BURAMMER BERTHOLD, rajca
m (S.Danecki przeniósł stronę BURAMMER (BURHAMER) BERTHOLD na BURAMMER BERTHOLD, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BERTHOLD BURAMMER''' (Burhamer; | + | '''BERTHOLD BURAMMER''' (Burhamer; około 1385 Wandage, Dolna Saksonia – 16 VII 1446 Gdańsk), kupiec. Syn Heinricha. W Gdańsku przed rokiem 1414, w 1429 ławnik Głównego Miasta Gdańska, w 1431 rajca, w 1433 sędzia. Zajmował się szeroko zakrojoną działalnością armatorską, był właścicielem 2 statków, miał udziały w dalszych 16 (w tym w jednym duńskim). Jego statki i towary docierały do Inflant, Skandynawii, Niderlandów, Anglii, wielokrotnie prowadził głośne w świecie hanzeatyckim procesy o utracone lub zajęte towary. Jednocześnie dyplomata, znany szczególnie w Skandynawii, w roku 1426 był na usługach królowej Filippy, żony Eryka I, króla Danii, Szwecji i Norwegii. Wielokrotnie z ramienia wielkiego mistrza krzyżackiego posłował do Eryka, m.in. w roku 1429 w sprawie zwrotu gdańskich statków zajętych podczas wojny Danii z Holsztynem (1427–1428), w 1430, kiedy uzyskał zezwolenie na przewóz towarów pruskich, w latach 1437–1448, gdy załatwiał sprawy związane z cłem sundzkim. W 1438 wspólnie z norweskim rycerzem Olafem Nielssonem otrzymał od króla Eryka w dzierżawę wyspę Islandię (co okazało się iluzoryczne z uwagi na detronizację Eryka I w 1439). Aktywnie uczestniczył w zjazdach Hanzy i zjazdach stanów pruskich. W czerwcu 1433 z innymi rajcami stał na czele wojsk gdańskich, które wyruszyły przeciwko atakującym Pomorze husytom. W tym roku otrzymał też od wielkiego mistrza wieś Sulmin pod Gdańskiem. W roku 1435 sprzedał klasztorowi kartuzów z Kartuz za 1600 grzywien 9 domów, 9 kramów i parcel na q Młodym Mieście. Synowie Heinrich i Ludeke mieszkali w Lubece, gdzie byli rajcami. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:08, 25 kwi 2013
BERTHOLD BURAMMER (Burhamer; około 1385 Wandage, Dolna Saksonia – 16 VII 1446 Gdańsk), kupiec. Syn Heinricha. W Gdańsku przed rokiem 1414, w 1429 ławnik Głównego Miasta Gdańska, w 1431 rajca, w 1433 sędzia. Zajmował się szeroko zakrojoną działalnością armatorską, był właścicielem 2 statków, miał udziały w dalszych 16 (w tym w jednym duńskim). Jego statki i towary docierały do Inflant, Skandynawii, Niderlandów, Anglii, wielokrotnie prowadził głośne w świecie hanzeatyckim procesy o utracone lub zajęte towary. Jednocześnie dyplomata, znany szczególnie w Skandynawii, w roku 1426 był na usługach królowej Filippy, żony Eryka I, króla Danii, Szwecji i Norwegii. Wielokrotnie z ramienia wielkiego mistrza krzyżackiego posłował do Eryka, m.in. w roku 1429 w sprawie zwrotu gdańskich statków zajętych podczas wojny Danii z Holsztynem (1427–1428), w 1430, kiedy uzyskał zezwolenie na przewóz towarów pruskich, w latach 1437–1448, gdy załatwiał sprawy związane z cłem sundzkim. W 1438 wspólnie z norweskim rycerzem Olafem Nielssonem otrzymał od króla Eryka w dzierżawę wyspę Islandię (co okazało się iluzoryczne z uwagi na detronizację Eryka I w 1439). Aktywnie uczestniczył w zjazdach Hanzy i zjazdach stanów pruskich. W czerwcu 1433 z innymi rajcami stał na czele wojsk gdańskich, które wyruszyły przeciwko atakującym Pomorze husytom. W tym roku otrzymał też od wielkiego mistrza wieś Sulmin pod Gdańskiem. W roku 1435 sprzedał klasztorowi kartuzów z Kartuz za 1600 grzywien 9 domów, 9 kramów i parcel na q Młodym Mieście. Synowie Heinrich i Ludeke mieszkali w Lubece, gdzie byli rajcami.
