TOMASZEWSKI WACŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WACŁAW TOMASZEWSKI''' (28 III 1884 Rudawica k. Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na q PG twórca nowej dyscypliny nauk. – architektury okrętów. W 1903 ukończył szkołę realną w Kijowie. Studiował pocz. na Wydz. Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, 1905–10 na Wydz. Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inż. architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w ASP. W czasie | + | '''WACŁAW TOMASZEWSKI''' (28 III 1884 Rudawica k. Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na q PG twórca nowej dyscypliny nauk. – architektury okrętów. W 1903 ukończył szkołę realną w Kijowie. Studiował pocz. na Wydz. Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, 1905–10 na Wydz. Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inż. architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w ASP. W czasie I wojny światowej powołany do armii ros., od 1915 w niewoli niem. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię archit. Od 1928 w Gdyni, m.in. zaprojektował budynek ob. Akademii Morskiej i Domu Marynarza. Podczas II w. świat. przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 radca ministerialny w Ministerstwie Odbudowy. Od listopada 1945 w Gd., pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG kier. Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydz. Architektury. Od 1946 zastępca profesora, 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 na emeryturze. Pochowany na cment. w Oliwie. [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 09:59, 15 kwi 2013
WACŁAW TOMASZEWSKI (28 III 1884 Rudawica k. Grodna – 5 VI 1969 Gdańsk), naukowiec, na q PG twórca nowej dyscypliny nauk. – architektury okrętów. W 1903 ukończył szkołę realną w Kijowie. Studiował pocz. na Wydz. Inżynierii Lądowej Politechniki Kijowskiej, 1905–10 na Wydz. Architektury Politechniki w Karlsruhe (uzyskał dyplom inż. architekta), równolegle studiował w tym ośrodku malarstwo i rzeźbę w ASP. W czasie I wojny światowej powołany do armii ros., od 1915 w niewoli niem. Po wojnie zamieszkał w Warszawie, prowadził pracownię archit. Od 1928 w Gdyni, m.in. zaprojektował budynek ob. Akademii Morskiej i Domu Marynarza. Podczas II w. świat. przebywał w Wilnie, Kownie i Warszawie, od września 1944 w obozie w Pruszkowie. Od czerwca 1945 radca ministerialny w Ministerstwie Odbudowy. Od listopada 1945 w Gd., pracował w Biurze Odbudowy Portów, od grudnia na PG kier. Katedry Architektury Portów i Przymorza Wydz. Architektury. Od 1946 zastępca profesora, 1949 mianowany profesorem tytularnym. Od 1960 na emeryturze. Pochowany na cment. w Oliwie.
