JAROTZKI JAROSLAW, prezydent rejencji gdańskiej
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''JAROSLAW JAROTZKI''' (21 IV 1858 Münsterberg (Ziębice), Dolny Śląsk – 18 X 1928 Kolonia), prezydent [[REJENCJA GDAŃSKA | rejencji gdańskiej]]. Syn Anny Kiesel i Josepha Jarotzkiego, emerytowanego majora wojska pruskiego i dyrektora miejscowej poczty. Ukończył gimnazjum w Kłodzku. Po studiach we Wrocławiu i Lipsku od 1885 pracował w administracji państwowej w Opolu i Legnicy (1887). Był landratem powiatu Gostynin w Wielkopolsce (1887–1892), radcą w nadprezydenturze w Opolu (od 7 XI 1892), tajnym radcą (1900) w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Niemiec (Innenministerium). <br/><br/> | + | '''JAROSLAW JAROTZKI''' (21 IV 1858 Münsterberg (Ziębice), Dolny Śląsk – 18 X 1928 Kolonia), prezydent [[REJENCJA GDAŃSKA | rejencji gdańskiej]]. Syn Anny Kiesel i Josepha Jarotzkiego, emerytowanego majora wojska pruskiego i dyrektora miejscowej poczty. Ukończył gimnazjum w Kłodzku. Po studiach we Wrocławiu i Lipsku od 1885 pracował w administracji państwowej w Opolu i Legnicy (1887). Był landratem (starostą) powiatu Gostynin w Wielkopolsce (1887–1892), radcą w nadprezydenturze w Opolu (od 7 XI 1892), tajnym radcą (1900) w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Niemiec (Innenministerium). <br/><br/> |
Od 7 I 1903 do 27 XII 1909 pełnił funkcję prezydenta rejencji gdańskiej, urzędował w jej nowej siedzibie przy Neugarten 8–16 (ul. Nowe Ogrody). W latach 1903–1906 wynajmował mieszkanie w kamienicy przy Elisabethwall 5 (ul. Wały Jagiellońskie), od 1907 mieszkał w rządowej rezydencji przy Hansaplatz 9 (ul. Wały Piastowskie). W okresie działalności w Gdańsku główną uwagę zwracał na rozwój przemysłu stoczniowego w Gdańsku i Elblągu, wspierał powstawanie prywatnych zakładów przetwórstwa rolnego w miastach i w majątkach ziemskich. Następnie pracował jako prezydent rejencji w Münster (Nadrenia), od 1913 w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Berlinie. W 1925 przeszedł na emeryturę. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 7 I 1903 do 27 XII 1909 pełnił funkcję prezydenta rejencji gdańskiej, urzędował w jej nowej siedzibie przy Neugarten 8–16 (ul. Nowe Ogrody). W latach 1903–1906 wynajmował mieszkanie w kamienicy przy Elisabethwall 5 (ul. Wały Jagiellońskie), od 1907 mieszkał w rządowej rezydencji przy Hansaplatz 9 (ul. Wały Piastowskie). W okresie działalności w Gdańsku główną uwagę zwracał na rozwój przemysłu stoczniowego w Gdańsku i Elblągu, wspierał powstawanie prywatnych zakładów przetwórstwa rolnego w miastach i w majątkach ziemskich. Następnie pracował jako prezydent rejencji w Münster (Nadrenia), od 1913 w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Berlinie. W 1925 przeszedł na emeryturę. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:20, 8 gru 2024
JAROSLAW JAROTZKI (21 IV 1858 Münsterberg (Ziębice), Dolny Śląsk – 18 X 1928 Kolonia), prezydent rejencji gdańskiej. Syn Anny Kiesel i Josepha Jarotzkiego, emerytowanego majora wojska pruskiego i dyrektora miejscowej poczty. Ukończył gimnazjum w Kłodzku. Po studiach we Wrocławiu i Lipsku od 1885 pracował w administracji państwowej w Opolu i Legnicy (1887). Był landratem (starostą) powiatu Gostynin w Wielkopolsce (1887–1892), radcą w nadprezydenturze w Opolu (od 7 XI 1892), tajnym radcą (1900) w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Niemiec (Innenministerium).
Od 7 I 1903 do 27 XII 1909 pełnił funkcję prezydenta rejencji gdańskiej, urzędował w jej nowej siedzibie przy Neugarten 8–16 (ul. Nowe Ogrody). W latach 1903–1906 wynajmował mieszkanie w kamienicy przy Elisabethwall 5 (ul. Wały Jagiellońskie), od 1907 mieszkał w rządowej rezydencji przy Hansaplatz 9 (ul. Wały Piastowskie). W okresie działalności w Gdańsku główną uwagę zwracał na rozwój przemysłu stoczniowego w Gdańsku i Elblągu, wspierał powstawanie prywatnych zakładów przetwórstwa rolnego w miastach i w majątkach ziemskich. Następnie pracował jako prezydent rejencji w Münster (Nadrenia), od 1913 w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Berlinie. W 1925 przeszedł na emeryturę.
