DĘBICKI MIECZYSŁAW, prorektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''MIECZYSŁAW DĘBICKI''' (1 I 1905 Warszawa – 21 VI 1977 Gdańsk), inżynier, profesor. W 1922 przeniósł się z gim. w Warszawie na Wydz. Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po maturze w 1924 praktykował jako pomocnik mechanika na statkach Duńskiego Towarzystwa Okrętowego „Det Ostasiatyske Co”. Od 1925 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1928 pływał jako pomocnik mechanika na statku Francuskiego Towarzystwa Okrętowego „Chargeurs Reunis”. W 1929–32 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Do 1934 urzędnik tech. w Związku Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych w Warszawie, zast. kier. warsztatów samochodowych w firmie Auto-Service, w Biurze Technicznym fabryki silników lotniczych Polskich Zakładów Škody. W 1934–39 w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii, pod jego kierunkiem zaprojektowano m.in. samochód osobowy PZInż LS. Od 1936 wykładał przedmiot „budowa samochodu” w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej w Warszawie. Podczas II w. świat. działał w AK (Brygada Dywersyjna Broda-53). W marcu 1945 wszedł w skład Morskiej Grupy Operacyjnej w Bydgoszczy, zorganizował w Gd. Oddział Państwowego Przedsiębiorstwa Transportowego, nast. był w grupie tworzącej q PG. Powołany 1 VI 1945 na kier. Katedry Budowy Pojazdów Mechanicznych Wydz. Mechanicznego PG. Jesienią 1946 Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego i Centralny Zarząd Motoryzacji zleciły mu konstrukcję i przygotowanie projektu samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony. We współpracy z inż. Jerzym Wernerem i inż. Zygmuntem Okołowem powstał wzorowany na przedwojennej konstrukcji PZInż 713 samochód, który 1950 pod nazwą Star-20 wszedł do masowej produkcji. Od 1949 na stanowisku profesora tytularnego, 1962 profesora zwyczajnego. Dziekan 1951–54 Wydz. Mechanicznego, 1956–59 prorektor ds. nauki PG. Od 1951 czł. Komitetu Budowy Maszyn PAN. Pochowany na q cment. Srebrzysko. [[Category: Encyklopedia]] | + | '''MIECZYSŁAW DĘBICKI''' (1 I 1905 Warszawa – 21 VI 1977 Gdańsk), inżynier, profesor. W 1922 przeniósł się z gim. w Warszawie na Wydz. Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po maturze w 1924 praktykował jako pomocnik mechanika na statkach Duńskiego Towarzystwa Okrętowego „Det Ostasiatyske Co”. Od 1925 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1928 pływał jako pomocnik mechanika na statku Francuskiego Towarzystwa Okrętowego „Chargeurs Reunis”. W 1929–32 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Do 1934 urzędnik tech. w Związku Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych w Warszawie, zast. kier. warsztatów samochodowych w firmie Auto-Service, w Biurze Technicznym fabryki silników lotniczych Polskich Zakładów Škody. W 1934–39 w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii, pod jego kierunkiem zaprojektowano m.in. samochód osobowy PZInż LS. Od 1936 wykładał przedmiot „budowa samochodu” w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej w Warszawie. Podczas II w. świat. działał w AK (Brygada Dywersyjna Broda-53). W marcu 1945 wszedł w skład Morskiej Grupy Operacyjnej w Bydgoszczy, zorganizował w Gd. Oddział Państwowego Przedsiębiorstwa Transportowego, nast. był w grupie tworzącej q PG. Powołany 1 VI 1945 na kier. Katedry Budowy Pojazdów Mechanicznych Wydz. Mechanicznego PG. Jesienią 1946 Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego i Centralny Zarząd Motoryzacji zleciły mu konstrukcję i przygotowanie projektu samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony. We współpracy z inż. Jerzym Wernerem i inż. Zygmuntem Okołowem powstał wzorowany na przedwojennej konstrukcji PZInż 713 samochód, który 1950 pod nazwą Star-20 wszedł do masowej produkcji. Od 1949 na stanowisku profesora tytularnego, 1962 profesora zwyczajnego. Dziekan 1951–54 Wydz. Mechanicznego, 1956–59 prorektor ds. nauki PG. Od 1951 czł. Komitetu Budowy Maszyn PAN. Pochowany na q cment. Srebrzysko. {{author:red.}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:34, 11 maj 2013
MIECZYSŁAW DĘBICKI (1 I 1905 Warszawa – 21 VI 1977 Gdańsk), inżynier, profesor. W 1922 przeniósł się z gim. w Warszawie na Wydz. Mechaniczny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po maturze w 1924 praktykował jako pomocnik mechanika na statkach Duńskiego Towarzystwa Okrętowego „Det Ostasiatyske Co”. Od 1925 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1928 pływał jako pomocnik mechanika na statku Francuskiego Towarzystwa Okrętowego „Chargeurs Reunis”. W 1929–32 studiował na Wydz. Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Do 1934 urzędnik tech. w Związku Właścicieli Przedsiębiorstw Samochodowych w Warszawie, zast. kier. warsztatów samochodowych w firmie Auto-Service, w Biurze Technicznym fabryki silników lotniczych Polskich Zakładów Škody. W 1934–39 w Biurze Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii, pod jego kierunkiem zaprojektowano m.in. samochód osobowy PZInż LS. Od 1936 wykładał przedmiot „budowa samochodu” w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej w Warszawie. Podczas II w. świat. działał w AK (Brygada Dywersyjna Broda-53). W marcu 1945 wszedł w skład Morskiej Grupy Operacyjnej w Bydgoszczy, zorganizował w Gd. Oddział Państwowego Przedsiębiorstwa Transportowego, nast. był w grupie tworzącej q PG. Powołany 1 VI 1945 na kier. Katedry Budowy Pojazdów Mechanicznych Wydz. Mechanicznego PG. Jesienią 1946 Zjednoczenie Przemysłu Motoryzacyjnego i Centralny Zarząd Motoryzacji zleciły mu konstrukcję i przygotowanie projektu samochodu ciężarowego o ładowności 3,5 tony. We współpracy z inż. Jerzym Wernerem i inż. Zygmuntem Okołowem powstał wzorowany na przedwojennej konstrukcji PZInż 713 samochód, który 1950 pod nazwą Star-20 wszedł do masowej produkcji. Od 1949 na stanowisku profesora tytularnego, 1962 profesora zwyczajnego. Dziekan 1951–54 Wydz. Mechanicznego, 1956–59 prorektor ds. nauki PG. Od 1951 czł. Komitetu Budowy Maszyn PAN. Pochowany na q cment. Srebrzysko.
