe i osobowe, pralnię oraz kuchnię. Do jego wnętrz prowadziły 2 westybule:od Dominikswall i od q Targu Węglowego. Na parterze umiejscowiono salę konferencyjną (wychodzącą na ob. ul. Wały Jagiellońskie) oraz czytelnię. Pomieszczenia restauracyjne znajdowały się obok sali konferencyjnej, część dziedzińca była zajmowana wyłącznie w sezonie letnim. Na piętra prowadziły schody z białego marmuru lub stylowa winda. Hotel gościł m.in. króla Alberta von Sachsen z małżonką, księżną Fryderykę Leopoldę von Preußen, księcia Johanna Georga von Sachsen, księcia Aleksieja, amer. miliardera Vanderbilta, cesarzową Augustę Viktorię i cesarza Wilhelma II, Ignacego Paderewskiego (w grudniu 1918). W okresie od 8 lutego do 6 VI 1920 urzędował w nim pierwszy (oficjalny) komisarz RP q Maciej Biesiadecki (q Komisariat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w II WMG). W 1929 zadłużony obiekt wydzierżawił Bank Polsko-Brytyjski, rozważając możliwość przekształcenia go w biurowiec. W pocz. 1930 nabył go (za 60% wartości) Stanisław Vogel, właściciel q hotelu Reichshof. Po renowacji liczył 80 pokoi ze 110 łóżkami, z łazienkami z bieżącą ciepłą i zimną wodą. Większość stylowych mebli zamówiono w firmie Oskara Olschewskiego (q przedsiębiorstwa). Na I piętrze umieszczono komfortową salę konferencyjną oraz Salę Marynarską na ok. 150 osób. Zniszczony 1945, nieodbudowany. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 01:05, 20 maj 2013
